چقدر از اطلاعات اینترنت تقلبی است؟

وب سایت نیویورک مگزین اخیرا اعلام کرد که وزارت دادگستری آمریکا اواخر نوامبر در جریان دو عملیات بزرگ مقابله با کلاهبرداری در تبلیغات اینترنتی با ارزش بیش از ۳۶ میلیون دلار، علیه هشت نفر اعلام جرم کرد.

اما موضوع دقیقا از چه قرار بود؟ تبلیغ کنندگان دیجیتالی و به طور کلی افرادی که پیگیر تبلیغ محصولات یا سرویس‌های خود در اینترنت هستند، معمولا دو خواسته دارند: این که مردم تبلیغات آن‌ها را ببینند و وب سایت‌هایی قرار است این تبلیغات درون آن‌ها منتشر شود، معتبر باشند.

سواستفاده از هر دو خواسته یاد شده و جعل آن‌ها نقطه مشترک کلاه برداری‌های اینترنتی بود که در جریان دو عملیات بزرگ که به ترتیب (Methbot) و (۳ve) نامیده می‌شوند، کشف شدند.

برای چنین کاری، هکر‌ها بیش از ۱.۷ میلیون سیستم را با بدافزار‌هایی آلوده کردند که برای افزایش ترافیک عبوری در سایت‌های تقلبی طراحی شده توسط هکرها، انتقال یافته بودند. به این ترتیب تبلیغ دهندگان هنگام رصد نتایج بازدید‌های روزانه، ارقام بازدید هیجان انگیزی را در برابر خود می‌دیدند که در حقیقت تماما جعلی بود و به هیچ انسان واقعی تعلق نداشت.

تکنیک‌های مورد استفاده هکر‌ها در این نمونه به حدی پیشرفته بود که حتی کلیک‌های کاربران، حرکت موس آن‌ها و اطلاعات لاگین شبکه‌های اجتماعی افراد را هم جعل می‌کرد. برای برخی حتی فایل‌های کوکی (فایل‌های که مرورگر در آن اطلاعاتی مانند رفت و آمد و فعالیت شما در هر وب سایتی را که بازدید می‌کنید، ذخیره می‌کند) متعلق به وب سایت‌های دیگر را ارسال می‌کرد تا به دروغ ثابت کند که کاربران بازدید کننده واقعی هستند.

به این ترتیب تبلیغ کننده به جای انبوهی از بازدیدکنندگان واقعی، آمار انبوهی از کاربران جعلی را دریافت می‌کرد که همه چیز آن‌ها اگرچه مو به مو شبیه فعالیت‌های کاربر واقعی بود، اما در عمل جعلی به شمار می‌رفت. در واقع تبلیغ دهنده و تبلیغش تنها هویت واقعی در کل این فرایند بود.

برایین اساس، این پرسش پیش می‌آید که چقدر از اینترنت و آمار‌های آن واقعی و چه میزان تقلبی است؟ بر اساس نتایج مطالعات انتشار یافته در وب سایت نیویورک مگزین، در سال‌های اخیر کمتر از ۶۰ درصد ترافیک مصرفی اینترنت به کاربران انسان واقعی تعلق داشته است.

این آمار طبیعتا ثابت نیست و هر سال تغییر می‌کند. به گونه‌ای که برخی سال‌ها سهم ترافیک واقعی بیشتر و برخی سال‌ها کمتر است. به عنوان نمونه به گزارش مجله تایمز در یک بازه زمانی در سال ۲۰۱۳، تقریبا بیش از نیمی از کل ترافیک شبکه اجتماعی ویدیویی یوتیوب جعلی و متعلق به ربات‌های اینترنتی بود. در آن زمان این حجم از ترافیک جعلی آنقدر زیاد بود که بسیاری از کارمندان یوتیوب نگران بودند که این ترافیک جعلی ممکن است با معکوس کردن جریان، دسترسی کاربران واقعی را هم با مشکل مواجه کند. پس از همین دوران بود که یوتیوب مبارزه جدی با ترافیک جعلی را به عنوان سیاستی جدی در پیش گرفت.

همه این‌ها یعنی در دنیای بزرگ اینترنت هر آنچه قبلا واقعی به نظر می‌رسید، حالا می‌تواند تقلبی باشد و هر آنچه قبلا تقلبی تصور می‌شد، حال ممکن است واقعی از کار دربیاید.

شاخص‌های تقلبی

برای مثال، موضوع واضحی همچون چگونگی اندازه گیری ترافیک وب را در نظر بگیرید. اعداد عمومی مانند میزان بازدید از یک ویدیو و یا یک پست قاعدتا باید واقعی‌ترین چیز‌ها در دنیای اینترنت باشند. این‌ها ارقامی قابل شمارش، ردگیری و از نظر وجودی قابل اثبات هستتند که اساسا تبلیغات اینترنتی بر اساس معیار‌های مبتنی بر آن‌ها استوار است.

با این حال حقیقت این است که حتی بزرگترین شبکه‌های اجتماعی دنیا مانند فیسبوک هم که عملا ماشین‌های بی حساب و کتاب گردآوری اطلاعات هستند، اطلاعات دقیقی در این مورد ندارند. به عنوان نمونه در طول اکتبر گذشته چند شرکت تبلیغاتی کوچک علیه فیسبوک شکایت کردند. شکایت آن‌ها به این دلیل بود که فیسبوک برای بیش از یک سال روی خطای بسیار بزرگ خود در براورد متوسط میزان زمانی که کاربران صرف تماشای ویدیو‌ها روی این شبکه اجتماعی می‌کنند سرپوش گذاشته بود.

