پایداری بیکاری دو رقمی در ۴۷ سال اخیر

به گزارش خبرانلاین،حسین راغفر، کارشناس اقتصادی دو رقمی بودن نرخ بیکاری در ایران را با توجه به شرایط اقتصادی و معیشتی جامعه اندکی بالاتر از تحمل متعارف توصیف می کند و می گوید: «بررسی ها نشان می دهد جامعه ایران به دلیل هزینه های بالا و همچنین بحران های چند سال اخیر توان تحمل نرخ بالای بیکاری را جون سال های گذشته ندارد و لازم است دولتمردان در این حوزه تدابیری بیاندیشند .»

وی گفت: «تورم فزاینده در سال های ابتدایی دهه نود به قدرت خرید خانوار ایرانی به شدت آسیب زد و همین امر سبب شد امروز تاثیر نرخ بیکاری دو رقمی بر اقتصاد و اجتماع ایران بیش از گذشته باشد .»

او تدابیری برای حمایت از بنگاه های متوسط و کوچک و سیاستگذاری با هدف حمایت از اشتغال مولد را از محوری ترین نیازهای ایران در سال های پیش رو خواند و گفت: «رشد اقتصادی و خروج از رکود حتما باید به صورتی هدف گذاری شود که تعداد فرصت های شغلی و خالص اشتغال در کشور را افزایش دهد .»

بررسی ها نشان می دهد در ۴۷ سال گذشته تنها در یک سال، در میانه دهه هفتاد نرخ بیکاری در ایران به پایین تر از ۱۰ درصد رسیده و در تمامی نزدیک به ۵ دهه اخیر ایران با نرخ بیکاری بالاتر از ۱۰ درصد روبرو بوده است .

برآورودهای رسمی نشانگر بالاتر رفتن نرخ بیکاری از ۱۰ درصد را از سال ۱۳۴۸ به بعد نشان می دهد.

هر چند بالاترین نرخ بیکاری در ایران در همین دوره زمانی حدود ۱۵ درصد بوده است اما روند موجود نشانگر آن است که نرخ بیکاری ایران غالبا با تغییراتی اندک در محدوده ۱۰ تا ۱۲ درصد در نوسان بوده است .
این بدان معناست که سیاست های اشتغال زایی دولت ها غالبا با نتایجی یکسان مواجه بوده و دستاورد آن را می توان بیش از ایجاد اشتغال،" حفظ وضع موجود" ارزیابی کرد .
در سال های اخیر با توجه به فشار جمعیتی ، نرخ بیکاری افزایش چندانی نداشته که کارشناسان و تحلیلگران مهمترین دلیل این اتفاق را گسترش سریع دانشگاه ها و موسسات اموزش عالی و ناامیدی جوانان از پیدا کردن شغل و خروج موقتی از بازار کار می دانند . این مساله بدون تردید زمینه ساز ورود پرفشار نیروهای تحصیلکرده و سرخورده از یافتن کار در سال های آتی خواهد شد .