اگر می خواهید در پیری به آلزایمر دچار نشوید...

محققان در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند که دوران بازنشستگی هر چه دیرتر آغاز شود با خطر کمتر از آلزایمر مواجه می‌شوند.

این تحقیقات که بر روی حدود نیم میلیون نفر در فرانسه انجام گرفت، نشان داد: افرادی که دوران بازنشستگی خود را دیرتر آغاز می کنند، با خطر کمتری از ابتلا به بیماری آلزایمر و یا انواع جنون روبرو می‌شوند.

این مطالعه یکی از گسترده‌ترین تحقیقات در این زمینه است که توسط یک موسسه دولتی فرانسوی در زمینه پژوهش سلامتی انجام گرفته و اخیرا در یک کنفرانس علمی در بوستون آمریکا مطرح شده است.

این تحقیقات همچنین نشان داد که به ازای هر یک سال کار اضافی، خطر ابتلا به آلزایمر یا جنون، 2/3 درصد کاهش می‌یابد.

مدیر روابط علمی و پزشکی موسسه آمریکایی آلزایمر گفت: اشخاص مورد مطالعه که از نظر ذهنی فعال می‌مانند و دوران بیشتری به کار ادامه می‌دهند، به نظر می‌رسد که در معرض خطر کمتری از ابتلا به جنون و مشکل از دست دادن حافظه و قدرت تفکر و استدلال قرار می گیرند.

پژوهشگران در این طرح روی بیش از 429 هزار نفر بررسی کردند که بیشتر آنها مغازه‌داران و یا صنعتگران و پیشه ورانی مانند نانوا یا خراط بوده‌اند.

نتایج تحقیقات روشن بود؛ به این معنا که افرادی که در 65 سالگی بازنشسته شده‌اند، با 15 درصد خطر کمتر ابتلا به این بیماریها، نسبت به آنها که در 60 سالگی بازنشسته شده‌اند، روبرو بوده‌اند.

کارشناسان توصیه می‌کنند که حتی افراد بازنشسته باید ذهن خود را مشغول و فعال نگاه دارند.

مدیر روابط علمی و پزشکی موسسه آمریکایی آلزایمر در این باره افزود: تلاش کنید تا خود را به هر کاری که به آن علاقمند هستید، مشغول نگاه دارید.

وی ادامه داد: پدر و مادر من بازنشسته‌اند، اما از هر زمان دیگری سرشان شلوغ تر است. آنها به کلاس‌هایی در دانشگاه محلی می‌روند و در سخنرانی ها شرکت می‌کنند. آنها به فعال ماندن از نظر ذهنی و اجتماعی ادامه می‌دهند.

اما آیا ما واقعا برای به تاخیر انداختن ابتلا به آلزایمر، ناچار از کار دراز مدت‌تری هستیم؟ این بحث پیچیده‌ای است که جوانب مختلف اجتماعی، اخلاقی و سیاسی را در بر می‌گیرد.

ییماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی‌های ذهنی بیمار تحلیل می‌رود. بارزترین تظاهر زوال عقل اختلال حافظه ‌است.

اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می‌کند؛ در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته‌های اخیر محدود می‌شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می‌بینند.

بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده‌است فراموش می‌کند و مجدداً همان سؤال را می‌پرسد. بیمار وسایلش را گم می‌کند و نمی‌داند کجا گذاشته ‌است.

در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می‌شود و نمی‌تواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می‌شود.

کم‌کم مشکل مسیریابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می‌کند.

بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.

یکی از مشکلات زوال عقل بروز توهم و هذیان است؛ مثلاً بیمار فکر کند همسرش به وی خیانت کرده ‌است و یا همسایگان و پرستارش قصد آسیب رساندن و توطئه علیه وی را دارند. بیمار ممکن است به فرزندانش بدبین شود؛ گاهی اوقات بیمار افرادی را که نیستند مثلاً والدین فوت شده یا اقوام دیگر را می‌بیند.

منبع: یورونیوز