ماجرای فوتبالیستی که معتاد شد!

همه بچه‌های شمال شرق تهران من را می‌شناسند. من در تست پرسپولیس هم قبول شدم و" بهروز بک چپ" ان زمان برای خودش برو و بیایی داشت. خسروحیدری و علی سلمانی هم دوره من بودند و در یک محله بودیم، اما من قدر خودم را ندانستم و معتاد شدم. این‌ها بخشی از گفته‌های مردی است که برای ترک اعتیاد به کمپی در لویزان آمده است. در ادامه گفت و گو با این مرد را می‌خوانید.

خودت را معرفی کن؟

بهروز ۳۷ ساله هستم.

چه شد که معتاد شدی؟

رفیق بد و محله ناسالم.

مگر دلیل می‌شود؟

من ورزشکار بودم، اما دوستانم به من حسادت کرده و من را معتاد کردند. ۱۰ سال است که درگیر افیون هستم.

چه مخدری مصرف می‌کنی؟

اول تریاک بود. آن‌ها گفتند تریاک برای مقاومت بدن در فوتبال خوب است. اما به مرور که آلوده شدم، هروئین و شیشه زدم.

فوتبالیستی؟

از زمین خاکی‌های شمیران نو شروع کردم. به دسته یک هم رفتم، اما اعتیاد همه چیزم را از من گرفت. خسرو حیدری و علی سلمانی در همان زمین خاکی بازی می‌کردند که من حضور داشتم. من بک چپ مطمئنی بودم.

اعتیاد با تو چه کرد؟

کاری کرد که جز خانواده ام کسی به من پناه نمی‌داد. صبح تا شب در خیابان ول بودم و هیچ دوستی دیگر سراغم را نگرفت. فقط شب‌ها پدرم اجازه می‌داد در خانه بخوابم.

چرا تصمیم به ترک گرفتی؟

دیگر خسته شدم و نمی‌خواهم در به دری بکشم. اینبار آمدم تا برای همیشه از شر مواد مخدر خلاص شوم. دو ماه است پاک شدم، اما همچنان می‌خواهم در کمپ بمانم. روزی که احساس کردم دیگر سمتش نمی‌روم، از کمپ خارج می‌شوم.