.svg)
خداحافظی موشک در روز ناکامی پرسپولیس
پارسینه: صحنه های پایانی فینال جام حذفی برای سپاهانی قهرمان هم تلخی زیادی را به همراه داشت ...
پارسینه-گروه ورزش: صحنه های پایانی فینال جام حذفی برای سپاهانی قهرمان هم تلخی زیادی را به همراه داشت. دور زدن غریبانه یکی از اسطوره های بزرگ تاریخ فوتبال ایران در استادیوم آزادی تمام قلب ها را به درد آورد. مهدی مهدوی کیا در غریبانه ترین حالت ممکن چهار گوشه استادیوم صدهزار نفری آزادی را بوسید و در پایان دیداری که تیمش قهرمانی جام حذفی را از دست داد از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
یحیی گل محمدی تیمش را از ابتدا با سیستمی دفاعی وارد زمین کرد و به فکر استفاده از ضد حمله ها بود. ضد حمله هایی که البته به نظر نمی رسید برنامه خاصی هم برای آن داشته باشد! پرسپولیسی ها در نیمه اول از همان تک موقعیت نصفه و نیمه خود استفاده کردند و با استفاده از شم گلزنی انصاری فرد به گل رسیدند.
نیمه نخست با همین یک گل به پایان رسید و دو تیم به رختکن رفتند. نیمه دوم در حالی آغاز شد که همه منتظر ورود مهدوی کیا به داخل زمین بودند. این اتفاق نیفتاد و سپاهان در اوایل نیمه دوم با اشتباه فاحش حسین ماهینی بازی را به تساوی کشاند.
پس از گل سپاهان، بازی دوباره همان رخوت و سکون نیمه اول را به خود گرفت. این شرایط بهترین فرصت برای گل محمدی بود تا با آوردن مهدوی کیا به داخل زمین انرژی صد هزار نفری تماشاگرانش را آزاد کند و هوایی تازه را به بازی بدمد. یحیی اما یا نخواست و یا جرئت این کار را نداشت. مهدوی کیا همچنان پشت دروازه حریف تمرین می کرد و زمان بازی هم می گذشت.90 دقیقه تمام شد و بازی به زمان های اضافه کشید.
در زمان های اضافه هم این پرسپولیس بود که به گل دست پیدا کرد. در یک حرکت سه نفره با همکاری نوروزی، رضایی و نوری پرسپولیس برای بار دوم دروازه سپاهان را باز کرد و خودش را در آستانه قهرمانی قرار داد. تمامی هواداران هم بازی را تمام شده می دانستند و این را می شد از آتش ها و منور های روی دستشان فهمید.
سرمربی پرسپولیس این فرصت را هم برای به بازی آوردن مهدوی کیا از دست داد. حضور مهدوی کیا در وقت اضافه و در شرایطی که پرسپولیس یک گل از حریف جلو بود بهترین زمان ممکن برای ورود مهدوی کیا بود. ورود پر سر صدای او به بازی می توانست زیادی از بازی را به سود پرسپولیس هدر دهد و پرطرفدار ترین تیم پایتخت رابه قهرمانی نزدیک کند.
یحیی باز هم این کار را انجام نداد و پرسپولیس باز هم در دقایق ابتدایی وقت اضافه دوم گل مساوی را دریافت کرد. باز هم مهدی را در زمین ندیدیم تا دقیقه 115. یحیی انگار می خواست دقیقا پنج دقیقه، نه بیشتر و نه کمتر مهدوی کیا را وارد میدان کند آن هم در مرده ترین زمان بازی.
مهدوی کیا در دلهره و اضطراب دقایق پایانی آن هم با کمترین تشویق ممکن وارد زمین شد و با دو سانت ناقابل کارش را به پایان برد. بازی به پنالتی کشید.
بازیکنان خسته پرسپولس حتی توان ایستادن هم نداشتند و روی زمین دراز کشیده بودند. همین خستگی و استرس بالا پرسپولیس را ناکام ضربات پنالتی نامید. هادی نوروزی اولین ضربه پنالتی را از دست داد تا آب سری بر پیکره قرمز های پایتخت بریزد. سپاهانی ها یکی پس از دیگری پنالتی های خود را وارد دروازه کردند، در حالی که رضا حقیق سومین پنالتی پرسپولیس را هم به آسمان فرستاد تا سپاهان با ضربه حاج صفی قهرمان جام حذفی شود.
پرسپولیس در روزی که ب هیچ وجه خوب بازی نکرد اما در یک بازی نزدیک کار را به سپاهان واگذار کرد. شاید بتوان گفت آه مهدوی کیا در این بازی گریبان مربی قرمز ها را گرفت.
