.svg)
اولویت های "وزارت ارشاد" دولت یازدهم
پارسینه: یک روزنامه نگار گفت: «به نظر من همچنان که اقتصاد ما بیش از حد دولتی است، فرهنگ ما نیز بیش از حد دولتی است. ما می توانیم بسیاری از فعالیت های ادبی، هنری و فرهنگی کشور را بر عهده انجمن های صنفی و تشکل های مربوطه قرار دهیم و آنها را در مقابل دولت مسئول بدانیم.»
ناصر ایمانی روزنامه نگار و عضو پیشین شورای سردبیری روزنامه رسالت گفت: «ما اکنون در حوزه های مختلف مرتبط با وزارت ارشاد احتیاج به اولویت بندی داریم که بنده در این باره بیشتر وزن صحبت خود را در عرصه سیاسی و ادبی قرار می دهم.»
وی ادامه داد: «من معتقدم در عرصه سیاسی باید بازنگری جدیدی در نوع رسیدگی به جرایم مطبوعاتی صورت بگیرد. البته منظورم این نیست که الزاما قوانین آن تغییر پیدا کند؛ بلکه به این معنا که ما اکنون در زمینه آزادی های مطبوعاتی در چارچوب قانون دچار مشکلات زیادی هستیم.»
وی افزود: «اکنون مطبوعات ما نمی دانند که چه مطالبی را نباید درج کنند و خلاف مقررات است و برای آنها ایجاد مشکل می کند؛ لذا این بلاتکلیفی مطبوعات باید حل شود.»
این روزنامه نگار اظهار کرد: «به نظر من ما در زمینه قوانین کمتر دچار کمبود هستیم و عمده مشکلات ما به دلیل نگاههای سلیقه ای است که اعمال می شود.»
وی ادامه داد: «ایران یکی از کشورهای کاملا آزادی خواه منطقه است و ادعای جمهوری اسلامی این است که نه در سطح منطقه؛ بلکه حتی در گستره جهانی نیز ایران سرآمد آزادی خواهی است؛ اما ما اکنون شاهدیم در برخی زمینه ها حتی از بعضی کشورهای نسبتا عقب افتاده نیز عقب تریم و اینقدر در فضای محدودیت سیر کردیم که اکنون تاحدودی فراموش کردیم آزادی های مطبوعاتی به چه معناست.»
وی افزود: «بنابراین باید دوباره سعه صدر، وسعت دید و آستانه تحمل خود را در درون نظام بالاتر ببریم و اجازه دهیم مطبوعات کمی آزادانه تر حرکت کنند.»
ایمانی گفت: «اولویت دوم مسئله ممیزی کتاب است که من فکر می کنم ما اکنون کتاب های زیادی داریم که با مقداری وسعت دید و تحمل بیشتر بسیاری از این کتاب ها و فیلمنامه ها می توانند مجوز بگیرند.»
وی ادامه داد: «ما در جمهوری اسلامی ایران به تک تک موارد و جزئیات یک اثر نگاه می کنیم، در حالی که برآیندها است که قابل اهمیت می باشد. یعنی مثلا اگر فیلمنامه یا محتوای نمایش نامه یا کتابی تا حدودی مطلوب ارزش های حاکم بر نظام نباشد می توان با اغماض به آن نگاه کرد. چراکه باید کلیت فیلمنامه و کتاب را مورد توجه قرار داد و اگر در مجموع برآیند آن مطلوب بود اما مقداری دچار کاستی هم است باید از آن اغماض کرد.»
این روزنامه نگار اظهار کرد: «فضای فرهنگی کشور باید همچون فضای سیاسی آزادتر باشد، باید تضارب آراء از طریق چاپ کتب مختلف بیشتر شود؛ همچون گذشته که کتاب هایی در کشور چاپ می شد که در نقد اساس حاکمیت دینی نوشته شده بود.»
وی ادامه داد: «این مسئله بسیار مطلوب است چون دیگرانی را که معتقد به مبانی حکومت دینی هستند ملزم به پاسخگویی می کند و این امر باعث رشد و بالندگی جامعه می شود؛ لذا وزارت ارشاد باید در این زمینه تا حدودی فضا را باز کند تا افکار مختلف مطرح شوند.»
ایمانی گفت: «در حوزه سینما در طول 30 سال گذشته فیلم های بسیار فاخر در جمهوری اسلامی تولید شده که بعضا حتی شهرت جهانی نیز دارند؛ اما ما آهسته آهسته به جایی رسیدیم که از تعداد این فیلم های فاخر کم و بر حجم فیلم های گیشه ای اضافه شده است.»
وی ادامه داد: «لذا باید در این زمینه با سعه صدر بیشتری عمل کرد و اجازه داد قشر هنرمند و ادیب کشور احساس کند در یک فضای نسبتا باز فعالیت می کند.»
این روزنامه نگار اظهار کرد: «اولویت سوم وزارت ارشاد این است که باید بسیاری از کارها را در اختیار افراد متخصص در همان حوزه قرار دهد و از آنها مسئولیت هم بخواهد.»
وی ادامه داد: «به نظر من همچنان که اقتصاد ما بیش از حد دولتی است، فرهنگ ما نیز بیش از حد دولتی است. ما می توانیم بسیاری از فعالیت های ادبی، هنری و فرهنگی کشور را بر عهده انجمن های صنفی و تشکل های مربوطه قرار دهیم و آنها را در مقابل دولت مسئول بدانیم.»
وی افزود: «آنها خود می دانند چه باید بکنند و من فکر می کنم برآیند کار آنها قطعا از برآیند کاری که توسط دولت و به صورت متمرکز انجام می شود بهتر خواهد بود.»
ایمانی تصریح کرد: «لذا باید به احیاء و ایجاد تشکل های صنفی پرداخت و اگر مقررات و ضوابط به آنها تفهیم شود، آنها خود بهترین مرجع برای تولید، کنترل و نظارت هستند.»
وی خاطرنشان کرد: «یک هنرمند اگر احساس کند با افرادی از جنس خود روبرو است مسلما آثار فاخرتری تولید خواهد کرد. البته این بدیهی است که منظور این نیست که دولت کاملا خود را از فرهنگ کنار بکشد، بلکه مراد این است که تا حدودی از این وضعیتی که اکنون وجود دارد خارج شود.»
ارسال نظر