.svg)
یک رئیس جمهور خجالتی می خواهیم!
آقای رئیس جمهورِآینده، سلام !
لطفا چند دقیقه ای از وقت ارزشمندتان را به خواندن این نوشته اختصاص دهید!
الف: می دانم که یکی از برنامه های اصلی شما سامان دهی وضعیت اقتصادی کشور است. بسیاری مردم هم همین مطالبه را از شما دارند. امیدوارم در این کار موفق شوید، لیک این قلم میخواهد از دغدغه دیگری با شما سخن بگوید.دغدغه ای که سخنگویانش کمتر با اهل سیاست حرف می زنند،شاید اهل سیاست هم کمتر خود را با آنها روبرو کنند. لطفا کمی در این دغدغه درنگ کنید و آنگاه، تصمیم نهایی تان را بگیرید.
اگر تصمیم تان منفی بود، یعنی تصمیم گرفتید که در انتخابات پیش رو کاندید نشوید، برای کشور نگران نشوید! بدانید اگر شما هم نباشید،آقایِ وظیفه شناسِ دیگری پیدا میشود تا ریاست دولت را برعهده گیرد و همان کارهای قبلی - کمی اینطرفتر یا آنطرفتر- را انجام دهد. شما باید برنامه ی زندگی خودتان را داشته باشید. قرار است 4 و به احتمال قوی، 8 سال زندگی شما،به کار رئیس جمهوری سپری شود، بهتر نیست درباره عُمر اندک خود خساست به خرج دهید و چند ساعتی این تصمیم مهم را به عقب اندازید؟!
ما رئیس جمهوری میخواهیم که اهل گفت و شنود باشد، با یک اخلاق بی نظیر و منصفانه در رویارویی با منتقدان، چه دلسوز و نرم خو، چه مغرض و تندخو.
راستش چه عرض کنم!؛ یک ریس جمهور خجالتی می خواهیم، بدین معنا که گاهی خجالت بکشد و حیا کند به کسی یا گروهی نیش و کنایه بزند.
رئیس جمهوری ترسو! کسی که از خدا، از انصاف، از وجدان عمومی مردم بترسد، بر حذر باشد که قضاوتهای سریع کند! حرفهای نسنجیده بزند. رئیس جمهوری که دستش در اینگونه موارد بلرزد، پایش از قدم زدن بایستد، قلبش به تپش بیفتد، احتیاط کند، مشورت کند، قضاوتهایش را به تاخیر اندازد. بیشتر از دیگران خودش را، اطرافیانش را، متهم کند. بسیار با وقار و مودب و متواضع باشد و در هر اشتباه به راحتی از مردم پوزش بخواهد و در این کار، نگرانِ موجود سر در هوا و پا در زمینی بنام "جایگاه" یا " شان" ریاست جمهوری نباشد.
رئیس جمهوری میخواهیم اهل مطالعه با بسیاری کتابهای خوانده و نخوانده. کسی که به خوبی می فهمد تولید یک اثر فاخر علمی در ادبیات، فلسفه، شعر، موسیقی، داستان، سینما، علوم طبیعی و مهندسی چه زحمتی دارد. کسی که بتواند این زحمتها را با جان و دل درک کند، حتی اگر نتواند کار درخوری در پاسداشت این زحمتها، به انجام رساند. رئیس جمهوری که دغدغه مفاخر علمی کشور را بفمد و از آنان در طراحی نقشه ی مدیریت کشور کمک بخواهد.
ما رئیس جمهوری می خواهیم که بجز زبان فارسی آراسته و زیبایی که دارد، دستکم یکی دو زبان خارجی را خوب بداند. طعم یک پژوهش ده ساله عمیق را، لااقل در یک موضوع چشیده باشد. دقیق حرف بزند و حرف زدن کار سخت زندگی اش باشد و این سختی گاهی در وسط حرف زدن، نفساش را بند بیاورد!
ما رئیس جمهوری میخواهیم که درباره اسلام، ایران، منطقه، جهان، شیوه ایجاد تحولات اجتماعی، نسبت و نقش علوم با توسعه، عوامل موثر در تقویت وحدت ملی، آسیب های اجتماعی جامعه ایران، مواردی از قبیل: فقر کتابخوانی، مدرک گرایی و اُفتِ کیفیت آموزشی، طلاق، مشاجره های خیابانی، نقض حقوق شهروندی، دروغ و شایعه پراکنی، ریا و دغل کاری، بی برنامگی و پُرمدعایی، ... چیزهای درخوری بداند و ایده های سازنده و بکری در سر داشته باشد.
آقای رئیس جمهورِ آینده! سرتان را درد نیاورم! ما رئیس جمهوری میخواهیم با لرزش دست، تپش قلب و لکنت زبان! ملامتم نکنید! ما چنین فرد بی دست و پایی میخواهیم! رئیس جمهوری که دست اش را اسلام بسته باشد و قلبش را ... بماند!.
لطفا اگر این شرایط را در خود می بینید به خاطر خدا حتما کاندیدا شوید. به قول سعدی عزیز، ما یک حریرباف کارکشته میخواهیم!
