مقایسه منشور «روحانی» با میثاق «احمدی‌نژاد»

در روزهای ابتدایی دولت روحانی، در روز بیست و هفدهم مرداد 92 «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید» از سوی دولت یازدهم در 13 بند منتشر شد؛ روز هفدهم مرداد 84 نیز «میثاق نامه‌ دولت اسلامی» یعنی در روزهای ابتدایی روی کار آمدن احمدی‌نژاد در 12 بند منتشر شده بود. اما این دو چه تفاوت و شباهت‌هایی باهم دارند؟

به گزارش انصاف نیوز، هر دو متن که به امضای اعضای هیات دولت رسانده شده و آنها متعهد به پایبندی اخلاقی به آن شده‌اند، بازتابی از شعارهای دوره‌ی تبلیغات انتخاباتی آنهاست، مثلا در میثاق‌نامه‌ی دولت احمدی‌نژاد، بر اسلامی بودن، ساده‌زیستی، مبارزه با فقر و فساد و تبعیض و امثالهم تاکید شده است، در حالی که در میثاق‌نامه‌ی روحانی بر قانون، اعتدال و دوری از تندروی، دوری از دروغ، شفافیت، تعامل و کاردانی تاکید شده است.

متن «میثاق نامه‌ دولت اسلامی» (۲۴ مرداد ۱۳۸۴) به این شرح است:

« بسم الله الرحمن الرحیم

الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلوه و اتوا الزکوه و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر ولله عاقبه الامور(حج 41)

اللهم عجل لولیک الفرج والنصر و اجعلنا من انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه و احفظ قائدنا

" میثاق نامه دولت اسلامی "

اینجانب با امضای این میثاق نامه در پیشگاه الهی و در محضر حضرت ولی عصر (عج) به قرآن مجید سوگند یاد می‌کنم تا زمانی که در دولت اسلامی مسوولیت دارم پاسدار و مجری تعهدات زیر باشم و با همه توان در تحقق آن بکوشم:

1. همه توان خود را صرف تحقق اهداف و برنامه‌های دولت اسلامی به ویژه اصول عدالت گستری، مهرورزی، خدمت به بندگان خدا و پیشرفت و تعالی مادی و معنوی کشور که برخاسته از اصول انقلاب اسلامی است، نمایم.

2. با همه توان از ارزش‌ها و فرهنگ اسلامی از جمله ولایت مطلقه فقیه، دین‌مداری، ایثارگری، شهادت‌طلبی، جانبازی در راه خدا، آزادی و آزادگی، ساده‌زیستی، پاکدستی، پاکدامنی، صداقت در گفتار و سلامت در عمل و رعایت شعائر اسلامی دفاع نموده و در راه ترویج آن بکوشم.

3. مدت زمانی را که در دولت اسلامی حضور دارم ، وقف خدمت صادقانه و متواضعانه به مردم و رفع مشکلات آنان و پیشرفت کشور نموده و از حقوق مردم دفاع نمایم و در مقابل بدخواهان ملت و متجاوزان به حقوق عمومی با قدرت بایستم.

4. در گزینش همکاران، شایسته‌سالاری و معیار تقوا، مجاهدت در راه خدا، شجاعت، مردم‌دار ی، کاردانی و کارآمدی، ساده‌زیستی، روحیه خدمت‌گزاری و عشق به مردم را بر هر معیار دیگری ترجیح دهم و از هر نوع رابطه‌بازی ، گروه‌گرایی و جناح‌بازی به شدت خودداری نمایم.

5. با همه توان در جهت موفقیت دولت تلاش نمایم ، موفقیت خود را در موفقیت و پیروزی دولت بدانم، از تصمیمات دولت به طور کامل تبعیت نمایم و در اجرای آن‌ها بکوشم و از هر اقدام ناهماهنگ جدا خودداری نمایم.

6. همراهی و همدلی و وحدت اعضای دولت و کار جمعی را یک اصل خدشه‌ناپذیر دانسته و از هر اقدامی که این اصل را خدشه‌دار کند، خودداری نمایم. با شجاعت نظرات خود را در دولت مطرح کنم، همه امور را در درون مجموعه دولت بررسی نموده و تصمیم نهایی را ولو مغایر با نظر خودم باشد با جدیت و صداقت اجرا نمایم و از طرح مسائلی که موجب وهن دولت در اذهان مردم گردد، اجتناب کنم.

7. در مدتی که در دولت حضور دارم از هر نوع فعالیت اقتصادی شخصی و تلاش برای جمع‌آوری ثروت بپرهیزم و به دریافتی از دولت در زندگی شخصی اکتفا نمایم.

8. در حفظ بیت‌المال و کاهش هزینه‌های دولت و جلوگیری از ریخت و پاش‌ها و مصارف غیرضرور و اسراف با همه توان بکوشم.

9. در ارتقای کیفیت کار و تحقق برنامه‌های دولت در افزایش بهره‌وری تلاش نمایم.

10. با همه توان با اشرافی‌گری دولتی، تجمل‌گرایی، فقر، فساد و تبعیض مبارزه نمایم.

11. خدمت به محرومین و مناطق محروم را در سرلوحه اقدامات خود قرار داده و آن را یک ارزش بی‌بدیل بدانم.

