فیلسوفی در خانواده‌ خانم وزیر!

در گرماگرم جنجال‌های پس از معرفی وزرای کابینه‌ی دهم توسط دکتر احمدی‌نژاد، و رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به «مرضیه وحید دستجردی» به‌عنوان اولین وزیر بهداشت زن در جمهوری اسلامی، روزنامه‌ی فرانسوی زبان «لوموند» در تاریخ 4 سپتامبر، مقاله‌ای( + ) منتشر کرد که طی آن ادعاهایی پیرامون خانواده و سوابق وحید دستجردی مطرح شده بود.

ماری دکود کلامبز، نویسنده‌ی مقاله‌ کوشیده بود تا با پیوند دادن هویت پدر او به‌عنوان رئیس شهربانی با ازدواج‌های آرمانی ابتدای انقلاب و سابقه‌ی مرضیه وحید دستجردی در مقام نمایندگی مجلس و استادی دانشگاه، او را به‌عنوان یک تکنوکرات اسلامی پوشیده در چادر سیاه معرفی کند. همچنین در این مقاله به یکی از برادران او به نام مصطفی و از سرداران سپاه اشاره شده بود و نیز ادعا شده بود که همسر مرضیه وحید دستجردی، کسی نیست جز «حسین شریعتمداری» مدیرمسئول روزنامه‌ی کیهان و نماینده‌ی ولی فقیه که دادخواست دادگاه علیه اصلاح‌طلبان را نوشته است!

البته پس از بررسی خبرنگار پارسینه، کذب این مدعیات ثابت شد: پدر مرضیه وحید دستجردی، دکتر سیف‌الله وحید دستجردی رئیس سابق هلال احمر جمهوری اسلامی است که چند سال پیش درگذشت و همسر حسین شریعتمداری،‌ خانم دکتر باروتی، معاون وزیر بهداشت سابق است. همچنین برادر وی که از سرداران سپاه است، نه مصطفی که احمد وحید دستجردی است و اخیرا به عنوان قائم‌مقام وزیر دفاع منصوب شد.

اما در این میان، آن‌چه ناگفته ماند و از چشم دیگر رسانه‌ها نیز پنهان ماند، حضور یک فیلسوف در خانواده‌ی وحید دستجردی بود!

دکتر حمید وحید دستجردی، برادر مرضیه وحید دستجردی، چهره‌ی شناخته‌شده‌ای بین اصحاب فلسفه‌ی تحلیلی است که سابقا، عضو موجهی در حلقه‌ی دوستان و شاگردان عبدالکریم سروش بود. نام او در سال‌های انتشار کتاب «قبض و بسط تئوریک شریعت» به‌دلیل نوشتن فصل آخر این کتاب توسط وی، بر زبان افتاد. در این فصل، وی به جدال‌های علمی و فلسفی خود با آیت‌الله صادق لاریجانی اشاره می‌کند و او را متهم به بی‌سوادی می‌کند.

حمید وحید دستجردی فارغ‌التحصيل دانشگاه‌هاى صنعتى شريف، واريك و LSE انگلستان است. او از دانشگاه آكسفورد در رشته‌ی «منطق فلسفى» دكترا گرفته است و تاكنون بیش از بيست مقاله در معتبرترين مجلات فلسفى بين‌‌المللى منتشر كرده است. كتاب وحيد دستجردى را با عنوان Justification and the Skeptical Challenge Epistemic انتشارات Macmillan در انگلستان منتشر کرده است.

پیش از این، نام و امضای او ذیل نامه‌ای که جمعی از شخصیت‌های سیاسی در شهریور 82 خطاب به تونه‌سون، رئیس بنیاد صلح اسلو و برای تشکر از اقدام او در قراردادن نام هاشم آقاجری در فهرست نامزدهای صلح نوبل نوشته بودند، ذکر شده بود.

او پس از سال‌های 82 و 83، به‌تدریج به بازخوانی انتقادی مشی علمی و فلسفی خود پرداخت و پس از مدتی، در قامت یکی از منتقدان سرسخت و البته معتدل عبدالکریم سروش پیرامون نظریه قبض و بسط ظاهر شد. در تاریخ 4 و 5 اسفند 83، روزنامه‌ی شرق مقاله‌ای در دو قسمت و به قلم او تحت عنوان «آنتی‌رئالیسم دینی» منتشر کرد که در آن‌ها، ایرادهای تئوری قبض و بسط سروش از حیث منطق و با تکیه بر مبانی فلسفه‌ی علم و فلسفه‌ی دین بیان شده بود. پس از این مقاله‌ها بود که او به‌شدت مورد انتقاد شاگردان و مریدان فکری دکتر سروش قرار گرفت.

دکتر وحید دستجردی در پی‌نوشت مقاله‌اش متذکر می‌شود که: "پيكره‌ی آثار سروش به زبان فارسى درباره‌ی موضوع مورد بحث به شدت فربه و عمدتاً تكرارى است. افزون بر اين، ساختار اصلى احتجاجات او اغلب با انحراف از موضوع به دليل گريزها و آرايه‌ها از نقل اقوال مولوى، سعدى و ديگر شاعران و نويسندگان معمولاً پيچيده و غيرقابل درك مى شود. اين همه، تحليل و نقادى آراى او را به غايت دشوار مى كند. در نگارش اين نقد و بررسى، من نظر خود را معطوف به مقاله اى از او به زبان انگليسى نموده ام كه در آن همه اين تزئينات و پيرايه ها يكسره به كنارى نهاده شده اند (اين نيكبختى را البته بايد مديون حقايق مربوط به مكانيسم ترجمه بود)."

با این‌حال، او نشان داده است که بیش از آن‌که به‌دنبال جنجال‌های سیاسی و دانشگاهی باشد، مرد فعالیت‌های پژوهشی و علمی است. او هم‌اکنون عضو کانون ایرانی پژوهشگران فلسفه و حکمت و رئیس دپارتمان فلسفه در مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات (IPM) است، یعنی جایی که محمد جواد لاریجانی سالهاست آن را اداره می کند، مرکزی نهادساز و ساختار آفرین که بدور از تنش های ژورنالیستی و سیاسی به کار خود ادامه می دهد.