داریوش مهرجویی، یکی از کارگردانان صاحبنام جریان روشنفکری سینمای ایران، چندی پیش در جلسهی نقد و بررسی رمان جدیدش، «در خرابات مغان»، موضع تندی عیله «مسعود فراستی» گرفته است که مبین نکتهای کلیدی و حائز اهمیت درباره جریان روشنفکریست و نکات مهمی را در مورد نحوهی برخورد شبهروشنفکران با منتقدین خود آشکار میسازد.
مهرجویی در این نشست در مورد شخصیت «مسعود فراستی» که جزو معدود منتقدان جدی آثارش در این سالها به حساب میآید میگوید: «اگر كار را دوست نداري پس تو مرض داري كه ميآيي راجع بهش چيزي مينويسي. به اين آقاي فراستي بگو كه همش با نفرت ميرود طرف سينما كه فقط بكوبد، بكوبد، بكوبد. آخر چقدر ميكوبي بسه ديگر! از خودش نفرت دارد، از سينما نفرت دارد، از آدمها نفرت دارد، همه را ميخواهد آزار بدهد و از اين طریق ابراز شخصيت بكند. خب اين شخصيت مريضه، بيماره، بايد برود بيمارستان بخوابه ، بايد قرص بهش بدهيم بخورد!»
آقای مهرجویی شما یکی از اساتید سینمای ایران هستید اما قبول کنید چند اثر شما در سالهای اخیر واقعا بد بودند آقای فراستی هم فیلمه خوب رو میگه خوب مثل نظر ایشون درباره مستند میراث آلبرتا که فقط از این اثر تعریف کرد و چند بار گفت کار خوب بود کار عالی بود حتی از دیدن این مستند به هیجان اومده بودن.ایشون اگه از آثار شما تعریف میکردن مریض نمیشدن....
صحیح است.صحیح است ..
خیلی خوب گفت دمش گرم من با این حرف مهرجویی خیلی حال کردم.
آقاي فراستي ازمعدود منتقدانيه كه مردونه حرفشو ميزنه دمش گرم آقاي مهرجویی خودش مريضه
به نظر من آقای مهرجویی از سر حسادت این حرفا رو میزنه چون آقای فراستی یکی از بهترین منتقدان سینما است(البته قبول دارم که گاهی اوقات تند میره)ولی به هر حال من یکی با اکثریت نقد هاش موافق هستم وفکر میکنم که ایشون واقعا نعمتی برای سینمای ایران هستن.