راهکارهای برای درمان لکنت زبان

لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که فردی که دچار آن می‌شود نمی‌تواند با سرعت مناسب، پیوسته و روان حرف بزند و روی بعضی کلمه‌ها گیر می‌کند. تاکنون علت لکنت زبان بطور دقیق مشخص نشده؛ ولی می‌توان گفت: عوامل ژنتیکی، روانی و بدنی در بروز آن نقش دارند.

درمان لکنت زبان

لکنت زبان معمولا بین سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می‌شود، در حقیقت در بیشتر موارد آشکار شدن لکنت زبان از سن روع به تکلم کودک فاصله‌ی زیادی ندارد. البته عموما لکنت زبان پیش از آغاز تحصیل مشکل بغرنجی به نظر نمی‌آید. در سنین ۶ و ۷ سالگی هم که بچه وارد مدرسه می‌شود بدلیل استرس ورود به محیط اجتماعی جدید ممکن است دچار لکنت زبان شود. لکنت زبان در بزرگسالی کمتر و معمولا بدلیل یک ضربه‌ی عاطفی یا جسمی اتفاق می‌افتد.

طبق تحقیقات بروز لکنت زبان میان پسران بیشتر از دختران است. از ۱۰۰% افرادی که لکنت زبان دارند ۷۰% آن‌ها پسر هستند و ۳۰% دختر، بنابراین بر طبق آمار پسران دو برابر دختران شانس ابتلا به لکنت زبان را دارا هستند. یک بیستم کودکان تا قبل از ۷ سالگی این اختلال را تجربه می‌کنند که دو سوم آن‌ها با پشت سر گذاشتن دوران کودکی خوب می‌شوند. در صورتیکه کودک شما نشانه‌هایی از لکنت زبان نشان می‌دهد شما می‌توانید با مراجعه به پزشک متخصص و گفتاردرمانگر و انجام راهکار‌هایی که موجب درمان لکنت زبان می‌شوند به کودک خود کمک کنید.

بهتر است که هرچه زودتر این کار را انجام دهید، زیرا که تأخیر در مراجعه به پزشک و شروع درمان ممکن است صدمه‌های روحی و جسمی در آینده‌ی کودک به دنبال داشته باشد. لکنت زبان ممکن است باعث برخی مشکلات روحی در کودکان از قبیل: پرخاشگری، گوشه گیری، عدم اعتماد به نفس، افت تحصیلی و ... شود؛ بنابراین کودک علاوه بر تمرینات عملی برای درمان لکنت زبان، نیاز به رفتاردرمانی نیز دارد. خانواده و اطرافیان در روند درمان لکنت زبان نقش بسیار مهمی دارند. شما می‌توانید به کودک خود آموزش‌هایی برای درمان لکنت زبان بدهید و طوری با او رفتار کنید که به درمان او کمک کند.


در ادامه راهکار‌هایی برای درمان لکنت زبان می‌گوییم:

۱- از فردی که لکنت زبان دارد بخواهید که ارتباط چشمی اش را با مخاطب حفظ کند. خودتان هم وقتی او حرف می‌زند ارتباط چشمی تان را قطع نکنید. در حقیقت اگر با فردی با لکنت زبان ارتباط دارید همواره در نظر داشته باشید چند ثانیه دیرتر تمام کردن صحبت به هیچ روی دلیل خوبی برای توهین به غرور و شخصیت یک انسان نیست.

۲- از او بخواهید که آرام و آزاد حرف بزند، حروف صدادار را بکشد و با حرکات شل و سبک لب ها، از روی کلمات بگذرد.

۳- از فردی که لکنت زبان دارد بخواهید که در صحبت رو به جلو برود و یک کلمه را تکرار نکند. همچنین از جایگزینی کلمات خودداری کند و با آن‌ها مواجه شود.

۴- به او بگویید که بعضی وقت‌ها عمدا بعضی کلمه‌ها را با لکنت بگوید. این کار باعث می‌شود که احساس کند کنترل بیشتری در گفتار دارد.

۵- به او بگویید که لکنت دارد و نیازی نیست آن را پنهان کند. بلکه باید با آن مواجه شود و با تمرین این مشکل برطرف می‌شود.

۶- سعی کنید آرام، شمرده و طبیعی با فردی که لکنت زبان دارد صحبت کنید و از عبارات ساده و کوتاه استفاده نمایید. با صبر و آرامش تحمل کنید که جمله اش تمام شود و از حرف زدن تند و سریع بپرهیزید؛ زیرا این کار او را آشفته می‌کند.

۷- اگر او روی یک کلمه گیر کرد جمله اش را کامل نکنید و هرگز وسط حرف او نپرید.

۸- از او انتقاد نکنید و حرف هایش را اصلاح نکنید.

۹- سعی کنید با رفتار خود به او این حس را بدهید که شما به چیزی که می‌گوید توجه دارید، نه به طرز گفتارش.

۱۰- از او بخواهید چیز‌هایی را که لکنتش را بیشتر می‌کنند پیدا کند. اگر فرد خودش بهتر لکنتش را بشناسد و بتواند آن را تجزیه تحلیل کند بهتر می‌تواند آن را حل کند.

۱۱- از او درخواست نکنید که حتما چیزی را در حضور دیگران تعریف کند. این کار ممکن است باعث استرس و خجالت او شود.

۱۲- سعی کنید به او اعتماد به نفس بدهید، در او نگرش مثبت ایجاد کنید و احساس شرم و ترس را ازبین ببرید.

۱۳- محیطی آرام، دوستانه و بدور از تشویش در خانه ایجاد کنید.

۱۴- با او درمورد موضوعات مختلف گفتگو کنید و او را تشویق به حرف زدن در جمع خانواده کنید.

۱۵- به کودک نگویید که قبل از حرف زدن فکر کند.

۱۶- از بیان عباراتی مانند "صبر کن و نفس عمیق بکش" یا "یواش تر" بپرهیزید. این جملات ممکن است باعث حساسیت و اضطراب او شود.

۱۷- نحوه‌ی حرف زدن او را تقلید نکنید. این کار تاثیر بسیار بدی در نتیجه درمان لکنت زبان می‌گذارد.

۱۸- تمرین در برابر آینه نیز می‌تواند به درمان لکنت زبان کمک کند.

منابع: akairan , professorsoltanzadeh