میرشکاک: برای سرودن شعر آیینی مفاتیح بخوانید
پارسینه: اولین جلسه انجمن شعر آیینی حوزه هنری با حضور یوسفعلی میرشکاک و علی انسانی و جمعی از شاعران و منتقدان برگزار شد.
پارسینه- گروه فرهنگی: در ابتدای این جلسه که عصر سهشنبه، هفتم خرداد، برپا شد و با حضور فاضل نظری، خسرو آقایاری، عبدالرحیم سعیدی راد، علیاکبر میرجعفری، و جمعی از شاعران شعر آیینی برگزار شد، محمود حبیبی کسبی، دبیر اجرایی انجمن، ضمن تشکر از قبول زحمت یوسفعلی میرشکاک و علی انسانی در برگزاری این جلسه گفت: در این جلسات بنا بر این است با حضور پیشکسوتان و شاعران جوان هم به شرح و خوانش آثار قدما پرداخته شود و هم شاعران حاضر در جلسه شعرهای خود را بخوانند و اشعار مورد نقد و برسی قرار بگیرد.
به گزارش ایسنا، وی در ادامه افزود: در این جلسات قصد داریم که در مورد ماهیت شعر آیینی، شعر مذهبی و شعر دینی، که پیشتر با عنوان شعر شیعی و شعر اهل بیتی از آن یاد میشد، صحبت کنیم.
شعر آیینی از ایمان شاعر سروده میشود
در این جلسه علی انسانی با اشاره به اینکه افتتاح انجمن شعر آیینی حرکت بسیار خوبی است، ابراز امیدواری کرد، این انجمن حرکت خود را به سوی تکامل و رفع نواقص در شعر آیینی پیش ببرد.
این شاعر آیینی در ادامه گفت: من با کلمه شعر آیینی و غیرآیینی موافق نیستم و اعتقاد دارم شعری که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.
او با تأکید بر باور شاعر در سرایش شعر گفت: باور شاعر خیلی مطرح است. او باید بداند که میخواهد چه و درباره که بگوید؛ نه اینکه صرفا چون این دست اشعار مد شده است، شعری در این فضا گفته باشد.
شاعر آیینی باید حساسیت بیشتری در نحوهی سرایش داشته باشد
در ادامه جلسه، یوسفعلی علی میرشکاک با متفاوت خواندن نسبت ظاهر و باطن شعر آیینی از ادب و هنر آیینی گفت: شعر آیینی یا ادب آیینی و هنر آیینی سه مقوله هستند که از حیث باطن با هم در نسبت هستند، اما از حیث ظاهر متفاوتاند. مثلا هنر دینی ظاهرش هم باید دینی باشد و فقط باطن آن نمیتواند دینی باشد. اما شعر دینی و شعر آیینی از حیث ظاهر تفاوتی با شعر غیرآیینی ندارد. مثلا از نظر قالبهای شعری تفاوتی بین شعر آیینی و غیرآیینی نیست.
این شاعر آیینی با تأکید بر اینکه شاعر آیینی میبایست ادب آیینی را از اهل آیین دریافت کند، ادامه داد: شاعر آیینی میبایست ظاهر شعر را از ادبا دریافت کند، ولو اینکه اهل آیین هم نباشد؛ و نه چونانکه امروزه رسم شده، از شلختگیهایی که در ادب شعر دیده میشود، چشمپوشی شود.
او در ادامه افزود: از آنجا که شعر برای بزرگان از اهل بیت است، میبایست حساسیت در نحوه سرایش آن خیلی هم بیشتر باشد.
میرشکاک گفت: به عنوان شاعر تمرین و مشق را داشته باشید و سعی کنید هر دو شأن شاعری را حفظ کنید، چرا که این اشعار صرفا وجه دنیوی ندارد و فراموش نکنیم که گفتن شعر آیینی مقدمهای در دنیا دارد و حقیقت آن در قیامت و عقبا آشکار میشود و آنجا باید بر شعر شما به تعبیر شهریار تقرای قبول بزنند.
