.svg)
صالح علا: شجریان و ناظری باید رپ بخوانند
پارسینه: محمد صالح علا بر این باور است که ترانه رپ را باید کسی مانند محمدرضا شجریان که وجهه بالایی دارد بخواند و نمی‌تواند این نحله موسیقی را نادیده انگاشت.
پارسنه-گروه فرهنگی: محمد صالح علا بر این باور است که ترانه رپ را باید کسی مانند محمدرضا شجریان که وجهه بالایی دارد بخواند و نمی‌تواند این نحله موسیقی را نادیده انگاشت. وی در گفتگو با خبرآنلاین این سخن را گفته است که در ادامه سخنان وی آورده می‌شود.
چند سال پیش مجله‌ای با من حرف می‌زد از جمله درباره «بفرمایید شام» که شرکت کنندگان پس از این‌که شام‌شان را میل کردند سوار ماشینی می‌شوند و پشت سر آن‌که نان ونمک‌اش را خورده‌اند نظر می‌دهند. حرف من آن‌جا این بود که رسانه‌ها متصدی اخلاق اجتماعی هستند، هرودوت با همه ناقلایی‌هایش گفته: «ایرانی‌ها ویژگی‌های اخلاقی دارند مثلاً دروع نمی‌گویند...» من فقط به همین تکه توی ماشین نقدى داشتم، ولی آن نشریه نظر مرا به کل ماجرا تعمیم داد. البته بعدها خودم برنامه را دیدم و همچنان بر نظرم هستم، ولی بعد اتفاقاتی افتاد، از جمله حرف‌های نگفته‌ام را درشت کردند و بعد هم همکاران گرامی (هم آن برنامه را) و هم شعر یادت نرود را در این‌جا ساختند و پخش کردند ولی در این باره چیزی ننوشتند. ظاهراً انتهال یا تقلید کار بد، بد نیست، حتی شرکت کنندگان این‌جا هم شعر یادشان می‌رفت. چون اصلا شعری در میان نبود.
یکی از مشکلات ما کج شدن ترانه اجتماعی است من سی و چند سال پیش ترانه های اجتماعی می‌نوشتم، اما پس از مدتی دیدم این نحله ترانه‌سرایی به شدت مبتلای پیش‌‌پا‌افتادگی شده است. غیر از این فعلا عقیده دارم رپ، ترانه روزگار ماست. البته نتایج‌اش بزودی دیدنی نیست؛ زیرا فرهنگ پدیده‌ای بطئی است؛ یعنی نمی‌توان توقع داشت کسی با شنیدن ترانه‌ای بدو بدو برود و در حزب سوسیالیست‌ها ثبت‌نام کند، نتیجه جهان‌بینی عارف قزوینی را درسال‌های بعد دیدیم. می‌خواهم بگویم شجریان هنرمند مهمی است، موسیقی را خوب می‌شناسد، ساز اختراع کرده، در این سال‌ها رشدش هم افقی و هم عمودی بوده، پس او که هم موسیقی و هم کلمه را می‌شناسد می‌تواند آن‌ها را با هم سازگار کند و آثاری مثل «هتل کالیفرنیا» یا «شبیه شهر» لئونارد کوهن برای‌مان درست کند. او و کوهن از مهارت فنی، دانش موسیقیایی، و تخیلی هنرمندانه برخوردارند از جادوی کلمه و کائنات موسیقی باخبرند، بلدند این دو را با هم سازگار کنند، به همین خاطر و در نتیجه هر کاری که می‌کنند محکوم به موفقیت و ماندگاری است برای همین گفتم رپ را که ترانه روزگار ماست، کسى مثل او می‌تواند حیثیتی اجتماعی بدهد آن‌ها که رپ می‌خوانند. موسیقی را می‌شناسند، من هم دوست دارم رپ بنویسم، ولی هیچ رپ‌خوانی سراغ من نمی‌آید، تا کی منتظر هیچکس بمانم.
شجریان را می‌گویم بخاطر این‌که او از مدیریت فرهنگی بالاتر است، متر و معیار است. کسانی که دارند کار می‌کنند شناخت بالقوه موسیقایی دارند، من با آن حرف کاکایی موافقم، این‌ها به گوهر موسیقی نزدیک‌اند، برای همین می‌گویم شجریان یا ناظری رپ بخوانند. من دوست دارم کاکایی رپ بنویسد و ایشان بخواند، ما نمی‌توانیم. چشم‌هایمان را روی موسیقی امروز ببندیم، یا بروی خودمان نیاوریم.
