.svg)
ظریف در آستانه مذاکرات در فیس بوک چه نوشت؟
پارسینه: وزیر خارجه کشورمان پس از عزیمت از فرانسه به ژنو در صفحه فیسبوک خود گزارشی از فعالیت‌های پیشین و برنامه‌های آتی خود را ارائه کرد که به شرح زیر است:
ساعت 5 و نیم صبح پنجشنبه به وقت ژنو (8 صبح به وقت ایران عزیز) است. دیشب از پاریس به ژنو آمدم و حدود 2 ساعت دیگر اولین جلسه را به صورت صبحانه کاری با خانم اشتون داریم و بعد مذاکرات شروع خواهد شد.
دو روز گذشته را در پاریس بودم. سه شنبه حدود ساعت 1 بعدازظهر با هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران وارد پاریس شدیم و مستقیم به رزیدانس رفتیم. سه مصاحبه برای بنده تدارک دیده بودند. یک مصاحبه رادیویی با فرانس اینتر، یک مصاحبه تلویزیونی با فرانس 24 و یک مصاحبه با روزنامه لوموند که تا حدود ساعت 5 و نیم طول کشید. بعد هم برای ملاقات با وزیر امور خارجه فرانسه به وزارت خارجه رفتیم. دوستان سفارت می گفتند که در 6-7 سال گذشته هیچ ملاقاتی در پاریس میان دو وزیر خارجه صورت نگرفته است. البته من آقای فابیوس را یک بار در نیویورک در ملاقات دو وزیر، یک بار در ملاقات دو رییس جمهور و یک بار در جلسه وزرای 1+5 دیده بودم و این چهارمین دیدار ظرف 2 ماه با ایشان بود.
تشریفات کامل بجا آورده بودند منجمله گارد احترام و ... تعداد قابل توجهی از مشاوران و مدیران وزارت امورخارجه فرانسه هم حضور داشتند. سه موضوع هسته ای، سوریه و روابط دوجانبه را بحث کردیم. بحث ها جدی، محترمانه، کارشناسی و بسیار مفید بود. با توجه به مواضع نسبتا تند وزیر خارجه فرانسه، فکر می کنم زمینه برای تفاهم بیشتر فراهم شد. در برخی موضوعات دوجانبه هم به راهکارهای عملی رسیدیم. ملاقات بیش از 75 دقیقه طول کشید و لذا نزدیک به نیم ساعت به برنامه بعدی که قرار بود ساعت 8 برگزار شود دیر رسیدم. این برنامه شام کاری در موسسه ایفری بود که در آن علاوه بر رییس و اعضای موسسه، مقاماتی از ریاست جمهوری و وزارت خارجه فرانسه و رؤسا یا معاونین ارشد تقریبا همه شرکت های بزرگ فرانسوی منجمله توتال، پژو و ایرباس حضور داشتند. بعد از صحبت مختصری توسط بنده، پرسش و پاسخ داشتیم که سؤالات بیشتر سیاسی (هسته ای، اوضاع داخلی کشور، سوریه، آمریکا، خاورمیانه، رابطه با کشورهای خلیج فارس و ..) بود و البته چند سؤال اقتصادی و زمینه های همکاری بیشتر در این حوزه. برنامه تا نزدیک ساعت 11 شب طول کشید. آنقدر بحث زیاد بود که نفهمیدم شام چه خوردم!
