.svg)
دست عزیزان و راز عشق و آرامش
پارسینه: وقتی دچار استرس می شویم، گرفتن دست یکی از عزیزانمان می تواند استرس را در بدن و مغز کاهش دهد. در واقع، تاثیرات گرفتن دست در موقعیت های بالینی که به شدت استرس زا هستند قبلا ثابت شده است.بزرگسالانی که در دوران نوزادی بیشتر توسط والدین در آغوش گرفته می شدند در بزرگسالی بیشتر سالم و سازگار بودند، در واقع، ارتباط فیزیکی بیشتر توسط والدین باعث عملکرد بهتر نوزاد در آینده می شود.
به گفته محققان و روانشناسان، گرفتن دست کسی که به او اعتماد دارید، خواه دوست باشد یا شریک زندگیتان، خواه والدین یا فرزندتان، می تواند تاثیرات مثبت بر سلامتی شما داشته باشد.
جیم کوان (Jim Coan) روانشناس مشهور و استاد دانشگاه ویرجینیا می گوید که تحقیقات جدید ما نشان می دهد که یک لمس ساده می تواند هورمون های استرس (هورمون کورتیزول) و حتی ضربان قلب را کاهش دهد.
جیم و تیم تحقیقاتی او در پژوهشی جدید زوج ها را به آزمایشگاه خود برده و سپس یکی از آنها را در دستگاه fMRI قرار دادند تا فعالیت‌های مغزشان را اسکن کند. در حین اسکن، شرکت کنندگان به یک صفحه نمایش نگاه می کردند و در یک سری آزمایش، یک دایره سبز رنگ یا یک علامت ضربدر قرمز را می دیدند.
دایره سبز به این معنی بود که تحقیقات به زودی به پایان می رسد و هیچ اتفاق دیگری نمی افتد. اما علامت قرمز به این معنی بود که در عرض چند ثانیه، آنها احتمالا یک شوک الکتریکی خفیف روی مچ پا دریافت می کنند.
به گزارش سیناپرس، بخش مهم مطالعه این بود که این کارآزمایی ها شامل سه بخش بود؛ بخش اول اینکه شرکت کنندگان به تنهایی در اسکنر fMRI قرار می گرفتند، در حالت دوم، یکی از محققان وارد شده و دست شرکت کنندگان را می گرفت و در آخرین مجموعه آزمایش ها، شریک زندگی افراد مورد مطالعه دست آنها را می گرفت. جیم و همکارانش دریافتند که وقتی شرکت کنندگان احساس می کردند ممکن است دچار شوک شوند، زمانی که دست شریک زندگی‌شان را در دست داشتند نسبت به دو حالت دیگر واکنش استرسی کمتری در مغزشان شکل می گرفت. جالب اینجاست که هر چه زوج ها به گفته خودشان خوشبخت تر و شادتر بودند، گرفتن دست شریک عاطفی شان واکنش مغز به شوک را بیشتر کاهش می داد.
این مطالعات نشان می دهد که وقتی دچار استرس می شویم، گرفتن دست یکی از عزیزانمان می تواند استرس را در بدن و مغز کاهش دهد. در واقع، تاثیرات گرفتن دست در موقعیت های بالینی که به شدت استرس زا هستند قبلا ثابت شده است.
به عنوان مثال، محققان دریافته اند که بیمارانی که دست پزشک خود را در حین جراحی آب مروارید گرفتند، در طول جراحی به میزان قابل توجهی اضطراب کمتری داشته اند. علاوه بر این، محققان می گویند که گرفتن دست می تواند در کاهش درد فیزیکی و همچنین درد عاطفی مؤثر باشد.
اما ما فقط دست های شریک زندگیمان را نمی گیریم، بلکه دست فرزندانمان را هم می گیریم و تحقیقات نشان می دهد که این عمل می تواند به ویژه برای کاهش استرس در کودکان مهم باشد. در مطالعات مشابه با کودکان ۴ و ۵ ساله، کت تراشر (Cat Thrasher) و همکارانش به تأثیر نگه داشتن دست کودک توسط والدین بر عملکرد کودک در حین کار پرداختند.
بچه ها جلوی یک صفحه نمایشگر لمسی نشسته و از آنها خواسته می شد که یک چهره شاد را در بین صورت های خشمگین یا یک چهره عصبانی پیدا کرده و آن را روی صفحه لمس کنند. در این کار، کودکان معمولاً تمایلی به تهدید نشان می دهند و اهداف خشمگین را سریعتر از اهداف شاد تشخیص می دهند.
نتایج مطالعات نشان داد که حضور یک فرد به عنوان مراقب کودک نتایج مثبتی را به همراه داشته و زمانی که مراقب دست کودک را می گرفت، سوگیری تهدید کودکان به میزان قابل توجهی کاهش می یافت.
تحقیقات نشان می دهد که لمس کردن حتی بر نوزادان نیز تأثیر گذار است. تماس پوست به پوست می تواند گریه نوزاد را کاهش دهد، خواب او را تقویت کرده و حتی به روال شیردهی کمک کند. این اثرات می تواند به طور باورنکردنی طولانی مدت باشد به ویژه برای نوزادان نارس که معمولاً پس از تولد به انکوباتور نیاز دارند و اغلب بلافاصله تماس پوست به پوست مادرشان را از دست می دهند.
