عیدی هر چند ناقابل

به گزارش پارسینه ؛ اگر به وضع اقتصادی مردم نگاه کنیم قطعا رضایتبخش نیست. دلیل آن نیز پیچیده نیست. وقتی که طی سال های ٩٠ تا ٩٢ رشد اقتصادی نداشته باشیم و حتی سیر قهقرایی هم طی کرده باشیم نتیجه چیزی جز اینکه هستیم نخواهد شد. از همه بدتر طی این دوره تورم بود که به معنای واقعی کمرشکن تلقی می شد.

هشت سال بازی کردن با درآمدهای زیاد نفتی و نیز با سرنوشت اقتصادی و جیب مردم موجب شد که اقتصاد و کسب و کار در زیر آوار بی سیاستی مدفون شود؛ به همین دلیل کمتر اقتصاددانی وجود داشت که احتمال دهد در شرایط تحریم بی سابقه و فروش اندک نفت و عدم دسترسی به منابع ارزی، در سال ٩٣ شاهد رشد اقتصادی و کنترل تورم باشیم ولی این اتفاقی است که افتاده است. در واقع تورم از حدود ٤٠ در صد در زمان پایان دولت احمدی نژاد اکنون به حدود ١٥ درصد رسیده است هر چند هنوز هم زیاد است ولی این موفقیت فراتر از انتظار کارشناسان اقتصادی و حتی مقامات دولتی است. اهمیت این اتفاق در این است که همزمان با کاهش نرح تورم.

دولت توانسته است که به طور نسبی اقتصاد را از رکود خارج کند و در ٩ ماه اول سال به رشد ٦/٣ درصد برساند که این مساله حتی مهم تر از کنترل تورم است. فراموش نکنیم که طی سه سال پیش از آن رشد اقتصادی منفی و یا صفر بوده است و این نشان می دهد که بخش قابل توجهی از مشکلات اقتصادی جامعه ایران در دولت پیش ناشی از بی تدبیری بود و نه فقط تحریم ها.

به همین دلیل دولت موجود با تدبیر خود توانست اثرات سوء تحریم را کاهش دهد، دولتی که بیشترین توجه آن به مذاکرات هسته ای بود و آنچه از وقتش باقی می ماند را باید صرف رفع نگرانی از دلواپسان داخلی!! می کرد؛ با وجود این دولت به خوبی توانست از این گردنه اقتصادی عبور کند هر چند تا رسیدن به جاده اصلی اقتصاد چند پیچ خطرناک دیگر هم در مسیر وجود دارد که نزدیک ترین آنها مذاکرات موجود میان ایران و ١+٥ است که آخرین مراحل مقدماتی خود را می گذراند.

هر چند برخی نیروها در اسراییل و امریکا به شدت در پی سنگ اندازی در مسیر موفقیت این مذاکرات هستند ولی رفتار ایران به گونه ای بوده که مسوولیت عدم توافق بر عهده طرف غربی خواهد بود. با وجود چنین سنگ اندازی هایی این انتظار می رود که با به نتیجه رسیدن این گفت وگوها و تامین منافع طرفین، نه تنها ایران و طرف مقابل از آن بهره مند شوند بلکه تاثیرات مثبت این توافق بر آرامش و صلح منطقه ای نیز چشمگیر باشد.

مردم و تمدن ایرانی شایستگی بسیار بیشتری از آن دارند که خود را درگیر اختلافات غیر مهم کنند و به جای پرداختن به رشد و ترقی کشور و رفاه مردم، درگیر موضوعات کم اهمیت و حتی بی اهمیت شوند. باید بکوشیم که توان دولت خود را برای آبادانی و رفاه کشور آزاد کنیم. جامعه ما با بحران های زیست محیطی و رفاهی و اجتماعی قابل توجهی مواجه است که باید و می توانیم آنها را حل کنیم مشروط بر اینکه درگیر مسائل حاشیه ای نشویم.

اگر چه تا رسیدن به نقطه مطلوب اقتصادی و اجتماعی فاصله زیاد داریم و این فاصله را باید با کار و کوشش خود پر کنیم ولی شاید بتوان کاهش چشمگیر رشد تورم و نیز قرار گرفتن مجدد در مسیر رشد اقتصادی مذکور را در آستانه سال نو به عنوان عیدی هر چند ناقابل ولی در حد استطاعت دولت به مردم تلقی کرد. باید با این امید وارد سال جدید شویم که پس از حل تنش هسته ای، در پایان سال آینده تورم را به نزدیک ١٠ درصد برسانیم و رشد اقتصادی را بالاتر از پنج درصد. چنین تصویری امید را برای سال های بعد نیز زنده تر خواهد کرد.

اعتماد