مفاتیح بخوانید
نویسنده کتاب «از زبان یک یاغی» ضمن سفارش به مطالعه بیشتر شاعران آیینی، به لزوم شناخت هر چه بهتر اهل بیت (ع) اشاره کرد و گفت: اولین درخواستی که از شعرای آیینی دارم، این است که مطالعه خود را بیشتر کنند. شاعرانی که در مورد سوژههای معمول شعری میسرایند، نیازی به مطالعه در مورد سوژه ندارند، در حالی که کسی که میخواهد شعری در مورد اهل بیت علیهم السلام بسراید، اگر نداند ایشان که بودهاند، کلامش عقیم میماند و گل نمیکند.
او در ادامه با سفارش به خواندن مفاتیح الجنان و دیگر ادعیه در شناخت هر چه بهتر اهل بیت گفت: به خواندن دعای کمیل اکتفا نکنید، مفاتیح را به خوبی بخوانید و ببیند در ادعیه چه تعابیری در مورد معصومین از زبان خود ایشان گفته شده است تا برسطح نلغزیم.
اشتغال به لفظ نداشته باشید / شاعر تقویمی نباشید
این شاعر در ادامه با مذموم خواندن اشتغال به لفظ در شاعری گفت: اگر نسبت ما با معصومین و مجاری حق جوری شود که از سر عشق باشد، شعر درخواهد گرفت والا اگر با نگاه جشنوارهیی و خوشآمدن محافل شعر باشد، تقویمی خواهد بود و سودی نخواهد داشت؛ پس اشتغال به لفظ نداشته باشید و به محض اینکه در مجموعهای مورد حمایت قرار گرفتید، بنا نکنید به سرایش شعر آیینی، اینها سخنوری است و نمیماند.
شعر آیینی محصول روح است
همچنین در این جلسه، حسین آقایاری در تعریف شعر آیینی گفت: شعر به ماهو شعر در حوزه عالم نفس اتفاق میافتد، ولی شعر آیینی و شعر متعالی محصول روح است.
او با بیان اینکه معتقد است اکثر مردم صاحب مقام نفس هستند نه مقام روح، گفت: ما از طریق ارتباط با معصومین است که واجد روح میشویم و شعر آیینی را روحالقدس است که به روح القا میکند.
میرشکاک در تأیید صحبتهای آقایاری با نقل حدیثی از رسولالله (ص) گفت: حدیثی از رسول الله است که میگوید: شاعران شاگردان رحماناند. و این بدان معناست که شاعر تنها با ارتباط با روحالقدس میتواند شعری آیینی و ماندگار بسراید.
در این جلسه شاعرانی همچون داریوش حسینی، عسکری، میرجعفری، فرهنگیان و... به شعرخوانی پرداختند.
این جلسات به صورت هفتگی هر هفته روزهای سهشنبه در سالن اجتماعات مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری از ساعت 17 پذیرای اهل شعر و ادب است.
به گزارش ایسنا، وی در ادامه افزود: در این جلسات قصد داریم که در مورد ماهیت شعر آیینی، شعر مذهبی و شعر دینی، که پیشتر با عنوان شعر شیعی و شعر اهل بیتی از آن یاد میشد، صحبت کنیم.
شعر آیینی از ایمان شاعر سروده میشود
در این جلسه علی انسانی با اشاره به اینکه افتتاح انجمن شعر آیینی حرکت بسیار خوبی است، ابراز امیدواری کرد، این انجمن حرکت خود را به سوی تکامل و رفع نواقص در شعر آیینی پیش ببرد.
این شاعر آیینی در ادامه گفت: من با کلمه شعر آیینی و غیرآیینی موافق نیستم و اعتقاد دارم شعری که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.
او با تأکید بر باور شاعر در سرایش شعر گفت: باور شاعر خیلی مطرح است. او باید بداند که میخواهد چه و درباره که بگوید؛ نه اینکه صرفا چون این دست اشعار مد شده است، شعری در این فضا گفته باشد.
شاعر آیینی باید حساسیت بیشتری در نحوهی سرایش داشته باشد
در ادامه جلسه، یوسفعلی علی میرشکاک با متفاوت خواندن نسبت ظاهر و باطن شعر آیینی از ادب و هنر آیینی گفت: شعر آیینی یا ادب آیینی و هنر آیینی سه مقوله هستند که از حیث باطن با هم در نسبت هستند، اما از حیث ظاهر متفاوتاند. مثلا هنر دینی ظاهرش هم باید دینی باشد و فقط باطن آن نمیتواند دینی باشد. اما شعر دینی و شعر آیینی از حیث ظاهر تفاوتی با شعر غیرآیینی ندارد. مثلا از نظر قالبهای شعری تفاوتی بین شعر آیینی و غیرآیینی نیست.
