خادمان حسینی چه ویژگی شاخصی باید داشته باشند؟

به گزارش پایگاه خبری خادم الحسین اجرای طرح خادم الحسین(ع) در روز اربعین حسینی از سوی خانه شهریاران جوان، اقدامی در جهت زنده نگه داشتن فرهنگ امام حسین(ع) از سوی جوانان تهرانی است.

در این زمینه گفتگویی انجام داده‌ایم با محمد ابویی مشاور امور جوانان معاونت امور اجتماعی و فرهنگی و مدیرعامل خانه شهریاران جوان که در ادامه می‌آید.

طرح خادم الحسین(ع) بودن تا چه حد می‌تواند ادامه دهنده فرهنگ خادمان حسینی باشد؟
خادمان حسینی در طول تاریخ و پس از شهادت حضرت امام حسین(ع) همواره وجود داشته‌اند. این گروه افرادی بوده‌اند که زندگی خود را وقف خدمت به امام حسین علیه السلام کرده‌اند.گرچه امام اکنون بین ما نیستند اما خدام حسینی با خدمت به عزاداران امام حسین(ع) و فعالیت در عزاخانه امام حسین(ع) این خدمت را انجام می‌دهند تا مجلس امام حسین(ع) رونق داشته باشد و عزادار دغدغه‌ای جز عزاداری نداشته باشد. به همین نسبت اجرای طرح خادم الحسین(ع) می‌تواند نوعی خدمت خالصانه به امام علیه السلام باشد که در آن این بار عده‌ای جوان این وظیفه و تکلیف را برعهده می‌گیرند. از آنجا که خادمان حسینی به لحاظ معنوی جایگاه ویژه‌ای دارند با اجرای چنین طرح‌هایی می‌توانیم به صورت عملی رواج دهنده فرهنگ خادم حسین(ع) بودن باشیم و به جوانان گوشزد کنیم که جایگاه خادم امام حسین(ع) جایگاهی است که فقط با رعایت اخلاق حسینی به دست می‌آید و صرفاً نوعی خدمت رسانی مادی نیست.

خادمان حسینی چه ویژگی شاخصی باید داشته باشند؟
یکی از تاریخی‌ترین شخصیت‌ها که به عنوان خادم امام حسین(ع) شناخته شده «جون» غلام سیاهپوست امام حسین(ع) ‌ بوده است که ویژگی‌های این غلام سیاه به عنوان ویژگی‌های خادم امام حسین(ع) در نظر گرفته شده. برای مثال خادم یعنی کسی که کارهای امام را انجام میدهد،کارهای زمین مانده‌اش را، به این معنا که امور خادم دست اربابش است، مسکن غذا بیمه و ... را همه مدیون ارباب است. خادم یعنی موقوفه امام شدن، دربست با امام بودن. اینها ویژگی‌هایی است که خادم امام حسین (ع) در بالاترین درجات به آن می‌رسد.

خادم حسین(ع) بودن چه ابعادی دارد؟
در وهله اول ممکن است این طور به نظر برسد که خادم حسین(ع) کسی است که از عزاداران پذیرایی می‌کند، کفش‌ها را جفت می‌کند، جارو می‌زند، آشپزی می‌کند و یا کارهایی از این دست اما باید در نظر داشت خادم امام حسین(ع) بودن علاوه بر یک بعد مادی که بر اساس آن به این امور می‌پردازد، نماینده تفکر حسینی نیز هست، به این معنا که این افراد با پیروی از مکتب امام حسین(ع) تلاش می‌کنند در اخلاق و رفتار و گفتار به گونه‌ای باشند که بتوانند نماینده مناسبی برای امام حسین علیه السلام باشند. بر این اساس ترشرویی یا خسته شدن در کار آنها وجود ندارد و هر کاری را از سر عشق و ملاطفت برای عزاداران امام حسین(ع) انجام می دهند.که این در بعد معنوی یک خادم واقعی می‌گنجد. به نظر می‌رسد وقتی بعد معنوی تقویت شده باشد خود به خود بعد مادی رفتار خادم امام حسین(ع) شکل می‌گیرد و در این حالت برای چنین شخصی فرقی نمی‌کند که چه نوع خدمتی به عزادار می‌دهد چون می‌داند این خدمت‌ها را حضرت امام حسین(ع) مشاهده می‌کنند و می‌توانند با این کار رضایت سالار شهیدان را به دست آورند.

اجرای چنین طرح‌هایی در ابعاد گسترده چه بازتابی در اجتماع خواهد داشت؟
وقتی ما با یک جمعیت بزرگی مواجه هستیم که قرار است در روز اربعین از میدان امام حسین علیه السلام تا حرم شاه عبدالعظیم حسنی پیاده روی کنند و یا زائرانی که از نجف به کربلا می‌روند، مسلماً در چنین شرایطی بیش از هر جای دیگری نیاز هست که به عزاداران امام حسین علیه السلام خدمت رسانی شود. اجرای این کار به نحو احسن می‌تواند بازتاب اثر بخشی را در اجتماع داشته باشد چرا که هم طیف گسترده‌ای از مردم در این مراسم هستند و هم اینکه در شرایطی هستند که نیازمند خدمت هستند، به نظرم در شرایط روحانی که عزارداران امام حسین(ع) سپری می‌کنند مواجه شدن با خادمان جوان حسینی انرژی مثبتی را در سطح اجتماع منتشر خواهد کرد.

اجرای چنین طرحی چه تاثیری بر عزاداران خواهد داشت؟
علاوه بر اجتماعی که شاهد چنین توجهی به عزاداران امام حسین(ع) است خود عزاداران نیز می‌توانند حالت‌های عرفانی چنین حرکتی را بهتر درک کنند، در واقع حضور خادمان امام حسین(ع) در بین عزاداران بیش از پیش به آنها این احساس را می‌دهد که مجلس امام حسین(ع) در هر جای کره زمین که برگزار شود صاحبی چون امام حسین(ع) دارد و خدامانی که به عشق امام شان حاضرند کارهایی را انجام بدهند که در شرایط عادی شایدحاضر نباشند حتی برای نزدیکانشان انجام دهند.

خدمت به امام حسین علیه السلام تا چه حد می‌تواند برای جوانان سازنده و زندگی بخش باشد؟
مسلماً وقتی ما جوانان را وارد عرصه عمل می‌کنیم نوعی احساس اعتماد به نفس به آنها می‌دهیم، اعتماد به نفسی که بر اساس آن در خود این توان را می‌بینند که می‌توانند به امامشان خدمت کنند، شاید در شرایطی غیر از این خیلی از جوان‌ها دلشان بخواهد به نحوی ارادتشان را به خاندان عصمت و طهارت نشان بدهند اما زمینه‌ای وجود نداشته باشد، خودشان هم در شرایطی نباشند که بتوانند زمینه ساز خدمت باشند اما اجرای چنین طرح‌هایی دست‌ها را باز می‌گذارد تا جوانان که بیش از هر گروه سنی دیگری مظهر پاکی و نجابت هستند به این سیستم وصل شوند و علاوه بر اینکه خدمت رسانی می‌کنند خودشان هم بهره‌های معنوی ببرند .شاید همین پیاده روی ساده هم بتواند به نوعی تداعی کننده رنجی باشد که اهل بیت(ع) برای حفظ دین تحمل کردند.