یحیی با هم بازی سابقش اصلا برخورد خوبی نداشت و باعث شد آن صخنه های غریبانه را در انتهای بازی ببینیم. موشک فوتبال ایران و آسیا در کمال غربت چهار گوشه زمین را بوسید و برای همیشه از مستطیل سبز خارج شد.
یحیی گل محمدی تیمش را از ابتدا با سیستمی دفاعی وارد زمین کرد و به فکر استفاده از ضد حمله ها بود. ضد حمله هایی که البته به نظر نمی رسید برنامه خاصی هم برای آن داشته باشد! پرسپولیسی ها در نیمه اول از همان تک موقعیت نصفه و نیمه خود استفاده کردند و با استفاده از شم گلزنی انصاری فرد به گل رسیدند.
نیمه نخست با همین یک گل به پایان رسید و دو تیم به رختکن رفتند. نیمه دوم در حالی آغاز شد که همه منتظر ورود مهدوی کیا به داخل زمین بودند. این اتفاق نیفتاد و سپاهان در اوایل نیمه دوم با اشتباه فاحش حسین ماهینی بازی را به تساوی کشاند.
پس از گل سپاهان، بازی دوباره همان رخوت و سکون نیمه اول را به خود گرفت. این شرایط بهترین فرصت برای گل محمدی بود تا با آوردن مهدوی کیا به داخل زمین انرژی صد هزار نفری تماشاگرانش را آزاد کند و هوایی تازه را به بازی بدمد. یحیی اما یا نخواست و یا جرئت این کار را نداشت. مهدوی کیا همچنان پشت دروازه حریف تمرین می کرد و زمان بازی هم می گذشت.90 دقیقه تمام شد و بازی به زمان های اضافه کشید.
در زمان های اضافه هم این پرسپولیس بود که به گل دست پیدا کرد. در یک حرکت سه نفره با همکاری نوروزی، رضایی و نوری پرسپولیس برای بار دوم دروازه سپاهان را باز کرد و خودش را در آستانه قهرمانی قرار داد. تمامی هواداران هم بازی را تمام شده می دانستند و این را می شد از آتش ها و منور های روی دستشان فهمید.
سرمربی پرسپولیس این فرصت را هم برای به بازی آوردن مهدوی کیا از دست داد. حضور مهدوی کیا در وقت اضافه و در شرایطی که پرسپولیس یک گل از حریف جلو بود بهترین زمان ممکن برای ورود مهدوی کیا بود. ورود پر سر صدای او به بازی می توانست زیادی از بازی را به سود پرسپولیس هدر دهد و پرطرفدار ترین تیم پایتخت رابه قهرمانی نزدیک کند.
یحیی باز هم این کار را انجام نداد و پرسپولیس باز هم در دقایق ابتدایی وقت اضافه دوم گل مساوی را دریافت کرد. باز هم مهدی را در زمین ندیدیم تا دقیقه 115. یحیی انگار می خواست دقیقا پنج دقیقه، نه بیشتر و نه کمتر مهدوی کیا را وارد میدان کند آن هم در مرده ترین زمان بازی.
مهدوی کیا در دلهره و اضطراب دقایق پایانی آن هم با کمترین تشویق ممکن وارد زمین شد و با دو سانت ناقابل کارش را به پایان برد. بازی به پنالتی کشید.
بازیکنان خسته پرسپولس حتی توان ایستادن هم نداشتند و روی زمین دراز کشیده بودند. همین خستگی و استرس بالا پرسپولیس را ناکام ضربات پنالتی نامید. هادی نوروزی اولین ضربه پنالتی را از دست داد تا آب سری بر پیکره قرمز های پایتخت بریزد. سپاهانی ها یکی پس از دیگری پنالتی های خود را وارد دروازه کردند، در حالی که رضا حقیق سومین پنالتی پرسپولیس را هم به آسمان فرستاد تا سپاهان با ضربه حاج صفی قهرمان جام حذفی شود.
پرسپولیس در روزی که ب هیچ وجه خوب بازی نکرد اما در یک بازی نزدیک کار را به سپاهان واگذار کرد. شاید بتوان گفت آه مهدوی کیا در این بازی گریبان مربی قرمز ها را گرفت.
یحیی با هم بازی سابقش اصلا برخورد خوبی نداشت و باعث شد آن صخنه های غریبانه را در انتهای بازی ببینیم. موشک فوتبال ایران و آسیا در کمال غربت چهار گوشه زمین را بوسید و برای همیشه از مستطیل سبز خارج شد.
نفس خروس بگرفت که نوبتی بخواند
همه بلبلان بمردند و نماند جز غرابی
اینم حال و هوای پرسپولیسه که افتاده دست چند نفر فوتبال نابلد تا جایی برای علی کریمی و کریم باقری و مهدوی کیا باقی نمونه.
بهتر که این ستاره ها نباشن تو این فوتبال .
من بازي را ديدم و اين مقاله مغرضانه است