این شاعر آیینی با تأکید بر اینکه شاعر آیینی میبایست ادب آیینی را از اهل آیین دریافت کند، ادامه داد: شاعر آیینی میبایست ظاهر شعر را از ادبا دریافت کند، ولو اینکه اهل آیین هم نباشد؛ و نه چونانکه امروزه رسم شده، از شلختگیهایی که در ادب شعر دیده میشود، چشمپوشی شود.
او در ادامه افزود: از آنجا که شعر برای بزرگان از اهل بیت است، میبایست حساسیت در نحوه سرایش آن خیلی هم بیشتر باشد.
میرشکاک گفت: به عنوان شاعر تمرین و مشق را داشته باشید و سعی کنید هر دو شأن شاعری را حفظ کنید، چرا که این اشعار صرفا وجه دنیوی ندارد و فراموش نکنیم که گفتن شعر آیینی مقدمهای در دنیا دارد و حقیقت آن در قیامت و عقبا آشکار میشود و آنجا باید بر شعر شما به تعبیر شهریار تقرای قبول بزنند.
مفاتیح بخوانید
نویسنده کتاب «از زبان یک یاغی» ضمن سفارش به مطالعه بیشتر شاعران آیینی، به لزوم شناخت هر چه بهتر اهل بیت (ع) اشاره کرد و گفت: اولین درخواستی که از شعرای آیینی دارم، این است که مطالعه خود را بیشتر کنند. شاعرانی که در مورد سوژههای معمول شعری میسرایند، نیازی به مطالعه در مورد سوژه ندارند، در حالی که کسی که میخواهد شعری در مورد اهل بیت علیهم السلام بسراید، اگر نداند ایشان که بودهاند، کلامش عقیم میماند و گل نمیکند.
او در ادامه با سفارش به خواندن مفاتیح الجنان و دیگر ادعیه در شناخت هر چه بهتر اهل بیت گفت: به خواندن دعای کمیل اکتفا نکنید، مفاتیح را به خوبی بخوانید و ببیند در ادعیه چه تعابیری در مورد معصومین از زبان خود ایشان گفته شده است تا برسطح نلغزیم.
اشتغال به لفظ نداشته باشید / شاعر تقویمی نباشید
این شاعر در ادامه با مذموم خواندن اشتغال به لفظ در شاعری گفت: اگر نسبت ما با معصومین و مجاری حق جوری شود که از سر عشق باشد، شعر درخواهد گرفت والا اگر با نگاه جشنوارهیی و خوشآمدن محافل شعر باشد، تقویمی خواهد بود و سودی نخواهد داشت؛ پس اشتغال به لفظ نداشته باشید و به محض اینکه در مجموعهای مورد حمایت قرار گرفتید، بنا نکنید به سرایش شعر آیینی، اینها سخنوری است و نمیماند.
شعر آیینی محصول روح است
همچنین در این جلسه، حسین آقایاری در تعریف شعر آیینی گفت: شعر به ماهو شعر در حوزه عالم نفس اتفاق میافتد، ولی شعر آیینی و شعر متعالی محصول روح است.
او با بیان اینکه معتقد است اکثر مردم صاحب مقام نفس هستند نه مقام روح، گفت: ما از طریق ارتباط با معصومین است که واجد روح میشویم و شعر آیینی را روحالقدس است که به روح القا میکند.
میرشکاک در تأیید صحبتهای آقایاری با نقل حدیثی از رسولالله (ص) گفت: حدیثی از رسول الله است که میگوید: شاعران شاگردان رحماناند. و این بدان معناست که شاعر تنها با ارتباط با روحالقدس میتواند شعری آیینی و ماندگار بسراید.
در این جلسه شاعرانی همچون داریوش حسینی، عسکری، میرجعفری، فرهنگیان و... به شعرخوانی پرداختند.
این جلسات به صورت هفتگی هر هفته روزهای سهشنبه در سالن اجتماعات مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری از ساعت 17 پذیرای اهل شعر و ادب است.
منبع:
خبرگزاری ایسنا
ارسال نظر