.svg)
ناامیدی از بازگرداندن خاوری
پارسینه: بیایید قصه را ساده تعریف کنیم؛ تقریبا 3 سال پیش یک نفر، که اصلی ترین فرد در مظان اتهام پرونده فساد 3 هزار میلیارد تومانی در کشور بود، بدون آن که از شغلش کنار گذاشته شود، از امتیاز سازمانی اش به عنوان مدیر عامل بانک ملی استفاده کرد و به بهانه یک ماموریت کاری، در مقابل چشم های گرد شده از تعجب هفتاد و چند میلیون ایرانی خیلی ساده پایش را از این طرف مرز ایران گذاشت آن طرف.
طبیعی است که قصد آن یک نفر، جلای وطن بود و به همین خاطر در فکسی که از انگلیس فرستاد، به بهانه « مشکلات عصبی حادث شده و بیماری مزمن »، از سمتش استعفا کرد و زمین زیر پایش چرخید و چرخید تا رسید به کانادا.فکر می کنید او که به مرور زمان نامش از دو حرف مخفف به «محمود رضا خاوری» تبدیل شد، در کانادا با وحشت زندگی کرد ؟ می ترسید دستگیر شود ؟ احساس امنیت نداشت؟
هرگز! کانادا، مفسد مالی ما را با سهم کلانش از اختلاس چند هزار میلیارد تومانی ، با آغوش باز پذیرفت، پس او، شبیه آدم های خوشبخت داستان های قدیمی، در قصری باشکوه، به زندگی اش ادامه داد و وقتی عکس های خانه با شکوهش، از طریق شبکه های مجازی به دست مردم رسید، خشم و نفرت و احساس نارضایتی شان را چند برابر کرد.
پس از پیگیری های ایران، پلیس کانادا ابتدا منکر ورود خاوری به این کشور شد، سپس ادعا کرد نشانی محل سکونتش را ندارد و وقتی ایران نشانی محل زندگی و حتی شماره تماسش را در اختیار این پلیس قرار داد، اعلام کرد که متهم به جایی خارج از مرزهای این کشور گریخته است.
در اواخر سال گذشته اما بالاخره سردار مسعود رضوانی ، رئیس پلیس اینترپل ناجا اعلام کرد سرانجام ، پلیس اوتاوای کانادا پذیرفت که خاوری در خاک این کشور است و گرچه مدارک ارسالی از سوی اینترپل ( پلیس بین الملل ) را نیز دارد اما باید منتظر رای مراجع قضایی کانادا بماند و جالب این که در این مدت ، هیچ اقدامی از سوی مراجع قضایی کانادا برای به سرانجام رساندن این پرونده صورت نگرفت.
نتیجه گیری از مجموع پاسخ های دولت کانادا و 3 سال حفاظت کامل از خاوری در خاکش، چندان سخت نیست و به نظر می رسد کانادایی ها میلی به استرداد مفسد مالی گریخته از کشورمان ندارد.
این همان حقیقت تلخی است که حجت الاسلام مصطفی پورمحمدی امروز در حاشیه پنجمین همایش ملی حقوق مالکیت ادبی هنری در پاسخ به پرسش خبرگزاری فارس به آن اذعان کرد و گفت « به بازگشت خاوری خوشبین نیستم » او البته در پایان سال گذشته نیز به این مساله اشاره کرده بود اما صدای او در هیاهوی آغاز سال 94 ، به گوش مردم نرسید.
این اظهار نظر از آن جهت اهمیت دارد که پیش از این هیچ مقام ارشدی در کشور ، تا این حد واضح ناامیدی اش را درباره بازگردانده شدن خاوری به ایران علنی نکرده بود. با این اوصاف به نظر می رسد در شرایط که ایران با انعطاف پذیری اشتیاقش را نسبت به داشتن روابط موفق دیپلماتیک ثابت کرده است، کشورهای دیگر نیز باید برای استحکام این ارتباط و نشان دادن حسن نیت شان، تلاشی کنند که طبیعتا بازگرداندن مجرمی فراری به کشورمان، ابتدایی ترین اقدام در این زمینه است.
مریم یوشی زاده
ارسال نظر