.svg)
جشن عروسی «شالیار» آمیزه‌ای از زردشت و تصوف +عکس
ادیان نیوز/ کردستان اصلی ترین محل زندگی قوم کرد است. این استان که در غرب کشور واقع شده در پهنه طبیعی خود دنیایی از زیبایی و تنوع را به گردشگران و طبیعت دوستان عرضه می کند.این منطقه با انبوه کوهستان ها و دشت های پهناور خود گیاهان و جانوران متنوعی را دربر گرفته است و چشم انداز جنگل های زاگرس، منطقه ای به یاد ماندنی برای طبیعت دوستان به وجود آورده است.
استان کردستان در بهار و تابستان آب و هوایی خنک و معتدل دارد و در زمستان و پاییز سرد و یخبندان است.
هورامان ناحیه وسیعی است که سراسر جنوب استان کردستان را دربر گرفته و یکی از مناطق خوش آب و هوای استان کردستان است که با توجه به کوهستانی بودن از نظر استعدادها و توانمندی های گردشگری و مواهب خدادادی دارای ویژگی های نادری است که می تواند موجب جذب گردشگران خارجی و داخلی شود.
برخی از این چشم اندازها و جاذبه های گردشگری در هورامان شامل چشم انداز دربند دزلی و ارتفاعات و دامنه ای سرسبز آن، آبشار ملور مناطق پیرامون آن که دارای آبی زلال است حاصل ذوب برف های ارتفاعات بالادست آن است زینت بخش کوه های این منطقه، چشم انداز مزارع پلکانی و معماری سنگی و روستاهای پلکانی شکل.
روستای اورامان تخت:
از توابع بخش اورامان، شهرستان سروآباد در استان کردستان قرار دارد. این روستا طرف جنوب غربی به ارتفاعات اورمان تخت و از طرف شرق به ارتفاعات کومالان محدود می شود.اورامان در زبان کردی «هورامان» تلفظ می شود و ناحیه وسیع و کوهستانی است که سایر جنوب استان کردستان را در برگرفته و روستای اورامان تخت بخشی از ناحیه اورامان است.
معماری روستا:
بافت این روستا از لحاظ معماری به صورت پلکانی در شیب تند ساخته شده است و پشت بام منزل پایین به منزله حیاط خانه بالاست. دیوار خانه هایی که در این روستا ساخته شده اند به صورت خشک چینی یعنی بدون استفاده از ملات و به طور هنرمندانه چیده شده اند. مهم ترین مصالح مورد استفاده در ابنیه این روستا سنگ و چوب است.
از آن جایی که روستای اورامان تخت در زمان های قدیم مرکز فرمانروایی سلاطین محلی بوده است، این روستا را تخت یعنی پایتخت و مرکز سلطنت نامیده اند.بقایای آتشکده های زرتشتی در حوالی روستا نشانگر آن است که مردم این منطقه پیش از اسلام پیرو آئین زرتشت بوده اند. مردم این روستا به زبان کردی اورامی سخن می گویند.
الگوی معیشت و سکونت:
براساس نتایج سرشماری سال 1385، این روستا 2800 نفر جمعیت داشته است. فعالیت های اقتصادی روستای اورامان تخت برپایه زراعت، باغداری و دامداری استوار شده است. مهم ترین محصولات زراعی آن گندم، جو و عدس است، همچنین دارای باغ های وسیع میوه است و محصولات سردرختی آن شامل گلابی، گردو، انجیر کوهی و انار است. گیاهان دارویی مانند ختمی، گل گاوزبان، شاتره، بومادران، شیرین بیان، بونه و گون نیز در این روستا به وفور یافت می شود.اورامان تخت از دیرباز جلوه گاه هنر و تمدن غنی و اصیل کردی بوده است.در این میان موسیقی جایگاهی ویژه و قابل تأمل دارد. «سیاه چمانه چید» و «کنالپل» از مهم ترین ترانه ها و نواهای این روستا هستند.
صنایع دستی:
گیوه، فرنجی، نمد، قاشق و چنگال چوبی، شانه، جاجیم، سبد و در پنجره های چوبی از هنرهای سنتی و صنایع دستی مردم روستای اورامان تخت است. پیش از ورود کفش های خارجی به بازار انواع پای افزارها و گیوه ها را به صورت دستی در این روستا تولید می کردند.
پوشاک مردم روستا:
پوشاک مردم روستای اورامان تخت مانند سایر روستاییان کردستان، لباس های محلی کردی با طرح ها و رنگ ای زیبا و شاد است. لباس مردان کرد اورامانی از چوخه، پانتول ملکی شال، دستار، فرنجی مکه بال تشکیل شده و گاهی نیز جافی، کلینجه، شال کلکه، دستار و پیراهن بلند می پوشند.
