ارتباط نیازهای کاذب زندگی و بروز افسردگی

امیر احمدیان، روانشناس بالینی اظهار داشت: این روزها داشتن چیزهای مختلف دیگر احساس رضایتمندی را در افراد به وجود نمی‌آورد. داشتن خانه، اتومبیل، تلفن همراه و حتی شغل نمی‌تواند حس ارزشمندی را در افراد زنده نگه دارد، چرا که نمایش زندگی‌های لاکچری در فضای مجازی باعث می‌شود افراد خود را در مقام مقایسه و قضاوت با آنها قرار دهند و همین فاصله باعث می‌شود تا احساس ناکافی بودن پدیدار شود.

وی تصریح کرد: جوانی که خود را با میانسال ثروتمندی مقایسه می‌کند و همان فرد سالخورده حسرت جوانی را می‌خورد و تلاش می‌کند با ورزش ، کرم‌های مختلف پوست و حتی جراحی‌های زیبایی به نوعی جلوی پیر شدن خود را بگیرد، تنها بخشی از احساس ناکافی بودن است.

این روانشناس بالینی ادامه داد: نارضایتی از خود مدت‌ها است که در جامعه و حتی در دنیا همه گیر شده و کمتر کسی را می‌توان یافت که راضی به شرایط موجود باشد. واقعیت این است که اطرافمان پر شده از کسانی که از خود و زندگی خودشان راضی نیستند و این امر تا جایی پیش رفت که سازمان بهداشت جهانی شعار یکی از سال‌های اخیر خود را «بیا در مورد افسردگی حرف بزنیم» اعلام کرد.

وی افزود: میزان فشار روانی که ۵۰ سال پیش یک فرد را به بیمارستان روانی می‌کشاند امروزه بر روی یک نوجوان دبیرستانی است و تمامی صاحب‌نظران و کارشناسان برجسته دنیا تلاش می‌کنند تا به اشکال مختلف مردم را از خطر مصرف گرایی و خطای مقایسه کردن با دیگران آگاه کنند.

احمدیان با بیان اینکه کاربر با ورود به شبکه‌های اجتماعی به شکل ناخودآگاه و پنهان فشار روانی را تحمل می‌کند، افزود: واقعیت این است که همیشه در فضای مجازی هزاران عکس از انسان‌های خوشحالی است که رویاهای شما را زندگی می‌کنند و غیر ممکن است اگر کسی با دیدن این تصاویر به وضعیت خود، اختلافات طبقاتی، اندیشه‌ها و سبک زندگی فکر نکند و این تفکرات در درازمدت افراد را دچار تنش‌هایی نظیر بی خوابی، اضطراب و حتی افسردگی می‌کند.

وی گفت: معتقدم رسانه مدرن بیشتر برای افسرده کردن طراحی شده است. چطور می‌شود کرم زیبایی فروخت وقتی مردم نگران زیبایی خود نیستند. چطور می‌شود برای قرص های لاغری بازار ساخت وقتی مردم از ظاهر خودشان احساس رضایت کنند، البته که شبکه‌های اجتماعی ابزار مناسبی برای این تجارت است.

احمدیان خاطرنشان کرد: رها کردن بسیاری از دغدغه‌هایی که به ما القا شده و اصیل و واقعی نیستند به معنی بی تفاوتی نیست، بلکه به معنای پذیرش است.