انتقال اطلاعات در سناریو به روایت اصغر فرهادی

این که معلوم شود که دیالوگ ها در حال انتقال اطلاعات است. تماشاگرها حس بدی نسبت به دیالوگ هایی که واضح است و اطلاعات را منتقل می کند دارند.

حالا نویسنده چه کار باید بکند که دستش لو نرود؟ چون بالاخره باید اطلاعات منتقل کند.
فرض کنید یک خانمی در خانه ای کار می کند و مرد خانه می آید به او می گوید که خانم شما رفتی از کشوی اتاق خواب ما پول دزدیدی. خب این را چه طور باید بگوید که هم اطلاعات را منتقل کند و هم این انتقال اطلاعات توی ذوق تماشاچی نزند؟ بدترین کار این است که برود به زن بگوید «خانم شما دزد هستید و رفتید از کشوی من پول برداشتید.» در این حالت تمام اطلاعات و آنچه که در دلش می گذرد را دارد می گوید، این بدترین شکل است.

برای اینکه شکل درست را اجرا کنیم بهترین کار این است که از ته شروع کنیم یعنی اینکه اولش «شما دزدید» را نگوییم. چون این آخرین چیزی است که تماشاگر باید بفهمد. بعد هم اگر اطلاعات را در دیالوگ هایی که بین دو طرف رد و بدل می شود خرد کنیم و تنها یک نفر تمام این اطلاعات را به زبان نمی آورد. کار بعدی این است که جملاتی که حاوی اطلاعات هستند را سوالی کنید نه خبری. یعنی اینکه اول بگوید «توی اون اتاق پشتی چه کار داشتی؟» یعنی با این سوال شروع می کند.

ما اینجا به نظرمان نمی آید که اطلاعاتی داد درحالیکه حاوی اطلاعات است یعنی اینکه تو در آن اتاق پشتی کاری کردی. خب طبیعی اش این است که آن خانم جواب بدهد «من توی اون اتاق پشتی کاری نداشتم»

اما اگر بتوانیم سوال را با سوال جواب بدهیم باز این انتقال اطلاعات پنهان تر می شود. زن جواب می دهد «کدوم اتاق؟» مرد جواب می دهد «همون اتاقی که رفتی از توش پول برداشتی» پس ما اینجا اطلاعات یک جمله را به سه تا جمله بین دو نفر و به شکل سوالی تقسیم کردیم.

حالا اگر بتوانی هر قدر دیالوگ های فنی را لابه لای این ها بگذاری باز کمرنگ تر می شود. زن می گوید «من رفتم تو اتاق شما پول برداشتم؟» بجای این می توانست بگوید «من نرفتم تو اتاق شما پول بردارم» ولی مابه سوال تبدیلش می کنیم. بعد مرد جواب می دهد که «اصلا شما تو اون اتاق نرفتی و پول برنداشتی، بفرمایید بیرون»

در این شکل ما هم اطلاعات را منتقل کردیم هم اینکه این اطلاعات را در بین این افراد خرد کردیم