بازی های محلی:
قلقلان، بیلان، گرزه (گرزبازی) و همک و ممک از متداول ترین بازی های مردم روستای اورامان تخت است.
غذاهای محلی:
از مهم ترین غذاهای محلی این روستا می توان به دوینه، شلمین (پلو)، آش دوغ، لونش، کلانه، شلغم ترش، یکاوه، پلییز، غازین و انواع غذاهای گیاهی و نان های محلی اشاره کرد.
چشم انداز فرهنگی هورامان:
در زبان مردم منطقه هنوز از واژه های پهلوی ساسانی به چشم می خورد. یکی از چشم اندازهای فرهنگی هورامان جشن پیرشالیار است. گروهی آن را از شخصیت های قبل از اسلام می دانند و گروهی آن را بعد از اسلام دانسته و سکونتش را در روستا حدود 900 سال قبل می دانند. درباره ایشان حکایتی وجود دارد که می گوید: در زمان های بسیار دور در بخارا پادشاهی زندگی می کرد که دختری داشت به نام «بهار نار خاتون» این دختر کر و لال بود و تمام حکما نتوانسته بودند بیماری دختر را علاج کنند.
از سوی دیگر در منطقه اورامانات کردستان مردی به نام پیر شالیار زندگی می کرد که صاحب کرامات معجزات بود و شهرتش عالمگیر شده بود. چون خبر معجزات پیر شالیار به بخارا می رسد، شاه دخترش را همراه با برادرش به نام شالیار سیاو و عده ای دیگر به منطقه اورامانت کردستان می فرستند. آنها وقتی به نزدیکی روستایی که پیر در آن زندگی می کند می رسند، دختر پادشاه احساس می کند که گوشش شنوایی خود را به دست آورده و صداها را می شنود.
از آنجا که پادشاه اعلام کرده بود که هر کس بیماری دخترش را علاج کند می تواند آن را به همسری برگزیند پیرشالیار قبول می کند و چون از مال دنیا چیزی نداشت، اهالی کمک می کنند و برای او جشن عروسی برگزار می کنند و هر کدام از طوایف، بخشی از هزینه ها و کارهای این عروسی را به عهده می گیرند.پیرشالیار قبل از مرگش وصیت می کند تا آخر دنیا مراسم سالگرد عروسی اش را همه ساله برگزار کنند.
مراسم باستانی پیرشالیار در 2 زمان متفاوت در سال بین 15 اردیبهشت و 10 بهمن ماه (همزمان با جشن سده زرتشتی ها) برگزار می شود. مراسم بهاره را کوهساری می گویند که همزمان با طراوات و سرسبزی اورامان کردستان است و در آن به اجرای دف نوازی و سخنرانی درباره شخصیت پیر شالیار و توزیع نان محلی (کلیره) می پردازند.مراسم زمستان هر ساله در 10 بهمن ماه به مدت 2 هفته برگزار می شود. اهالی منطقه به این مراسم، عروسی پیرشالیار می گویند. برگزاری این مراسم به عهده متولی آن است که در هر خانواده به صورت موروثی برگزار می شود.
گـــزارش تصویری جشن عروسی "پــیر شالیار"
"شال" مقامی بوده كه بزرگان زرتشتی به بستن آن نايل می‌آمدند. اين شال كه امروز در اورامان به ۳ گره دور كمر بسته می‌شود، به معنی "گفتار نيک"، "پندار نيک" و "كردار نيک" است.
اورامان
یکی از حدسیات رایج درباره نام اورامان این است که واژه "اورامان" یا "هورامان" از دو بخش "هورا" به معنی اهورا و "مان" به معنی خانه، جایگاه و سرزمین تشکیل شده است. بنابراین اورامان به معنی "سرزمین اهورایی" و جایگاه اهورامزدا است. هور در اوستا به معنی خورشید نیز آمده و "هورامان" جایگاه خورشید نیز معنی می‌دهد.
زبان و پوشش مردمان اورامان
مردم روستای اورامان به زبان اورامی سخن می‌گویند و مردان اورامانی چوخه، پانتول، ملکی شال، دستار، فرنجی و کله بال می‌پوشند.
پوشش زنان
زنان اورامان جانی، کلنجه، شال، کلاه و کلله می‌پوشند که علاوه بر وجود رنگ‌های متنوع با زیور آلات مختلف نیز تزئین می‌شوند.
ریشه اساطیری جشن عروسی
اگرچه این مراسم در طول زمان با تغییرات بسیار مواجه بوده، ولی ریشه‌های اساطیری خود را به خوبی حفظ كرده است. در منابع مكتوب تاریخی آمده: پیر روحانی از مغان زرتشت به نام پیر شالیار نزد مردم اورامان بسیار محترم است. كتابش را به بیگانگان نشان نمی‌دهند و كلماتش به جای ضرب‌المثل به كار می‌رود.