در انتها گفتنی است که یک پژوهش علمی نشان داد که بزرگسالانی که در دوران نوزادی بیشتر توسط والدین در آغوش گرفته می شدند در بزرگسالی بیشتر سالم و سازگار بودند، در واقع، ارتباط فیزیکی بیشتر توسط والدین باعث عملکرد بهتر نوزاد در آینده می شود.
منبع: میگنا
جیم کوان (Jim Coan) روانشناس مشهور و استاد دانشگاه ویرجینیا می گوید که تحقیقات جدید ما نشان می دهد که یک لمس ساده می تواند هورمون های استرس (هورمون کورتیزول) و حتی ضربان قلب را کاهش دهد.
جیم و تیم تحقیقاتی او در پژوهشی جدید زوج ها را به آزمایشگاه خود برده و سپس یکی از آنها را در دستگاه fMRI قرار دادند تا فعالیت‌های مغزشان را اسکن کند. در حین اسکن، شرکت کنندگان به یک صفحه نمایش نگاه می کردند و در یک سری آزمایش، یک دایره سبز رنگ یا یک علامت ضربدر قرمز را می دیدند.
دایره سبز به این معنی بود که تحقیقات به زودی به پایان می رسد و هیچ اتفاق دیگری نمی افتد. اما علامت قرمز به این معنی بود که در عرض چند ثانیه، آنها احتمالا یک شوک الکتریکی خفیف روی مچ پا دریافت می کنند.
به گزارش سیناپرس، بخش مهم مطالعه این بود که این کارآزمایی ها شامل سه بخش بود؛ بخش اول اینکه شرکت کنندگان به تنهایی در اسکنر fMRI قرار می گرفتند، در حالت دوم، یکی از محققان وارد شده و دست شرکت کنندگان را می گرفت و در آخرین مجموعه آزمایش ها، شریک زندگی افراد مورد مطالعه دست آنها را می گرفت. جیم و همکارانش دریافتند که وقتی شرکت کنندگان احساس می کردند ممکن است دچار شوک شوند، زمانی که دست شریک زندگی‌شان را در دست داشتند نسبت به دو حالت دیگر واکنش استرسی کمتری در مغزشان شکل می گرفت. جالب اینجاست که هر چه زوج ها به گفته خودشان خوشبخت تر و شادتر بودند، گرفتن دست شریک عاطفی شان واکنش مغز به شوک را بیشتر کاهش می داد.
این مطالعات نشان می دهد که وقتی دچار استرس می شویم، گرفتن دست یکی از عزیزانمان می تواند استرس را در بدن و مغز کاهش دهد. در واقع، تاثیرات گرفتن دست در موقعیت های بالینی که به شدت استرس زا هستند قبلا ثابت شده است.
به عنوان مثال، محققان دریافته اند که بیمارانی که دست پزشک خود را در حین جراحی آب مروارید گرفتند، در طول جراحی به میزان قابل توجهی اضطراب کمتری داشته اند. علاوه بر این، محققان می گویند که گرفتن دست می تواند در کاهش درد فیزیکی و همچنین درد عاطفی مؤثر باشد.
اما ما فقط دست های شریک زندگیمان را نمی گیریم، بلکه دست فرزندانمان را هم می گیریم و تحقیقات نشان می دهد که این عمل می تواند به ویژه برای کاهش استرس در کودکان مهم باشد. در مطالعات مشابه با کودکان ۴ و ۵ ساله، کت تراشر (Cat Thrasher) و همکارانش به تأثیر نگه داشتن دست کودک توسط والدین بر عملکرد کودک در حین کار پرداختند.
بچه ها جلوی یک صفحه نمایشگر لمسی نشسته و از آنها خواسته می شد که یک چهره شاد را در بین صورت های خشمگین یا یک چهره عصبانی پیدا کرده و آن را روی صفحه لمس کنند. در این کار، کودکان معمولاً تمایلی به تهدید نشان می دهند و اهداف خشمگین را سریعتر از اهداف شاد تشخیص می دهند.
نتایج مطالعات نشان داد که حضور یک فرد به عنوان مراقب کودک نتایج مثبتی را به همراه داشته و زمانی که مراقب دست کودک را می گرفت، سوگیری تهدید کودکان به میزان قابل توجهی کاهش می یافت.
تحقیقات نشان می دهد که لمس کردن حتی بر نوزادان نیز تأثیر گذار است. تماس پوست به پوست می تواند گریه نوزاد را کاهش دهد، خواب او را تقویت کرده و حتی به روال شیردهی کمک کند. این اثرات می تواند به طور باورنکردنی طولانی مدت باشد به ویژه برای نوزادان نارس که معمولاً پس از تولد به انکوباتور نیاز دارند و اغلب بلافاصله تماس پوست به پوست مادرشان را از دست می دهند.
در انتها گفتنی است که یک پژوهش علمی نشان داد که بزرگسالانی که در دوران نوزادی بیشتر توسط والدین در آغوش گرفته می شدند در بزرگسالی بیشتر سالم و سازگار بودند، در واقع، ارتباط فیزیکی بیشتر توسط والدین باعث عملکرد بهتر نوزاد در آینده می شود.
منبع: میگنا
ارسال نظر