شناسایی ژن دخیل در روابط عاشقانه

محققان چینی رابطه بین کاهش روابط عاشقانه با افزایش بیان نوعی ژن به نام 5-HT1A را آشکارسازی کردند.

به گزارش ایسنا، بررسی‌های محققان دانشگاه‌های هنان و پکینگ چین نشان می‌دهد صرف‌نظر از سبک مو، زیبایی، لباس‌پوشیدن، صحبت‌کردن ملایم و شخصیت خود فرد، متغیرهای ژنتیکی نیز در شروع یا عدم‌شروع یک رابطه عاشقانه نقش دارند.

تیم علمی اعلام کرد رفتارهای مرتبط با عشق با سطوح سروتونین در مغز ارتباط دارد و در حیوانات، کاهش سطوح سروتونین توسط گیرنده 5-HT1A جذابیت جنسی جنس مونث را کاهش داده و خشونت وی در قبال جنس مذکر را افزایش می‌دهد.

الل G پلی‌مورفیسم متغیر ژنتیکی موسوم به C-1019G که به بیان بالاتر ژن 5-HT1A منجر می‌شود، با آرامش کاهش‌یافته ناشی از روابط نزدیک مرتبط است. C-1019G متغیری ژنتیکی در ژن 5-HT1A است.

یک ژن در جایگاه ویژه خود بر روی کروموزوم می‌تواند دارای چینش‌های گوناگونی باشد. به هر یک از این چیدمان‌های ژن در جایگاه ویژه آن بر روی کروموزوم دگره یا دگرچینه یا الل (allele) می‌گویند؛ به عبارتی اشکال مختلف ژن الل نام دارند.

محققان چینی حاضر در این بررسی، سلول‌های فولیکول مو را برای انجام فرآیند ژنوتیپ جمع‌آوری کردند. آن‌ها دی‌ان‌ای ژنومی سلول‌های فولیکول مو را استخراج کردند و سطح C1019G را از طریق واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز تقویت کردند.

نتایج نشان داد افراد حامل الل G پلی‌مورفیسم C-1019G بیشتر احتمال داشت مجرد باشند. این نتایج با این یافته‌ها که حاملان الل G در روابط نزدیک با دیگران کمتر آرامش دارند، مطابقت دارد. در واقع، بیشتر احتمال داشت حاملان این الل شخصیت‌های روان‌نژند و اختلالات روان‌پریشی مانند افسردگی حاد و اختلال شخصیتی مرزبندی‌شده داشته باشند.

چون بدبینی و روان‌پریشی مولفه‌های تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری، کیفیت و ثبات روابط هستند، رابطه بین G و اختلالات روان‌شناختی ممکن است فرصت‌های روابط عاشقانه حاملان آن را کاهش داده یا منجر به ناکامی در روابط عاشقانه شود.

نتایج دانشمندان اهمیت متغیر C-1019G متعلق به ژن 5-HT1A را در تفاوت‌های فردی در شکل‌گیری رابطه عاشقانه نشان داده و سرنخی برای مشارکت ژنتیکی در روابط اجتماعی پیچیده در بافت‌های خاص ارائه می‌دهد.