رد پای سیاسی در کناره گیری حمید استیلی از راه آهن

به گزارش پارسینه و به نقل از تسنیم، حمید استیلی بعد از شکست یک بر صفر تیمش مقابل نفت تهران در کنفرانس خبری اعلام کرد که قوه قضائیه و دادستانی کشور تیم راه‌آهن را به او و همکارانش واگذار نکرده و این باشگاه را پس می‌گیرد.

سرمربی راه‌آهن در جمع خبرنگاران گفت: در این چند ماه واقعا مشکلات زیادی را تجربه کردیم، مشکلات تا حدی بود که حتی ما را از فکر کردن به مسائل فنی نیز باز می‌داشت. روز گذشته بعد از 5 ماه مسئولان به من گفتند نمی‌توانیم باشگاه را به شما واگذار کنیم و حالا سرنوشت راه‌آهن که در 5 ماه اخیر 6 بازیکن به تیم امید معرفی کرده است، معلوم نیست.

استیلی عنوان کرد: دو هفته مانده به شروع مسابقات لیگ با اصرار دوستان به دادستانی و قوه قضائیه رفتم و قرار شد این باشگاه را 8 میلیارد تومان به ما واگذار کنند. بعد از آن دو بار مزایده برگزار کردند ولی کسی به میدان نیامد. سپس به ما گفتند ارزش این باشگاه 10 میلیارد تومان است. من هم با اعتمادی که به قوه قضائیه داشتم و به احترام کلام‌الله مجید که روبروی قاضی بود 2 میلیارد تومان پیش پرداخت کردم و در این مدت نیز حدود 4-5 میلیارد تومان هزینه کردم.

وی ادامه داد: همه این کارها را به عشق جوان‌هایی انجام دادم که می‌خواستند به جایی برسند. هر روز در باشگاه 2 میلیون هزینه داریم. تیم‌های مختلف در رده‌های سنی و یک تیم در فوتسال بانوان داریم که سرنوشت تمام این تیم‌ها نامعلوم است. من این موارد را تا الان مطرح نکردم چون می‌خواستم در این بازی نیز بچه‌هایم خوب بازی کنند اما از همین امروز کناره‌گیری‌ام را اعلام می‌کنم.

استیلی با گلایه از اینکه مسئولان اجازه نمی‌دهند بخش‌های خصوصی وارد فوتبال ایران شوند، گفت: این مردم هستند که می‌توانند سرنوشت هر چیزی را مشخص کنند. یادمان نرود که در زمان جنگ امام خمینی (ره) فرمود مردم باید وارد میدان شوند و همین مردم بودند که کشور را حفظ کردند. در شرایطی حرف از خصوصی‌سازی می‌زنیم که هر فردی وارد فوتبال می‌شود و سرمایه‌اش را در این رشته می‌آورد مستقیما سر از زندان اوین می‌آورد. می‌خواهم با مردم شفاف باشم. به من گفتند چون برادر سیاسی پشت پرده تیم راه‌آهن است و شما را حمایت می‌کند این تیم را به شما نمی‌دهیم.

سرمربی راه‌آهن اظهار داشت: هر کسی می‌آید سریع می‌گویند این بودجه را از کجا آوردی و او را به زندان می‌اندازند. در این شرایط چه کسی جرأت می‌کند بیاید و پولش را در این رشته هزینه کند؟ فضا باید فراهم شود. شرایط سختی است و ما به جای آنکه از تیم‌های خصوصی حمایت کنیم چوب لای چرخ‌ آنها می‌گذاریم. من حاضرم دو دستی تیم را تقدیم کنم. من مفت و مجانی کار کردم تا به این جوان‌ها کمکی کنم. می‌خواستند این تیم را به شهرستان بفرستند و ما این تیم نجات دادیم و این است گناه ما. حالا هم من دو دستی این باشگاه را تقدیم می‌کنم.