.svg)
به کودک‌تان بی‌توجهید؟
پارسینه: بی‌توجهی شاید شایع‌ترین نوع کودک‌آزاری باشد. والدینی که کودک‌شان را نادیده می‌گیرند، از متهمان اصلی آزار کودکان هستند. آزاری که اغلب دیده نمی‌شود و کسی به‌خاطرش مجازات نمی‌شود. به موارد زیر توجه کنید:
- مادری که به‌خاطر به هم خوردن تناسب اندامش، به نوزاد شیر نمی‌دهد و به او شیر خشک می‌خوراند، او را در معرض ابتلا به بیماری های جسمی و روحی قرار می‌دهد.
- پدر و مادری که برای بچه‌شان به اندازه کافی وقت نمی‌گذارند یا فرزندشان به جای غذای خانگی و سالم دائم فست‌فود می‌خورد و درنتیجه دچار چاقی و انواع بیماری‌هایی می‌شود که ناشی از چاقی هستند.
- پدر و مادری که در کوچه و خیابان برای شوخی یا تنبیه خود را از دید کودک خارج می‌کنند تا خیال کند گم شده و به این وسیله تنبیه شود یا خودشان تفریح کنند.
- پدر و مادری که به نظافت و بهداشت کودک بی‌توجه هستند. بچه لباس کثیف می‌پوشد و دیربه‌دیر حمام می‌کند. زیر ناخن‌های بلندش همیشه کثیف است و تذکری بابت شست‌وشو نمی‌گیرد.
- پدر و مادری که نسبت به آموزش و تربیت بچه بی‌تفاوت هستند و درنتیجه انسان بی‌اطلاع و بی‌تربیتی را به دست جامعه و طبیعت می‌سپارند.
- پدر و مادری که به هر دلیلی به بچه محبت نمی‌کنند. برایش وقت نمی‌گذارند. با او حرف نمی‌زنند. وقتی بچه حرف می‌زند، گوش نمی‌کنند و با شخص دیگری صحبت می‌کنند.
-موارد بی‌شماری در این باره وجود دارد و این مثال‌ها تنها مشتی از خروار هستند.
بی توجهی به کودک
بی توجهی به کودک نوعی بدرفتاری محسوب می شود ، در واقع برآورده نکردن نیازهایی که اقتضای سن اوست نوعی بی توجهی محسوب می شود که امروزه در برخی خانواده ها به علل مختلف از جمله مشغله کاری والدین رو به رشد است. افرادی که با کودکان ارتباط مستقیم دارند به راحتی می توانند تأثیر این بی توجهی را در او ببینند . اغلب کارکنان مدارس با مشاهدة وضعیت بهداشتی نامناسب کودک ، کمبود وزن ، مراقبت های پزشکی ناکافی یا غیبت های مکرر او از مدرسه متوجه نادیده گرفته شدن او در خانواده می شوند .
کودکانی که مورد بی توجهی قرار می گیرند معمولاً در شرایط بهداشتی بدی به سر می برند ، در زندگی ناموفق هستند ، از سوء تغذیه رنج می برند که این شرایط بد در انواع شدیدتر ، تهدیدی برای زندگی و خانواده ی آن ها محسوب می شود . نشانه های دیگری مانند ظاهری آلوده ، لباسهای نامناسب فصل ، لباسهایی پاره و کثیف یا کوچکتر یا بزرگتر از اندازة معمول ، نیز دلالت بر بی توجهی به کودک است .
بی توجهی به کودک می تواند زمانی رخ دهد که والدین یا سرپرستان دیگر کودک ، معتاد به مواد مخدر باشند ـ بی احساس یا افسرده بوده و یا از داشتن کودکان زیاد و فقر مالی به این معضل دچار کردند .
بی توجهی جسمی:
عدم توجه به مراقبت های بهداشتی کودک ، طرد کردن کودک ، عدم نظارت کافی بر رفتاری او ، اهمیت ندادن به او موقع بیرون رفتن از خانه و عدم تأمین امنیت او در خارج از خانه و نیز برآورده نکردن نیازهای عاطفی و جسمانی او همه از جنس بی توجهی جسمی به شمار می رود . کودک ممکن است خود به دنبال غذا یا حتی سرقت برآید و این مسأله ما حصل بی توجهی جسمی به کودک است .
والدین در اکثر مواقع به عمد کودک خود را مورد آزار قرار نمی دهند . اغلب والدین خود مورد بی توجهی و سوءاستفاده قرار گرفته اند و آن را ناخودآگاه به کودکان خود منتقل می کنند . بسیاری از والدین جوان ، بی تجربه و ناآگاه نیز نمی دانند چطور از کودک خود مراقبت کنند یا چه انتظارات معقول و منطقی از کودکان خود در مراحل مختلف رشد داشته باشند . شرایط زندگی نیز گاه خانواده را تحت فشار شدید قرار می دهد عواملی از جمله فقر ، بیماری ـ ناتوانی ، طلاق باعث می شود که آن ها با کودکان خود بد رفتاری کنند .
محققان اظهار می دارند که عوامل تربیت کودک ، ریشه در نوع تربیت خود والدین و سلامت روانی و ویژگی های خانوادگی آن ها دارد .
بی توجهی تحصیلی :
بی توجهی تحصیلی زمانی رخ می دهد که به کودک اجازه داده می شود تا به راحتی وقت گذرانی کند یا به سن مدرسه رفتن رسیده باشد ولی به مدرسه فرستاده نشود ویا در شرایط ب پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی کودک ، هیچ تغییری در رفتار خانواده پیش نیاید و هیچ پرسشی دال بر اوضاع درسی او ، محل تحصیل و معلمان و ... پرسیده نشود و کودک تحت شرایط نا آگاهی ، بی توجهی و بی تفاوتی نسبت به تحصیل خود قرار گیرد و خود نیز رفته رفته ، نسبت به تحصیل دلسرد و مأیوس گردد .
با ارتقاء میزان آگاهی والدین ـ، شرکت در کلاس ها و انجمن ها، استفاده از خدمات تربیتی ، مشاوره در صورت داشتن اعتیاد ، شرکت در برنامه های درمان اعتیاد می توان کودکان را در برابر شرایط سوء استفاده از کودک و بی توجهی نسبت به او حفظ کرد .
تشخیص بی توجهی به کودک نیاز به آگاهی از مشکلات اجتماعی مربوطه مثل فقر ، اعتیاد و میزان خشونت خانوادگی دارد ولی مسلم است که با افزایش آگاهی در نتیجه مطالعه و مدد گرفتن از مشاوران و مددکاران اجتماعی می توان بسیاری از مسائل خانوادگی و رفتاری را بدون وارد شدن به مرحلة بحرانی حل نمود و از تبعات بیشتر آن جلوگیری کرد .
بابا دمت گرم
عجب پشت کاری داری بوشهر
خدایی بعضی اطلاعاتت به جاست
بوشهر جان تو خودت از تحریریه پارسینه نیستی؟
افرین.دستتون درد نکنه از این مطالب قشنگتون
افرین.دستتون درد نکنه از این مطالب قشنگتون