صبح چهارشنبه ابتدا متن سخنرانی در یونسکو را نهایی کردم و بعد صبحانه کاری با همکاران سفارت ایران در پاریس داشتیم و سپس به سمت یونسکو حرکت کردیم. 6 سال قبل در همین ایام، به عنوان رییس کمیسیون فرهنگیِ سی و چهارمین کنفرانس عمومی یونسکو، به مدت سه هفته هر روز به همین ساختمان می رفتم تا جلسات و مذاکرات را اداره کنم. کنفرانس عمومی یونسکو هر دو سال یک بار تشکیل می شود و رییس هیئت ایرانی معمولا وزیر علوم است که امسال هم همکار عزیزم جناب آقای دکتر فرجی دانا ریاست هیئت ایران را به عهده خواهند داشت. بنده در روز قبل از آغاز سی و هفتمین اجلاس کنفرانس عمومی، در جلسه ای همراه با چند رییس جمهور و نخست وزیر و برخی مقامات دیگر پیرامون نقش فرهنگ در توسعه پایدار سخنرانی داشتم. قبل از جلسه دیدار کوتاهی با مدیرکل داشتیم و سپس در جلسه ابتدا رؤسای جمهور کاستاریکا و تونس و سپس نخست وزیر لیتوانی که رییس دوره ای شورای اتحادیه اروپاست صحبت کردند و بعد پیامی از رییس امارات متحده عربی قرائت شد و سپس من صحبت کردم. بعد از من هم مدیرکل ایسیسکو (یونسکوی اسلامی)، رییس دادگاه قانون اساسی گابن و معاونین نخست وزیر مالزی و مصر سخنرانی داشتند. در میان صحبت ها، سخنرانی رییس جمهور کاستاریکا که در مورد ضرورت احترام به محیط زیست بود ولی در صحبتش به غیرعادلانه بودن همه جنگ ها اشاره داشت را بسیار پسندیدم. صحبت بنده در مورد ضرورت شناسایی نقش فرهنگ برای ایجاد فضای انسانی در دست یابی به توسعه پایدار بود که در این بحث با اشاره به صحبت رییس جمهور کاستاریکا، در باره اینکه جنگ و استفاده از خشونت و زور نه تنها غیرعادلانه و غیرقانونی است بلکه بی فایده و ناکارآمد هم هست اشاره ای داشتم.
همچنین با اشاره به سوء استفاده افراطیون از فرهنگ به عنوان ابزاری برای توجیه نفرت و خشونت، به ضرورت گفتگو، هم افزایی و تعاون فرهنگی تاکید کردم. خدا را شکر می کنم که با دعای شما توانستم این سخنرانی ده دقیقه ای را ایستاده قرائت کنم. با توجه به اینکه باید به ژنو می آمدم جلسه را قبل از پایان آن ترک کردم و لذا به قسمت پرسش و پاسخ نرسیدم. در فرودگاه پاریس هم یک مصاحبه دیگر با روزنامه فیگارو ترتیب داده بودند که آن هم انجام شد و به ژنو آمدم و حدو ساعت 5 بعدازظهر به ژنو رسیدیم. جالب بود که بار همه آمده بود جز چمدان من که 5-6 ساعت بعد رسید.
در ژنو هم آخرین هماهنگی ها برای جلسه امروز و فردا با همکاران را داشتیم و هم اکنون هم که از حضور شما مرخص می شوم باید برای رفتن به صبحانه کاری با خانم اشتون آماده شوم.
بعد از صبحانه کاری، به محل اجلاس 1+5 در ساختمان دفتر اروپایی ملل متحد در ژنو خواهم رفت و قبل از جلسه، ملاقاتی با اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در مورد سوریه خواهم داشت تا او را در جریان مذاکراتم در ترکیه قرار دهم و در این زمینه صحبت کنیم. بعد از جلسه افتتاحیه، مذاکرات بسیار دشوار که اکنون به مرحله ورود به جزئیات رسیده که همیشه سخت و دقیق است بین همکاران من و هیئت های 1+5 شروع می شود که انشاءالله با دعای خیر شما به نتیجه مطلوب خواهد رسید که نیاز به صبر و اعتماد به خدمتگزارنتان دارد. بنده هم از فرصت استفاده خواهم کرد و چندساعتی به رم می روم تا با وزیرخارجه ایتالیا یک دیدار فشرده کاری داشته باشم و تا آخر شب به ژنو باز خواهم گشت.
این هم قصه دو روز گذشته و برنامه امروز. می بینید که تقریبا فرصت نفس کشیدن هم نبود! تا فرصتی دوباره که توفیق گفتگوی مجازی حاصل شود شما را به خدا می سپارم و از همه شما تقاضای دعای خیر برای موفقیت این روند دشوار دارم.