ندهد هوشمند روشن رای/ به فرومایه کارهای خطیر
بوریا باف اگرچه بافندست/ نبرندش به کارگاه حریر
لطفا چند دقیقه ای از وقت ارزشمندتان را به خواندن این نوشته اختصاص دهید!
الف: می دانم که یکی از برنامه های اصلی شما سامان دهی وضعیت اقتصادی کشور است. بسیاری مردم هم همین مطالبه را از شما دارند. امیدوارم در این کار موفق شوید، لیک این قلم میخواهد از دغدغه دیگری با شما سخن بگوید.دغدغه ای که سخنگویانش کمتر با اهل سیاست حرف می زنند،شاید اهل سیاست هم کمتر خود را با آنها روبرو کنند. لطفا کمی در این دغدغه درنگ کنید و آنگاه، تصمیم نهایی تان را بگیرید.
اگر تصمیم تان منفی بود، یعنی تصمیم گرفتید که در انتخابات پیش رو کاندید نشوید، برای کشور نگران نشوید! بدانید اگر شما هم نباشید،آقایِ وظیفه شناسِ دیگری پیدا میشود تا ریاست دولت را برعهده گیرد و همان کارهای قبلی - کمی اینطرفتر یا آنطرفتر- را انجام دهد. شما باید برنامه ی زندگی خودتان را داشته باشید. قرار است 4 و به احتمال قوی، 8 سال زندگی شما،به کار رئیس جمهوری سپری شود، بهتر نیست درباره عُمر اندک خود خساست به خرج دهید و چند ساعتی این تصمیم مهم را به عقب اندازید؟!
ما رئیس جمهوری میخواهیم که اهل گفت و شنود باشد، با یک اخلاق بی نظیر و منصفانه در رویارویی با منتقدان، چه دلسوز و نرم خو، چه مغرض و تندخو.
راستش چه عرض کنم!؛ یک ریس جمهور خجالتی می خواهیم، بدین معنا که گاهی خجالت بکشد و حیا کند به کسی یا گروهی نیش و کنایه بزند.
رئیس جمهوری ترسو! کسی که از خدا، از انصاف، از وجدان عمومی مردم بترسد، بر حذر باشد که قضاوتهای سریع کند! حرفهای نسنجیده بزند. رئیس جمهوری که دستش در اینگونه موارد بلرزد، پایش از قدم زدن بایستد، قلبش به تپش بیفتد، احتیاط کند، مشورت کند، قضاوتهایش را به تاخیر اندازد. بیشتر از دیگران خودش را، اطرافیانش را، متهم کند. بسیار با وقار و مودب و متواضع باشد و در هر اشتباه به راحتی از مردم پوزش بخواهد و در این کار، نگرانِ موجود سر در هوا و پا در زمینی بنام "جایگاه" یا " شان" ریاست جمهوری نباشد.
رئیس جمهوری میخواهیم اهل مطالعه با بسیاری کتابهای خوانده و نخوانده. کسی که به خوبی می فهمد تولید یک اثر فاخر علمی در ادبیات، فلسفه، شعر، موسیقی، داستان، سینما، علوم طبیعی و مهندسی چه زحمتی دارد. کسی که بتواند این زحمتها را با جان و دل درک کند، حتی اگر نتواند کار درخوری در پاسداشت این زحمتها، به انجام رساند. رئیس جمهوری که دغدغه مفاخر علمی کشور را بفمد و از آنان در طراحی نقشه ی مدیریت کشور کمک بخواهد.
ما رئیس جمهوری می خواهیم که بجز زبان فارسی آراسته و زیبایی که دارد، دستکم یکی دو زبان خارجی را خوب بداند. طعم یک پژوهش ده ساله عمیق را، لااقل در یک موضوع چشیده باشد. دقیق حرف بزند و حرف زدن کار سخت زندگی اش باشد و این سختی گاهی در وسط حرف زدن، نفساش را بند بیاورد!
ما رئیس جمهوری میخواهیم که درباره اسلام، ایران، منطقه، جهان، شیوه ایجاد تحولات اجتماعی، نسبت و نقش علوم با توسعه، عوامل موثر در تقویت وحدت ملی، آسیب های اجتماعی جامعه ایران، مواردی از قبیل: فقر کتابخوانی، مدرک گرایی و اُفتِ کیفیت آموزشی، طلاق، مشاجره های خیابانی، نقض حقوق شهروندی، دروغ و شایعه پراکنی، ریا و دغل کاری، بی برنامگی و پُرمدعایی، ... چیزهای درخوری بداند و ایده های سازنده و بکری در سر داشته باشد.
آقای رئیس جمهورِ آینده! سرتان را درد نیاورم! ما رئیس جمهوری میخواهیم با لرزش دست، تپش قلب و لکنت زبان! ملامتم نکنید! ما چنین فرد بی دست و پایی میخواهیم! رئیس جمهوری که دست اش را اسلام بسته باشد و قلبش را ... بماند!.
لطفا اگر این شرایط را در خود می بینید به خاطر خدا حتما کاندیدا شوید. به قول سعدی عزیز، ما یک حریرباف کارکشته میخواهیم!
ندهد هوشمند روشن رای/ به فرومایه کارهای خطیر
بوریا باف اگرچه بافندست/ نبرندش به کارگاه حریر
ارسال نظر