چهارشبانه روز عروسی در روستای دره صیدی

به گزارش پارسینه، منطقه‌ی لرستان، دره صیدی نام روستایی در ۱۰ کیلومتری شمال بروجرد است، در این روستا جشن عروسی چهار شبانه‎روز طول می‌کشد، پیش از آغاز شدن رسمی، مراسم ازدواج خانواده داماد از هر چیزی که برای شام عروسی نیاز است مانند چای، برنج، سیب‌زمینی و... مقدار سی کیلو در مراسمی به نام جرج برون به خانه عروس برده می‌شود.

در این مراسم اهالی سینی به سر این مواد را به خانه عروس می‌برند. در برگشت، خانواده عروس جهازی را که برای عروس تهیه کرده‎اند به خانه داماد می‌فرستند، این مراسم جهاز برون نام دارد و بعد از این مقدمات مراسم رسمی جشن آغاز می‌شود.

شب اول، شب جوان نشان نام دارد در این شب در هر دو خانواده، عروس و داماد، جوان‎های فامیل و دوستان نزدیک عروس و داماد را دعوت می‌کنند، عروس و دوستانش در منزل پدر عروس به شادی و پایکوبی می‌پردازند، در منزل داماد نیز همین برنامه برقرار است با این تفاوت که در این شب داماد را به حمام می‌برند این اتفاق در اواخر شب اتفاق می‌افتد و به داماد حمام معروف است در حمام دوستان داماد بسیار سر به سرش می‌گذارند و با هم می‎رقصند.

شب دوم که به شب حنابندان معروف است هر دو خانواده مهمان‌های بیشتری را دعوت می‌کنند در این شب پس از رقص و شادی و صرف شام خانواده داماد به همراه مهمان‎هایشان به خانه عروس می‌روند و خانواده عروس با شربت و شیرینی از آنها پذیرایی می‌کنند، پس از مدتی رقص و شادمانی داماد به میان زن‎ها می‌رود و با عروس خود می‎رقصد و شادمانی می‌کند و با هدیه دادن حنا به مهمانان از آنها پذیرایی می‌کند و سپس در آخر مراسم هدیه‎هایی بین هر دو خانواده رد و بدل می‌شود.

در ابتدای روز عروس و داماد هر دو به آرایشگاه می‌روند و خود را برای همدیگر زیبا می‌کنند، در شب سوم که شب عروسی است هزینه مهمانی بر عهده داماد است و هر خانواده از مهمان‎هایش در خانه خود پذیرایی می‌کند.

مهمان‎های داماد پس از صرف شام در حالی که پایکوبی و شادمانی می‌کنند در اواسط شب به همراه داماد به خانه عروس می‌روند و پس از مدتی پایکوبی داماد به میان زن‌ها رفته مقداری پول در میان کفش‌های عروس می‌گذارد و از او می‌خواهد تا برای رفتن کفش‎هایش را بپوشد اما عروس لباس گشادش را بهانه کرده و از رفتن سر باز می‌زند در این هنگام داماد برادر بزرگش را صدا زده و از او کمک می‌خواهد.

برادر بزرگ داماد با شالی قرمز کمر عروس را به صورت نمادین می‌بندد و این کار را برای جمع و جور شدن لباس عروس انجام می‌دهد و در موقع بستن شال مبلغی پول به‌عنوان هدیه در شال عروس می‌گذارد و به‌گونه‎ای عروس را برای رفتن تشویق می‌کند.

در این هنگام عروس با داماد به راه می‌افتد، مسافت خانه عروس تا خانه داماد به‌صورت پیاده پیموده می‌شود، پدر و مادر عروس در این سفر نمی‌توانند عروس را همراهی کنند، در این مسافت خواهر‌های داماد و فامیل‎هایشان در اطراف آنها «چوکه» که نوعی رقص محلی است را انجام می‌دهند و فامیل‌های عروس به خصوص برادر و خواهرهای عروس و فامیل‌های درجه یک عروس بسیار مواظب عروس خود هستند تا او سالم به خانه داماد برسد زمانی که به نزدیک خانه داماد رسیدند فامیل عروس جلوی عروس را می‌گیرند و از حرکت او جلوگیری می‌کنند.

در این هنگام مادر داماد باید برای خوش آمدگویی عروسش به پیشواز بیاید تا عروس از طرف خانواده‎اش اجازه پیمودن ادامه مسیر را پیدا کند.

در روز چهارم عروسی خانواده عروس به همراه هدیه‎هایی برای خوردن ناهار به خانه داماد می‌آیند تا هم از سلامت دختر خود باخبر شوند و هم هدیه‎هایی را در روز سوم عروسی که به پا تختی معروف است تقدیم خانواده داماد کنند.

در روز پا تختی خانواده عروس اسباب و اثاثیه منزل کادو می‌آورند و خانواده داماد پول کادو می‌آورند و این گونه عروسی پایان می‌یابد.