چهل روز پس از یلدا
جشن بزرگ مردم اورامان در بهمن‌ماه كه سال‌‌روز ازدواج اوست برگزار می‌شود .این مراسم كه همزمان با جشن سده بر پا می‌شود، یادگار روزگار پرستش مهر در این سامان است. مراسمی كه در آن، بركت بخشنده ایزد مهر در چهلمین روز زایش‌اش و در آن هنگام كه زمین آغاز به دم زدن می‌كند و گوسفندان بار بر زمین می‌نهند، ستایش می‌شود.
تقسیم‌بندی وظایف
در مراسم عروسی پير شاليار وظايف تقسيم بندی شده است. سده‌هاست که هر خانواده‌ای همان كاری را انجام می‌دهد كه اجداد او در زمان حيات پيرشالیار انجام می‌دادند.
جشن عروسی در سه مرحله
این مراسم در آغاز چله كوچک، در سه مرحله و طی سه هفته انجام می‌شود. در اولین هفته بهمن‌ماه، گردوهایی كه از باغ پیر شالیار چیده شده برای اهالی ارسال می‌شود. به این ترتیب اهالی از شروع مراسم با خبر می‌شوند.
مرحله دوم
کودکان وظیفه تقسیم این گردو در بین اهالی روستا را بر عهده دارند. آنها صبح چهارشنبه و قبل از طلوع آفتاب گروه گروه به درب منازل افراد رفته و با گفتن کلمه "کلاوروچنه" حضور خود در محل را اعلام می کنند. صاحب خانه نیز در قبال برداشت چند گردو از کیسه کودکان، به آنها تنقلات و خوردنی هدیه می‌دهد.
قربانی
در سحرگاه با تابش نخستین نور خورشید، نوبت ذبح گوسفندان و گاوهای قربانی فرا می‌رسد. با ریختن خون قربانی، یاد ایزد حامی دهقانان و تولیدكنندگان كه باعث بركت كشت و دام، روییدن رستنی و گیاهان سودمند و خرمی و شادی انسان در زمین می‌گردد، گرامی داشته می‌شود.
تقسیم گوشت قربانی
دام‌ها توسط اهالی و یا افرادی از روستاهای دیگر در اواخر فصل پاییز برای متولی فرستاده می‌شود و او در فصل زمستان از آن دام‌ها نگهداری کرده در روز جشن همه آنها را قربانی می‌کنند. بعد از این کار گوشت‌های قربانی شده بین اهالی تقسیم می‌شود.
ولوشین
با مقداری از این گوشت نوعی آش به نام "ولوشین" تهیه می‌کنند و روز چهارشنبه بین اهالی روستا و مهمان‌هایی که از سایر نقاط راهی اورامان شده‌اند، تقسیم می‌شود.
شب‌نشینی در خانه شالیار
شب هنگام همه مردان در خانه پیر جمع شده، گروه گروه در جایگاه ویژه‌ی طایفه خود می‌نشینند و برای تبرک رشته تسبیح چوبین دانه درشت و گیوه به جای مانده از پیر را می‌بوسند.
مراسم سماع دراویش
دراويش قادری كه عمدتا از روستاهای اطراف و روستاهای مرزی عراق از سه‌شنبه شب به اورامان آمده‌اند بر بام خانه پير حلقه زده و با آوای عرفانی دف شروع به ذكر و سماع می‌كنند.
سررشته سماع
در اين مراسم سالمندان سر رشته ذكر را به دست دارند و جوانان هر از گاهی از خود بی‌خود می‌شوند.
کولیره مژگه
در سومین جمعه بهمن‌ماه، مردان نان "کولیره مژگه" را كه به شكل قرص‌های طلایی رنگ از آرد گندم و مغز بادام كوبیده تهیه شده و با گیاهان خشک چون ریحان و سیاه‌دانه تزیین شده است، بر سر مزار پیر شالیار می‌برند.
تقسیم نان
در آخرین مرحله از این مراسم که با بستن پارچه بر در و دیوار و درخت مزار آغاز می‌شود نان‌ها را روی هم می‌ریزند و آنها را خرد كرده، با ماست بین حاضران تقسیم می‌كنند.
سنگ شفا بخش
هر سال در دومین هفته اردیبهشت، اهالی اورامان و روستاهای مجاور به رسم تبرک و برای شفای بیماران قطعه‌ای از تخته سنگ كنار مزار پیر شالیار را می‌كنند و با خود می‌برند. آنها بر این باورند كه كرامت پیر شالیار باعث تبرک این سنگ شده و هر سال بار دیگر سبز خواهد شد.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
منـابع: تبیان/دویچه وله
ارسال نظر