ساعت 5 و نیم صبح پنجشنبه به وقت ژنو (8 صبح به وقت ایران عزیز) است. دیشب از پاریس به ژنو آمدم و حدود 2 ساعت دیگر اولین جلسه را به صورت صبحانه کاری با خانم اشتون داریم و بعد مذاکرات شروع خواهد شد.
دو روز گذشته را در پاریس بودم. سه شنبه حدود ساعت 1 بعدازظهر با هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران وارد پاریس شدیم و مستقیم به رزیدانس رفتیم. سه مصاحبه برای بنده تدارک دیده بودند. یک مصاحبه رادیویی با فرانس اینتر، یک مصاحبه تلویزیونی با فرانس 24 و یک مصاحبه با روزنامه لوموند که تا حدود ساعت 5 و نیم طول کشید. بعد هم برای ملاقات با وزیر امور خارجه فرانسه به وزارت خارجه رفتیم. دوستان سفارت می گفتند که در 6-7 سال گذشته هیچ ملاقاتی در پاریس میان دو وزیر خارجه صورت نگرفته است. البته من آقای فابیوس را یک بار در نیویورک در ملاقات دو وزیر، یک بار در ملاقات دو رییس جمهور و یک بار در جلسه وزرای 1+5 دیده بودم و این چهارمین دیدار ظرف 2 ماه با ایشان بود.
تشریفات کامل بجا آورده بودند منجمله گارد احترام و ... تعداد قابل توجهی از مشاوران و مدیران وزارت امورخارجه فرانسه هم حضور داشتند. سه موضوع هسته ای، سوریه و روابط دوجانبه را بحث کردیم. بحث ها جدی، محترمانه، کارشناسی و بسیار مفید بود. با توجه به مواضع نسبتا تند وزیر خارجه فرانسه، فکر می کنم زمینه برای تفاهم بیشتر فراهم شد. در برخی موضوعات دوجانبه هم به راهکارهای عملی رسیدیم. ملاقات بیش از 75 دقیقه طول کشید و لذا نزدیک به نیم ساعت به برنامه بعدی که قرار بود ساعت 8 برگزار شود دیر رسیدم. این برنامه شام کاری در موسسه ایفری بود که در آن علاوه بر رییس و اعضای موسسه، مقاماتی از ریاست جمهوری و وزارت خارجه فرانسه و رؤسا یا معاونین ارشد تقریبا همه شرکت های بزرگ فرانسوی منجمله توتال، پژو و ایرباس حضور داشتند. بعد از صحبت مختصری توسط بنده، پرسش و پاسخ داشتیم که سؤالات بیشتر سیاسی (هسته ای، اوضاع داخلی کشور، سوریه، آمریکا، خاورمیانه، رابطه با کشورهای خلیج فارس و ..) بود و البته چند سؤال اقتصادی و زمینه های همکاری بیشتر در این حوزه. برنامه تا نزدیک ساعت 11 شب طول کشید. آنقدر بحث زیاد بود که نفهمیدم شام چه خوردم!