در طول دو سال گذشته فیسبوک تایید کرده که در براورد اطلاعاتی مثل میزان دیده شدن و باز شدن پست‌ها در صفحات مختلف توسط کاربران اشتباه کرده و گزارش‌های اشتباهی را هم منعکس کرده است. این یعنی خیلی از اطلاعات موجود مثل میزان دیده شدن یک ویدیو درون یک پست یا بازدید از آن پست ممکن است کاملا اشتباه به شما گزارش شود.

به عنوان مثال، فیسبوک سال گذشته میلادی ادعا کرد که بیش از ۷۵ میلیون نفر حداقل یکی از ویدیو‌های یک دقیقه‌ای این شرکت را هر روز مشاهده کرده اند. هرچند در نهایت اضافه کرد که معلوم نیست چه تعداد از آن‌ها ویدیو‌ها را تا آخر مشاهده کرده باشند. اما حالا به نظر می‌رسد که ممکن است حتی این اعداد نیز آنقدر‌ها که به نظر می‌رسد، واقعی نبوده و یا بازدید‌ها توسط کاربران واقعی صورت نگرفته باشد.

جمعیت تقلبی

در این میان می‌توان گفت که چه بسا بسیاری از کاربران اینترنتی که پیش از این واقعی تصور می‌شدند، واقعی نباشند. مجله تایمز در آگوست گذشته با جزئیات گزارش داد که بخش قابل توجهی از ویو‌ها یا همان بازدید‌های ویدیو‌ها در یوتیوب که زیربنای محاسابات مورد استفاده در تبلیغات آگهی‌های آن‌ها نیز شمرده می‌شوند، همچنان جعلی است. این در حالی است که یوتیوب خود می‌گوید که تنها بخش کوچکی از ترافیک کنونی اش جعلی و در سایر موارد، مقصر اکانت‌های تقلبی و اسپم است که شرکت این روز‌ها پیگیر خلاصی از آن هاست.

براساس اعلام تایمز، ظرف تنها ۳۰ ثانیه می‌توان بیش از ۵ هزار ویو (یا همان بازدید که برای ثبت شدن آن بازدید کننده باید حداقل ۳۰ ثانیه از ویدیو را مشاهده کند) روی یوتیوب برای هر کدام از ویدیو‌های خود بخرید. آن هم به قیمت ارزانی در حد ۱۵ دلار.

جالب این که بسیاری از مشتریان این سرویس‌ها گمان می‌کنند که این بازدید‌ها به بازدیدکنندگان واقعی تعلق دارد و طی فرایند‌های طبیعی برجسته سازی ویدیوی آن‌ها تولید شده اند. این در حالی است که وضعیت مشابه این شرایط را روی تقریبا هر شبکه اجتماعی کنونی می‌توان مشاهده کرد. از فیسبوک تا توییتر و اینستاگرام تا دیگر شبکه‌های اجتماعی که این روز‌ها مالامال از اکانت‌های جعلی هستند.

این مشکل به شبکه‌های اجتماعی و بازدید‌ها محدود نیست. حتی میزان دانلود برنامه‌ها و اپلکیشن‌ها در بازار‌های دیجیتالی را هم می‌توان جعل کرد. اگر به دنبال اطلاعات بیشتری هستید، کافی است که واژه Click Farm را در اینترنت جستجو کنید تا با انبوهی از گزارش‌های مختلف در مورد شرکت‌های عرضه کننده چنین سرویس‌هایی مواجه شوید.

هیچ بعید نیست که این وسط به ویدیو‌هایی از شرکت‌های چینی هم برخورد کنید که دفاتری را با انبوهی از تلفن‌ها و تبلت‌ها نشان می‌دهند که در آن همه سیستم‌ها به صورت نظام‌مند هر چند دقیقه روی یک آپ یا یک ویدیو یا وب سایت سوییچ می‌کنند تا فعالیت جعلی روی آن‌ها را بدون استفاده از بدافزار یا ربات اینترنتی خاصی بالا ببرند.

در شرایطی که اطلاعات مربوط به ترافیک و کاربران اینترنت را می‌توان جعل کرد، دیدن تجارت‌های جعلی نیز نباید عجیب باشد. خبرنگار نیویورک مگازین در گزارش اخیر خود، تصریح کرد که در فروشگاه آنلاین آمازون با فروشنده‌ای برخورد داشته که کارش این است که از سایر فروشندگان در این بازار محصولات را می‌خرد و مجددا در همین پلتفرم با تعرفه بالاتر می‌فروشد. بررسی‌های بیشتر مشخص کرد که در حقیقت پشت پرده این امر شبکه‌ای از فروشندگان جعلی با قیمت‌های تقلبی و کپی رایت‌های مسروقه وجود دارد.

راه حل کجاست

در نهایت باید پرسید که راه حل مشکل کجاست و چگونه می‌توان از نیمه تقلبی اینترنت که هر روز بزرگتر می‌شود، خلاص شد؟
پاسخ اصلا آسان نیست؛ حتی نمی‌دانیم که آیا واقعا پاسخی برای این سوال وجود دارد یا خیر. حقیقت این است که این مشکل برای حل شدن نیازمند اراده‌ای جدی از سوی غول‌های دنیای اینترنت و سیاستمداران آگاه از شرایط روز است؛ چیزی شبیه به کنترل و یا بازخواست شرکت‌های اینترنتی درباره چگونگی استفاده از اطلاعاتی که از کاربران گرد آورده اند.