عروس و داماد ،اختلافی از جنس سن و سال

۱-«مردی ۲۳ ساله هستم. یک سال است که ازدواج کرده‌ام، همسرم ۱۶ سال دارد و با من درست رفتار نمی‌کند حرف گوش نمی‌کند، حتی کارهای خانه را انجام نمی‌دهد، با او چه کنم؟»

۲-«یک سال پیش به همراه مادرم به خواستگاری دختری که ٨ سال از خودم بزرگ‌تر است رفتم و قرار شد برای پیداکردن شناخت بیشتر از هم با اطلاع خانواده‌ها گفت‌و‌گو داشته باشیم. در این مدت هیچ مشکل خاصی نداشتیم بجز اینکه او بلافاصله به محض بروز مشکلات پیش پا افتاده، عکس‌العمل تندی بروز می‌دهد، به عنوان مثال می‌گوید: چرا هنگام رانندگی با مردم بحث کردی؟ مرا وادار می‌کنی که در تصمیم ازدواج با تو تجدید نظر کنم. این نوع برخورد او مرا مردد می‌کند».

نقش اختلاف سن در ازدواج

همه ما بخصوص در بین بزرگتر‌هایمان، افرادی را می‌شناسیم که اختلاف سنی چشمگیری با همسر خود دارند. چرا که اختلاف سنی زن و شوهر در گذشته کمتر مورد توجه بود و ازدواج صرفا بر اساس شناخت نسبی از طرف مقابل و خانواده‌اش انجام می‌گرفت. مثلا اختلاف سنی ۷ تا ۱۲سال برای مردم عادی بود.

در بین این گونه ازدواج‌ها هم موارد موفق و هم موارد ناموفق وجود داشت. شاید یکی از دلایل موفقیت در چنین ازدواج‌هایی پایین‌تر بودن سطح انتظارات طرفین و کمتر بودن اختلافات بین نسل‌ها بوده است. اما امروزه با تغییر نوع زندگی و خواسته‌های افراد شاهد تفاوت عمیق فکری و فرهنگی بین افراد با سن‌های مختلف هستیم. بنابراین در مقوله مهمی چون ازدواج نیز نباید از این نکته که اختلاف سنی زیاد می‌تواند منشاء اختلافاتی باشد، چشمپوشی کرد.

اختلاف سنی نباید آن قدر زیاد باشد که دوره رشدی زوجین نیز با هم متفاوت باشد و باعث بروز تفاوت در علایق، سرگرمی‌ها و نگرش‌ها شود. البته سن یکی از ملاک‌های ازدواج است، در یک ازدواج موفق باید عوامل زیادی را در نظر گرفت و به آن‌ها توجه کرد.

خصوصیات دوره نوجوانی

درباره سوال اول، از یک دختر نوجوان ۱۶ ساله نباید بیش از این انتظار داشت، چون او در سنی است که تازه در حال شناخت روحیات و خواسته‌های خود است. دوره نوجوانی مرحله کسب هویت است. رفتارهای لجوجانه و خودسری‌های او ناشی از نیاز وی به ساخت دنیایی است که براساس شناخت از محیط و حالات خودش به دست می‌آورد، ضمن اینکه یک دختر در چنین سن و سالی ممکن است شناخت و آگاهی لازم از وظایف همسری را نداشته باشد.

بهتر است با درنظرگرفتن شرایط سنی شریک زندگیتان با او درباره درخواست‌ها و نیازهای خود صحبت کنید. می‌توانید در این زمینه از کمک افراد نزدیک به همسرتان مثل مادرش نیز بهره بگیرید و در ‌‌نهایت شما نیز به دنبال شناخت راه‌هایی باشید که متوجه علایق وخواسته‌های او شوید و از این طریق رابطه خود را با او ارتقا دهید. بخصوص اینکه نوجوانان امروز نیازهای بسیار ویژه‌ای دارند که حتما باید درباره آن‌ها مطالعه شود. با کمی صبر و چاشنی علاقه به همسرتان می‌توانید باهم این مشکل را براحتی حل کنید.

وقتی تکیه گاهی وجود ندارد

درباره سوال دوم، توجه این خواننده گرامی را به تفاوت سن بلوغ زیستی و روانی دختر و پسر معطوف می‌کنم.‌‌ همان طور که می‌دانید، دختر‌ها زود‌تر از پسران به سن رشد و بالندگی می‌رسند و تنها بعد از گذراندن سنین ابتدای جوانی (مثلا در حدود سن ۲۵ سالگی) رشد آن‌ها به موازات هم پیش می‌رود.

سوال من از این خواننده این است که چه چیز او را به سمت ازدواج با این فاصله سنی سوق می‌دهد؟ حتما می‌خواهم دراین باره با در نظرگرفتن همه جوانب، به خودش صادقانه پاسخ منطقی بدهد چون بسیاری از ازدواج‌های به این سبک براساس احساسات زودگذر و هیجانات آنی صورت می‌گیرد. علاوه بر این باید در نظر داشت که هر زنی نیاز دارد که به همسر خود تکیه کند و نیاز هر مرد نیز متقابلا «تکیه‌گاه» بودن است.

دختری که با این فاصله سنی از شما قرار دارد، قطعا در بسیاری از حوزه‌ها نمی‌تواند به شما تکیه کند، از سوی دیگر نیاز شما به تکیه‌گاه بودن نیز تامین نمی‌شود. او به خاطر سن بالا‌تر خود ممکن است در بسیاری از زمینه‌ها به رای و نظر شما اعتماد نکند یا آن‌ها را نادیده بگیرد و از این طریق احساس کفایت شما را مخدوش کند. ضمن اینکه به خاطر داشته باشید در بسیاری از مواردی که خانم از آقا بزرگ‌تر است، بعد از زایمان این تفاوت سنی بیشتر خود را در ظاهر نشان می‌دهد.

چنین ازدواجی به تامل، بحث و بررسی بیشتری نیاز دارد. حتما قبل از گرفتن تصمیم قطعی به یک مشاور متخصص و متعهد در زمینه ازدواج مراجعه کنید.