چند گاف مضحک مسئولان به روایت عبدالله شهبازی

گاه اغلاطی مضحک شنیده‌ یا دیده ‌ام از کسانی که انتظار نمی‌رفت. معروف است، و البته واقعیت دارد، که دادستان نظامی (در حکومت پهلوی) در دادگاه محمود اعتمادزاده (به‌آذین)، یکی از اتهامات او را، از روی نوشته، چنین خواند: «ترجمه کتاب ضاله دخترعمویت». منظور ایشان همان رمان معروف "دختر عمو بت" بالزاک بود.
به چند مورد مشابه اشاره می‌کنم:

سال‌ها پیش، یکی از مقامات قضایی، در گزارش خود از دستگیری یک شبکه جاسوس اسرائیل، چهار بار نام "حییم" را، که نام معروفی است در میان یهودیان، "حیم" (مانند "جیم") خواند.

معاون یک وزارتخانه در محفلی نام سوره مبارکه "یاسین" را "یس" (مانند یس انگلیسی) خواند. این را از یک مقام پیشین دیگر نیز شنیده‌ام؛ که نشانگر الفت دیرین این عزیزان با قرآن کریم است.

این یکی البته خیلی معروف است: یک مقام سرشناس سابق، در یک مصاحبه دو بار "فرافکنی" را "فَر- افکنی" خواند.

و بارها دیده‌ام که برخی مقامات، در آخر نامه‌های خود "والسلام علی من اتبع الهدی" (آیه 47 سوره مبارکه طه) را نوشته‌اند "والسلام علی من التبع الهدی"؛ یعنی "ال" را به اوّل "تبع" افزوده اند. این نیز نشانگر انس دیرین ایشان با قرآن کریم است.

عبدالله شهبازی/ مورخ