پرسش های رایج در مورد سوزاک،کلامیدیا و سیفلیس

سوزاک، کلامیدیا و سیفلیس چه هستند؟

سوزاک (Gonorrhea)، کلامیدیا (Chlamydia) و سیفلیس(Syphilis)جزو بیماریهای منتقله از راه آمیزش (STDs )هستند و در صورت عدم درمان میتوانند مشکلات جدی و طولانی مدتی را بویژه در زنان جوان ونوجوانان بوجود آورند.

چه چیز باعث گنوره و کلامیدیا میشود؟

این دو بیماری هر دو توسط باکتری ایجاد میشوند. این باکتری ها از طریق سکس واژنی، مقعدی و یا دهانی از فرد آلوده به افراد دیگر سرایت می کنند.

این عفونت ها در کجا بوجود می آیند؟

عفونت های گنوره و کلامیدیا میتوانند در دهان، اعضای تناسلی، مجرای ادراری، راست روده (رکتوم) بوجود آیند. شایعترین محل عفونت در زنان دهانه رحم (سرویکس) می باشد.

این عفونت ها در چه سنی از همه شایعترند؟

هرچند گنوره و کلامیدیا در هر سنی میتوانند رخ دهند، ولی زنان 25 ساله و جوانتر بیشتر از همه در معرض خطر ابتلا به این دو بیماری هستند.

علائم گنوره و کلامدیا چیست؟

زنان مبتلا به گنوره و کلامیدیا غالبا علامتی ندارند. البته ممکن است 3-2 هفته بعد از عفونت علائمی نمایان شوند. این علائم ممکن است بسیار خفیف بوده و با علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری یا واژن اشتباه گرفته شوند.

شایعترین علائم در زنان به قرار زیر است:

- ترشح زرد از واژن

- درد در موقع ادرار کردن یا افزایش تعداد دفعات ادرار

- خونریزی واژینال در فواصل قاعدگی ها

- درد، ترشح یا خونریزی از مقعد

گنوره و کلامیدیا چگونه تشخیص داده می شوند؟

برای تشخیص گنوره یا کلامیدیا ممکن است آزمایشگاه از گلو، دهانه رحم ،مجرای ادرار، یا راست روده نمونه گیری کند. گنوره و کلامیدیا را میتوان با آزمایش ادرار نیز کشف کرد.

عوارض مربوط به گنوره و کلامدیا چه می باشند؟

این بیماری ها میتوانند موجب ایجاد بیماری التهابی لگن(PID ) در فرد بشوند. PID عفونتی است که در آن باکتریها از واژن و دهانه رحم به سمت بالا (رحم ، تخمدان، یا لوله ها ی فالوپ) گسترش می یابند.

پس از ابتلای یک زن به عفونت گنوککی یا کلامیدیایی در صورت عدم درمان، ممکن است ظرف چند روز تا چند هفته عفونت به نقاط دیگر رفته و PID بوجود آید.

درمان گنوره و کلامیدیا چگونه است؟

گنوره و کلامیدیا با تجویز آنتی بیوتیک درمان می شوند.

چه چیز موجب سیفلیس می شود؟

سیفلیس نیز توسط نوعی باکتری ایجاد می شود ولی با گنوره و کلامیدیا فرق می کند زیرا چندین مرحله دارد که در بعضی مراحل سرایت آن به دیگران راحت تر است.

سیفلیس چگونه منتشر می شود؟

باکتری عامل سیفلیس از طریق بریدگی پوست و یا تماس با زخم های سیفلیس معروف به شانکر (chancre ) وارد بدن می شود. چون این زخم ها عموما در روی قسمت خارجی اندام تناسلی زنان (vulva)، واژن، مقعد، یا آلت تناسلی مردان(penis ) ایجاد می شوند، لذا اکثر اوقات راه انتقال بیماری از طریق تماس جنسی است. البته ممکن است در مرحله دوم بیماری، از راه تماس با دانه های جلدی(rashes)، زگیل، و یا خون آلوده نیز منتقل گردد.