صبح چهارشنبه ابتدا متن سخنرانی در یونسکو را نهایی کردم و بعد صبحانه کاری با همکاران سفارت ایران در پاریس داشتیم و سپس به سمت یونسکو حرکت کردیم. 6 سال قبل در همین ایام، به عنوان رییس کمیسیون فرهنگیِ سی و چهارمین کنفرانس عمومی یونسکو، به مدت سه هفته هر روز به همین ساختمان می رفتم تا جلسات و مذاکرات را اداره کنم. کنفرانس عمومی یونسکو هر دو سال یک بار تشکیل می شود و رییس هیئت ایرانی معمولا وزیر علوم است که امسال هم همکار عزیزم جناب آقای دکتر فرجی دانا ریاست هیئت ایران را به عهده خواهند داشت. بنده در روز قبل از آغاز سی و هفتمین اجلاس کنفرانس عمومی، در جلسه ای همراه با چند رییس جمهور و نخست وزیر و برخی مقامات دیگر پیرامون نقش فرهنگ در توسعه پایدار سخنرانی داشتم. قبل از جلسه دیدار کوتاهی با مدیرکل داشتیم و سپس در جلسه ابتدا رؤسای جمهور کاستاریکا و تونس و سپس نخست وزیر لیتوانی که رییس دوره ای شورای اتحادیه اروپاست صحبت کردند و بعد پیامی از رییس امارات متحده عربی قرائت شد و سپس من صحبت کردم. بعد از من هم مدیرکل ایسیسکو (یونسکوی اسلامی)، رییس دادگاه قانون اساسی گابن و معاونین نخست وزیر مالزی و مصر سخنرانی داشتند. در میان صحبت ها، سخنرانی رییس جمهور کاستاریکا که در مورد ضرورت احترام به محیط زیست بود ولی در صحبتش به غیرعادلانه بودن همه جنگ ها اشاره داشت را بسیار پسندیدم. صحبت بنده در مورد ضرورت شناسایی نقش فرهنگ برای ایجاد فضای انسانی در دست یابی به توسعه پایدار بود که در این بحث با اشاره به صحبت رییس جمهور کاستاریکا، در باره اینکه جنگ و استفاده از خشونت و زور نه تنها غیرعادلانه و غیرقانونی است بلکه بی فایده و ناکارآمد هم هست اشاره ای داشتم.
همچنین با اشاره به سوء استفاده افراطیون از فرهنگ به عنوان ابزاری برای توجیه نفرت و خشونت، به ضرورت گفتگو، هم افزایی و تعاون فرهنگی تاکید کردم. خدا را شکر می کنم که با دعای شما توانستم این سخنرانی ده دقیقه ای را ایستاده قرائت کنم. با توجه به اینکه باید به ژنو می آمدم جلسه را قبل از پایان آن ترک کردم و لذا به قسمت پرسش و پاسخ نرسیدم. در فرودگاه پاریس هم یک مصاحبه دیگر با روزنامه فیگارو ترتیب داده بودند که آن هم انجام شد و به ژنو آمدم و حدو ساعت 5 بعدازظهر به ژنو رسیدیم. جالب بود که بار همه آمده بود جز چمدان من که 5-6 ساعت بعد رسید.
در ژنو هم آخرین هماهنگی ها برای جلسه امروز و فردا با همکاران را داشتیم و هم اکنون هم که از حضور شما مرخص می شوم باید برای رفتن به صبحانه کاری با خانم اشتون آماده شوم.
بعد از صبحانه کاری، به محل اجلاس 1+5 در ساختمان دفتر اروپایی ملل متحد در ژنو خواهم رفت و قبل از جلسه، ملاقاتی با اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در مورد سوریه خواهم داشت تا او را در جریان مذاکراتم در ترکیه قرار دهم و در این زمینه صحبت کنیم. بعد از جلسه افتتاحیه، مذاکرات بسیار دشوار که اکنون به مرحله ورود به جزئیات رسیده که همیشه سخت و دقیق است بین همکاران من و هیئت های 1+5 شروع می شود که انشاءالله با دعای خیر شما به نتیجه مطلوب خواهد رسید که نیاز به صبر و اعتماد به خدمتگزارنتان دارد. بنده هم از فرصت استفاده خواهم کرد و چندساعتی به رم می روم تا با وزیرخارجه ایتالیا یک دیدار فشرده کاری داشته باشم و تا آخر شب به ژنو باز خواهم گشت.
این هم قصه دو روز گذشته و برنامه امروز. می بینید که تقریبا فرصت نفس کشیدن هم نبود! تا فرصتی دوباره که توفیق گفتگوی مجازی حاصل شود شما را به خدا می سپارم و از همه شما تقاضای دعای خیر برای موفقیت این روند دشوار دارم.
خدا حفظت کنه مرد.
ظریف دوستت داریم.ایشالله موفق باشی
اقاي دكتر ظريف اميدواريم با توكل بر خدا ودانش سياسي كه از آن بهره كافي داريد موفق باشيد .چشم جوانان وفرهيختگان به دنبال موفقيت شماست .ودعاي مردم همراه شما خواهد بود.
خداقوت اقای ظریف انشاالله موفق باشید
خسته نباشی با دیدن شما با ایرانی بودن خودم میبالم