چند سال پیش مجله‌ای با من حرف می‌زد از جمله درباره «بفرمایید شام» که شرکت کنندگان پس از این‌که شام‌شان را میل کردند سوار ماشینی می‌شوند و پشت سر آن‌که نان ونمک‌اش را خورده‌اند نظر می‌دهند. حرف من آن‌جا این بود که رسانه‌ها متصدی اخلاق اجتماعی هستند، هرودوت با همه ناقلایی‌هایش گفته: «ایرانی‌ها ویژگی‌های اخلاقی دارند مثلاً دروع نمی‌گویند...» من فقط به همین تکه توی ماشین نقدى داشتم، ولی آن نشریه نظر مرا به کل ماجرا تعمیم داد. البته بعدها خودم برنامه را دیدم و همچنان بر نظرم هستم، ولی بعد اتفاقاتی افتاد، از جمله حرف‌های نگفته‌ام را درشت کردند و بعد هم همکاران گرامی (هم آن برنامه را) و هم شعر یادت نرود را در این‌جا ساختند و پخش کردند ولی در این باره چیزی ننوشتند. ظاهراً انتهال یا تقلید کار بد، بد نیست، حتی شرکت کنندگان این‌جا هم شعر یادشان می‌رفت. چون اصلا شعری در میان نبود.
یکی از مشکلات ما کج شدن ترانه اجتماعی است من سی و چند سال پیش ترانه های اجتماعی می‌نوشتم، اما پس از مدتی دیدم این نحله ترانه‌سرایی به شدت مبتلای پیش‌‌پا‌افتادگی شده است. غیر از این فعلا عقیده دارم رپ، ترانه روزگار ماست. البته نتایج‌اش بزودی دیدنی نیست؛ زیرا فرهنگ پدیده‌ای بطئی است؛ یعنی نمی‌توان توقع داشت کسی با شنیدن ترانه‌ای بدو بدو برود و در حزب سوسیالیست‌ها ثبت‌نام کند، نتیجه جهان‌بینی عارف قزوینی را درسال‌های بعد دیدیم. می‌خواهم بگویم شجریان هنرمند مهمی است، موسیقی را خوب می‌شناسد، ساز اختراع کرده، در این سال‌ها رشدش هم افقی و هم عمودی بوده، پس او که هم موسیقی و هم کلمه را می‌شناسد می‌تواند آن‌ها را با هم سازگار کند و آثاری مثل «هتل کالیفرنیا» یا «شبیه شهر» لئونارد کوهن برای‌مان درست کند. او و کوهن از مهارت فنی، دانش موسیقیایی، و تخیلی هنرمندانه برخوردارند از جادوی کلمه و کائنات موسیقی باخبرند، بلدند این دو را با هم سازگار کنند، به همین خاطر و در نتیجه هر کاری که می‌کنند محکوم به موفقیت و ماندگاری است برای همین گفتم رپ را که ترانه روزگار ماست، کسى مثل او می‌تواند حیثیتی اجتماعی بدهد آن‌ها که رپ می‌خوانند. موسیقی را می‌شناسند، من هم دوست دارم رپ بنویسم، ولی هیچ رپ‌خوانی سراغ من نمی‌آید، تا کی منتظر هیچکس بمانم.
شجریان را می‌گویم بخاطر این‌که او از مدیریت فرهنگی بالاتر است، متر و معیار است. کسانی که دارند کار می‌کنند شناخت بالقوه موسیقایی دارند، من با آن حرف کاکایی موافقم، این‌ها به گوهر موسیقی نزدیک‌اند، برای همین می‌گویم شجریان یا ناظری رپ بخوانند. من دوست دارم کاکایی رپ بنویسد و ایشان بخواند، ما نمی‌توانیم. چشم‌هایمان را روی موسیقی امروز ببندیم، یا بروی خودمان نیاوریم.
منبع:
خبرآنلاین
آقای صالح علاء! شما مطمئن هستید که حالتان خوب است؟ مشکل یا ناراحتی خاصی ندارید؟