علائم سیفلیس کدامند؟

برحسب مرحله بیماری علائم سیفلیس فرق می کنند:

- مرحله اول: سیفلیس ابتدا به صورت شانکر بی درد بروز می کند. این زخم ها بدون درمان ظرف 6-3 هفته از بین می روند.

- مرحله دوم: در زمانی که شانکر درحال بهبود است و یا چند هفته پس از نا پدید شدن آن، مرحله دوم آغاز می شود که در آن ممکن است دانه های جلدی نمایان شوند. این دانه جلدی معمولا روی کف دست و پا ظاهر می شوند. ممکن است روی قسمت خارجی اندام تناسلی زنان زگیل های پهنی دیده شوند.

در طول این مرحله ممکن است علائم شبه آنفلوآنزا موجود باشند. عفونت در این مرحله بسیار مسری است.

- مرحله سوم (نهفته): دانه جلدی و علائم دیگر ظرف چند هفته یا چند ماه از بین می روند اما، بیماری هنوز در بدن وجود دارد. در صورت عدم درمان ممکن است بیماری سالها بعد به جدی ترین شکل خود عود کند.

سیفلیس چگونه تشخیص داده می شود؟

در مراحل اولیه، ترشح زخم های باز برای اثبات وجود باکتری مولد سیفلیس آزمایش می شوند. در مراحل بعدی ، میتوان وجود آنتی بادی ضد باکتری را در خون چک کرد.

عوارض سیفلیس کدامند؟

سیفلیس در مرحله پایانی یک بیماری جدی است. ممکن است مشکلات قلبی، عصبی، و تومورهایی ایجاد شوند و باعث آسیب مغزی، کوری، فلج و حتی مرگ گردند. علاوه زخم های تناسلی ناشی از سیفلیس آلودگی و انتقال HIV را راحت تر می سازد.

سیفلیس چگونه درمان می شود؟

سیفلیس توسط آنتی بیوتیک درمان می شود. در صورت درمان زود هنگام از مشکلات بعدی جلوگیری خواهد شد. مدت درمان به این بستگی دارد که فرد چه مدت دچار بیماری بوده است.

آیا میتوان از ابتلا به این بیماریها جلوگیری کرد؟

برای پیشگیری از ابتلا به سوزاک، کلامیدیا و یا سیفلیس میتوان اقداماتی را انجام داد. البته این اقدامات در جلوگیری از ابتلا به سایر بیماریهای مقاربتی نیز کمک خواهند کرد.

- استفاده از کاندوم: کاندوم های مردانه و زنانه براحتی از داروخانه ها قابل تهیه می باشند.

- محدود کردن شرکای جنسی : هرچه تعداد شرکای جنسی یک فرد در طول زندگی بیشتر باشد، احتمال ابتلا وی به STDs بیشتر خواهد شد.

- شناخت شریک جنسی: از شریک جنسی خود در مورد تاریخچه جنسی او سوال کنید. بپرسید آیا بیماریهای مقاربتی داشته یا خیر؟ حتی اگر شریک جنسی تان بدون علامت باشد هنوز هم احتمال آلودگی وی وجود دارد.

-خودداری از تماس با زخم های ناحیه تناسلی

آیا برای این بیماری ها غربالگری توصیه می شود؟

در آمریکا غربالگری سالیانه از نظر گنوره و کلامیدیا برای نوجوانان و زنان 25 ساله یا جوان تر که از نظر جنسی فعال هستند توصیه می شود ( و نیز زنان 25 ساله به بالا در صورتیکه ریسک فاکتور داشته باشند).

نوجوانان و زنان در صورتی که از نظر سیفلیس در گروه پر خطر باشند، باید از نظر این بیماری نیز غربالگری شوند.

منابع : WWW.acog.org