گوناگون

این سینماگران نماینده کدام طیف‌های سینمای ایران بودند؟!

پارسینه: آیا زمینه لازم فراهم نبود که از اقشار مختلف سینمای ایران که جزو سرآمدان هستند و در چند سال اخیر نیز حضور فعالی در عرصه فیلم سازی داشته‌اند نظیر مسعود ده نمکی، ابراهیم حاتمی کیا، رضا میرکریمی، مجید مجیدی، کمال تبریزی، اصغر فرهادی، عباس کیارستمی و... در این برنامه حضور یابند تا این برنامه واقعاً شکل مناظره به خود بگیرد؟

اصرار بر پیشبرد برنامه «مناظره» به هر قیمت ممکن باعث شد تا «مناظره» این آخر هفته با موضوع تخصصی «سینمای جشنواره‌ای» فاقد حداقل استانداردهای ممکن شود و همین فضای رقم خورده، این پرسش مهم را پیش کشد که چه اصراری وجود دارد مناظره به هر قیمت و با هر سطح ممکن وقت مردم کشورمان را در هر عصر جمعه اشغال کند؟


وقتی دکور برنامه مناظره انتخابات ریاست جمهوری جمع نشد و قرار شد هر هفته شاهد یک مناظره باشیم، این انتظار مطرح شد که مخاطب در ادامه این برنامه نیز شاهد حضور چهره های صاحب منصب و برجسته حوزه‌های مختلف باشد اما روند این برنامه از همان ابتدا بر این اساس پایه گذاری نشده بود و شبیه بسیاری از برنامه‌های دیگر تلویزیون بود که در قالب یک پروژه به تهیه کننده‌ای داده شده و قرار است هر هفته، بخشی از کنداکتور تلویزیون را پوشش دهد.



البته ظاهراً تلویزیون اهداف دیگری نیز داشته و مشخص ترین هدف اینکه عنوان شود در تلویزیون مناظره انجام می‌شود اما به هر حال این مناظره حداقل انتظار می‌رفت با نگاهی کلان محور باشد و در مسائل جزئی که خوشبختانه به مدد رشد کمی صداوسیما در برنامه های دیگر مورد توجه قرار می گیرد‌، وارد نشود تا مخاطب وسیعی را نیز با خود همراه سازد و در گشودن گره های بزرگ مردم نقش موثری داشته باشد اما این توقع نیز تامین نشد.



از دیگر عوامل این ضعف، دعوت چهره هایی با دیدگاه هایی با اختلاف نه چندان بالا در بسیاری از برنامه‌های مناظره است و به واقع در یک مبحث نیز تمامی مدعوین در هر سطحی که بودند، حداقل می‌بایست نماینده تمامی یا اکثریت طیف‌های فعال در آن حوزه باشند و نه لزوماً نمایندگان طیفی که رویکردشان به سیاست‌های رسانه ملی نزدیک است. چنین همسویی نسبت و یا اختلاف اندک باعث می‌شود، چالش اساسی در بسیاری از برنامه‌های شکل نگیرد و گفته‌های اکثر میهمانان بخش‌های مشترک بسیاری داشته باشد.



اما آنچه بیش از سایر عوامل باعث ضعف برنامه شد، عدم شکل گیری فضای مناظره بود و به واقع آنچه رخ می‌دهد اندکی جدی تر از فضای مناظره های ریاست جمهوری است که نه آنها شایسته لفظ مناظره بود و نه این برنامه شایسته مناظره است و می‌توان چنین تعبیر کرد که این برنامه یک گفت و گوی جدی میان چند تن است که مواضع شان با هم تطابق کامل ندارد و درباره اختلافات اندک‌شان با هم تبادل نظر می‌کنند!



در واقع چهار پایه اساسی این مناظره که مشتمل بر تمایل مجری و سازندگان برنامه به سوق دادن میهمانان به فضای چالشی ویژه مناظره‌ها، درنظر گرفتن موضوعات کلان و حساس برای عموم مردم، حضور مقامات ارشد پیرامون موضوع هفته، حضور تمامی طیف‌های فعالِ واجد دیدگاه‌های کاملاً متفاوت و منطقی است. در کنار این چهار رکن اساسی، جزئیات این برنامه همچون نظرسنجی، نحوه طرح پرسش‌ها و ... نیز بر سطح کیفی کنونی این برنامه تاثیرگذار بود تا در نهایت ضعیف ترین این سری برنامه ها را متاثر از این عوامل در این هفته شاهد باشیم.



موضوع تخصصی «سینمای جشنواره‌ای» که دغدغه عمومی نیست با همین فضایی که اشاره شد در عصر جمعه با حضور میهمانانی به گفت‌و‌گو گذاشته شد که حقیقتاً مسعود جعفری جوزانی، ابوالحسن داودی، منوچهر شاهسواری، پرویز شیخ‌طادی و اکبر نبوی در میهمانان نیز نماینده طیف‌های مختلف سینمای ایران (طیف را با هر تعریفی که پیش رو گذاشت) نبودند و به همین دلیل چالش گفتاری که عنوانش را «مناظره» بتوان گذاشت، شکل نگرفت.



مسعود جعفری جوزانی سال‌ها است درگیر تولید سریال است و اساساً در فضای سینمای ایران فعال نیست و آخرین فیلمش «بلوغ» محصول سال 77 است. ابوالحسن داوودی، آخرین بار در سال 1387 روی صندلی کارگردانی نشسته و فیلم «رخ دیوانه» را ساخته است. منوچهر شاهسواری تهیه کننده فیلم تبلیغاتی دکتر روحانی در ایام انتخابات، آخرین فیلمش «سایه های هجوم» را سال 77 تولید کرده است. اکبر نبوی منتقد توانمند کشورمان حضورش در برنامه هفت می‌بایست استمرار داشته باشد. تنها پرویز شیخ طادی است که به روز فیلم تولید کرده و نماینده یک طیف سینمایی می‌توان ارزیابی اش کرد!



آیا زمینه لازم فراهم نبود که از اقشار مختلف سینمای ایران که جزو سرآمدان هستند و در چند سال اخیر نیز حضور فعالی در عرصه فیلم سازی داشته‌اند نظیر مسعود ده نمکی، ابراهیم حاتمی کیا، رضا میرکریمی، مجید مجیدی، کمال تبریزی، اصغر فرهادی، عباس کیارستمی و... در این برنامه حضور یابند تا این برنامه واقعاً شکل مناظره به خود بگیرد؟



اگر این زمینه فراهم نبود، چه اصراری به پر کردن کنداکتور به این شکل بود و چه لزومی دارد، اینچنین پیش رفت؟ آیا در جریان نیستیم هر لحظه‌ای که تلویزیون ملی کشورمان در حال هدر دادن است، توسط دیگر تلویزیون‌ها به بهترین شکل ممکن مورد بهره برداری قرار می‌گیرد؟ مناظره عصر جمعه یک مصداق است، با همین نگاه به سایر برنامه های تلویزیون بنگریم.

منبع:تابناک

ارسال نظر

نمای روز

داغ

صفحه خبر - وب گردی

آخرین اخبار