آب مروارید چیست و چگونه بروز می‌کند؟

آب مروارید یکی از بیماری‌های شایع در دوران پیری محسوب می‌شود و خوشبختانه امروزه تشخیص و درمان آن بسیار راحت است.

آب مروارید چیست؟

آب مروارید شرایطی است که به تاری دید منجر می‌شود. در حالت عادی، انسان از دیدی شفاف برخوردار است، اما با افزایش سن، تخریب پروتئین‌هایی در چشم می‌تواند موجب افت قدرت بینایی و تاری دید انسان شود.

در بیشتر موارد، آب مروارید به آرامی و طی چند سال توسعه می‌یابد، از این رو، افراد بسیاری ممکن است حتی از ابتلا به این بیماری آگاه نباشند. در بسیاری از موارد، آب مروارید در بازه سنی ۶۰ تا ۸۰ سال رخ می‌دهد.

علت بروز آب مروارید چیست؟

برخلاف باور عمومی، آب مروراید به واسطه کار کشیدن بیش از حد از چشم‌ها شکل نمی‌گیرد. شما به واسطه مطالعه بیش از حد، تماشای بیش از حد تلویزیون، استفاده طولانی مدت از رایانه یا دیر خوابیدن به آب مروارید مبتلا نمی‌شوید.

آب مروراید می‌تواند در نتیجه برخی انتخاب‌های سبک زندگی شکل بگیرد. سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل می‌توانند در بروز آب مروارید نقش داشته باشند. انتخاب‌های غذایی ضعیف نیز می‌توانند از دیگر عوامل اثرگذار باشند. همچنین، ابتلا به آب مروارید می‌تواند زمینه ژنتیکی داشته باشد. آسیب دیدگی‌های شدید چشم می‌توانند به آب مروارید منجر شوند. در نهایت، دیابت و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور فرابنفش (یا خورشید) می‌توانند در بروز آب مروارید نقش داشته باشند.

انواع مختلف آب مروارید چه هستند؟

انواع مختلفی از آب مروراید وجود دارند. شایع‌ترین نوع با افزایش سن مرتبط است، و با ورود به به دهه شش و هفتم زندگی احتمال ابتلا به این شرایط نیز افزایش می‌یابد. آب مروارید تروماتیک نوع دیگری از این بیماری است، که در نتیجه یک آسیب دیدگی جدی چشم شکل می‌گیرد و بین ورزشکاران یا افراد فعال در مشاغلی که چشم‌ها در معرض خطر قرار دارند، بیشتر دیده می‌شود.

آب مروارید مادرزادی که نوزادان را در نخستین سال زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد، بسیار نادر است. آب مروارید ثانویه نیز یکی دیگر از انواع کمتر رایج این بیماری است که می‌تواند با دارو‌ها (به عنوان مثال، کورتیکواستروئیدها) یا یک بیماری، مانند دیابت در ارتباط باشد.


علائم آب مروارید چه هستند؟

مشهودترین نشانه آب مروارید تاری دید است. دید انسان ممکن است به طور کلی تار شده یا نقاطی تار در آن ایجاد شوند. رنگ‌ها ممکن است با درخشش و جذابیت کمتر در مقایسه با گذشته به نظر برسند.

حساسیت به نور یکی دیگر از علائم آب مروارید است. همچنین، اگر فردی به طور مرتب مجبور به تغییر نمره عینک تجویزی خود شده و این کار کمکی به بهبود بینایی وی نمی‌کند، ممکن است به آب مروارید مبتلا شده باشد.

چگونه متوجه ابتلا به آب مروارید شویم؟

نخستین و بهترین رویکرد برای تشخیص آب مروارید مراجعه به چشم پزشک برای بررسی دقیق شرایط است. پزشک می‌تواند شرایط کره چشم را بررسی کرده و چگونگی تاثیرگذاری شرایط نوری مختلفی بر چشم و احتمال ابتلا به آب مروارید یا مشکلات چشمی دیگر را بررسی کند.

ذکر این نکته اهمیت دارد که تشخیص ابتلا به آب مروارید بدون معاینه و بررسی کامل چشم غیر ممکن است. از این رو، اگر طی روز‌ها یا هفته‌های اخیر با اندکی تاری دید مواجه شده اید، دچار هراس و نگرانی نشوید.

چگونه از آب مروارید پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که آب مروارید اغلب در افراد پیر ظاهر می‌شود و اغلب با سابقه خانوادگی مشکلات چشم مرتبط است، پیشگیری از آن می‌تواند بسیار دشوار باشد. با این وجود، برخی اقدامات پایه ایمنی چشم را می‌توانید مد نظر قرار دهید.

اگر قصد دارید مدت زمانی طولانی را خارج از خانه سپری کنید همواره از عینک آفتابی استفاده کنید. هنگام انجام ورزش یا کار در محیط‌های که احتمال آسیب دیدگی چشم‌ها زیاد است (به عنوان مثال، سایت‌های ساخت و ساز) با استفاده از لوازم ایمنی از چشم‌های خود محافظت کنید. از سیگار و الکل پرهیز کنید و به رژیم غذایی خود توجه داشته باشید، به ویژه اگر به دیابت مبتلا هستید.

آب مروراید چگونه درمان می‌شود؟

در بیشتر موارد، انجام عمل جراحی برای تخلیه آب مروارید و جایگذاری عدسی مصنوعی ضروری است. پزشک نوع عدسی مناسب برای بیمار را پیش از انجام عمل جراحی انتخاب خواهد کرد.

خبر خوب این است که انجام عمل جراحی برای درمان آب مروارید می‌تواند به اصلاح مشکلات چشمی دیگر، مانند آستیگماتیسم نیز کمک کند. بر همین اساس، نیاز به استفاده از لنز‌های اصلاح کننده کاهش می‌یابد، اگرچه شرایط از فردی به فرد دیگر متفاوت است. متاسفانه درمان دارویی موثر برای آب مروارید وجود ندارد.

غلبه بر آب مروارید

اگر به آب مروارید مبتلا شده اید جای نگرانی نیست. عمل جراحی برای درمان این شرایط نه تنها نسبتا ساده است، بلکه می‌تواند به بهبود دید کلی شما نیز کمک کرده و نیاز به استفاده از عدسی‌های اصلاح کننده را کاهش دهد. عمل جراحی به طور معمول با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، از این رو، بیمار قادر خواهد بود پس از انجام عمل جراحی بدون بستری شدن به خانه باز گردد.

منبع: سیمرغ