جنگ با اسرائیل؛ آخرین راه‌ حل برای آبروی عربی اسد

پارسینه - خسرو دستجردی: با حمله‌ ی هوایی اسرائیل به مناطقی در سوریه، جنگ و بحران جمهوری عربی سوریه وارد مرحله ی جدید و حساسی شده است.

بلافاصله پس از این اتفاق، ایران و روسیه به عنوان حامیان اصلی نظام سوریه موضع اکید خود را اعلام کرده اند. همزمان، یک روزنامه ی اسرائیلی از پیام مخفی تلاویو به دمشق خبر داده است و نوشته است که مسئولان اسرائیلی در پیام خود به اسد تاکید کرده اند که قصد ورود به درگیری ها را نداشته و تنها می خواسته اند موشک های حزب الله را از بین ببرند.

با این حال، سوریه در موضع رسمی خود این حمله را اعلام رسمی جنگ از سوی اسرائیل بیان کرده است.

از آغاز انقلاب های عربی در منطقه خاورمیانه، گروه هایی از مردم در سوریه نیز دست به شورش زدند. اما این شورش ها پس از دو سال به خشونت هرچه تمامتر گراییده و اکنون القاعده (جبهه النصره) نقش اصلی در جنگ علیه بشار اسد را بر عهده دارد. تروریسم در حال حاضر حرف اول را در سوریه میزند که این مسئله باعث نارضایتی دیگر مخالفان شده است.

به خاطر اینکه حکومت بشار اسد یک نظام علوی است و مخالفان وی را نیز اهل سنت تشکیل می دهند، شورشیان سوری توانسته اند نظر موافق دیگر کشورها و ملت های عربی را نیز جلب کنند. سران عربی هم اگرچه شاید موافق جنگ و یا دخالت خارجی در سوریه نیستند، لیکن قطعا خواهان کناره گیری یا سرنگونی بشار اسد هستند.

یکی از نکاتی که از ابتدای شورش و سرکوب همه جانبه ی نظام سوریه علیه شورشیان بر آن تاکید شده است، این است که بشار اسد در حالی که در دوره ی حکومت خود حتی یک گلوله علیه اسرائیل شلیک نکرده است، اما در سرکوب مخالفانش همت وافری داشته است. این نکته را باید با توجه به صلح نسبتا پایدار اسرائیل و سوریه در سال های اخیر در نظر گرفت. در پایان عمر حافظ اسد، حتی صحبت از توافق سوریه و اسرائیل به میان آمده است که در صورت ادامه ی حیات وی، احتمال آن می رفت.

در حال حاضر و پس از اقدام نظامی اخیر اسرائیل، این حمله را می توان آزمون و فرصتی جدید برای بشار اسد و نظام بعثی سوریه در نظر گرفت.

چنانچه بشار از این مهلت استفاده کند و وارد یک جنگ برنامه ریزی شده با اسرائیل با محوریت مناطق اشغالی جولان شود، این امکان وجود دارد که نه تنها جایگاه سیاسی خود را تثبیت کند، بلکه بار دیگر محبوبیت و آبروی خود در جهان عرب را بهبود ببخشد. جنگ هشت روزه ی حماس با اسرائیل در آخرین روزهای سال گذشته را می توانیم به عنوان نمونه ای از همین سنخ در نظر بگیریم. با وجود اینکه وجهه ی کشورمان به خاطر حمایت همه جانبه از بشار اسد در جهان عرب مورد تردید قرار گرفته بود، پس از اعلام اینکه موشک های فجر ایرانی توسط فلسطینی ها به اسرائیل شلیک شده است، موجی از حمایت اعراب را ایجاد کرد. حمایت نظامی از اعراب فلسطین شاید تنها چیزی باشد که بتوان ملت های عرب را حول آن وحدت بخشید.

جنگ سوریه با اسرائیل اگرچه یک ریسک تمام عیار است، اما نتیجه ی آن در صورت پیروزی هرچند نسبی می تواند ورق را کاملا به نفع بشار اسد برگرداند.

چنانچه بشار حمله به اسرائیل را ولو به صورت موقت و محدود آغاز کند، نه تنها می تواند افکار عمومی را در جهان عرب و یا حتی بخشی از مخالفان همراه خود کند، بلکه می تواند با کسب مشروعیت و سلب مشروعیت از مخالفانش، در کنترل اوضاع داخلی با دست بازتری عمل کند. فرصتی که ممکن است هرگز دیگر برای وی پیش نیاید.