12. همه جای ایران عزیز و همه ایرانیان گرامی را شایسته خدمتگزاری دانسته و در راه آبادانی و رفع محرومیت از همه آنان با تمام توان بکوشم.

این میثاق یک تعهد الهی است و عدول از آن به هر ترتیب به منزله‌ی نقض تعهدات اسلامی است.»

متن «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید» (۱۳۹۲/۵/۲۷) به شرح زیر است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید

1- خداوند را در همه حالات ناظر بر اعمال و رفتار خویش و مسئولیت را امانتی الهی بدانم.

2- همه آحاد مردم ایران را از همه اقوام و مذاهب الهی و بدون توجه به تفاوت‌های فردی، جنسیتی و گروهی، محترم بشمارم و از حقوق، حریم خصوصی، حیثیت و شرافت آنان پاسداری کنم و در استفاده از تمام سرمایه‌های انسانی کشور بکوشم.

3- هدف اول من تامین مصالح پایدار نظام جمهوری اسلامی ایران باشد و در صورتی که بین منافع فردی حزبی، سازمانی، قومی و حرفه‌ای من با مصالح ملی تضادی باشد، از منافع خود بگذرم و مصالح ملی را مبنای تصمیم قرار دهم؛ در تمام تصمیمات و اقدامات خود، سیاست‌های کلی نظام (ابلاغ شده توسط مقام معظم رهبری)، برنامه‌های توسعه، قوانین و اولویت‌های اعلام شده از طرف رییس‌جمهور را مد نظر قرار دهم.

4- اندیشه‌ام در مدار اعتدال، تصمیماتم بر مبنای تدبیر و رفتارم در چارچوب قانون باشد و از تندروی، شتاب‌زدگی و خودسری بپرهیزم.

5- همواره از دروغ بپرهیزم؛ به شعور و افکار عمومی احترام بگذارم؛ از دست‌کاری در اطلاعات و یا ارایه اطلاعات به گونه‌ای که موجب فریب دیگران به ویژه مسئولان عالی نظام شود به شدت پرهیز کنم؛ به عنوان امین نظام جمهوری اسلامی، اطلاعات و اسرار نظام را حفظ نمایم؛ چه در زمان مسئولیت و چه بعد از آن رازدار باشم.

6- در تمام تصمیمات و اقدامات خود جویا و پذیرای نقد و نظر دیگران باشم، مسئولیت خطاهای خود را بپذیرم؛ برای دیدگاه مخالف و انتقاد، ارزش قائل باشم و خود را مقید به گزارش‌دهی منظم به رییس‌جمهور و مردم بدانم.

7- نگاه و هدف خود را به سازمان تحت مدیریت خود محدود نکنم، بلکه تعاملات بین سازمانی و هم‌افزایی‌های فراسازمانی را مدنظر قرار دهم. در این راه به ویژه با وزارت‌خانه‌های هم‌گروه، فراتر از منافع سازمانی و با هدف دستیابی به اهداف ملی همکاری مؤثر داشته باشم.

8- مبنای واگذاری مناصب را شایستگی، راستگویی و درستکاری قرار دهم و نزدیکان سببی و نسبی من در انتصابات از هیچ امتیاز و تقدمی برخوردار نباشند.

9- مدیران زیردست خود را برای پذیرش مسئولیت‌های بزرگتر و بلند رتبه‌تر آماده کنم و کارکنان خود را به مثابه سرمایه‌ای بپندارم که بهره‌وری و بالندگی آن‌ها بر عهده من است.

10- نظرات تخصصی مدیران قبلی، کارمندان، منتقدان و مشاوران مستقل خود را جویا شوم و به آن توجه ویژه کنم.

11- حق مردم در دسترسی به اطلاعات را پاس دارم، شفافیت اطلاعاتی را مبنای عمل قرار دهم؛ در ارایه اطلاعات به آنان و تعامل با رسانه‌ها فعالانه و با رویکرد مثبت عمل کنم و در این مسیر با نظام اطلاع‌رسانی دولت هماهنگ عمل کنم.

12- سرمایه‌های هستی چون انرژی، محیط زیست و نیروی انسانی را سرمایه‌های تمام بشر دانسته، در حفظ، کاربرد درست و بهسازی آنها کوشش کنم و این سرمایه را همچون میراثی بپندارم که از گذشتگان به ما رسیده است و چون امانتی بپندارم که باید به آیندگان برسانیم.

13- هر گاه به این جمع‌بندی برسم که توان لازم برای انجام مسئولیت را از دست داده‌ام مراتب را به رییس‌جمهور اعلام کنم و زمانی که می‌خواهم سازمان تحت مدیریت خود را تحویل مسئول بعدی دهم، تمام اطلاعات و تجربیات خویش را به جانشین خود منتقل کنم.

من در پیشگاه قرآن کریم و در برابر رییس‌جمهوری اسلامی ایران به خداوند قادر متعال سوگند می‌خورم که همواره در دوران مسئولیت خود به منشور اخلاقی دولت «تدبیر و امید» متعهد باشم و همه توان خود را در راه ایفای وظیفه‌ام بکار گیرم.»