خاطره حسام الدین آشنا از عملیات کربلای ۴:عراق و منافقین خبر داشتند اما ...!

عراق آنقدر آسمان را نورافشانی کرده بود که استتار بی معنا بود. از کسی پرسیدم آسمان چرا اینقدر روشن است مگر نمی خواهیم عملیات کنیم ؟ گفت ناراحت نباش شبهای گذشته هم همینقدر روشن بوده است!

شروع شلیک قبضه ما ساعت 10 شب بود من در زیر زمین خانه ماسوره ها را می پیچیدم که نا گهان در ساعت 10.45 دقیقه قبضه مورد اصابت توپ دشمن قرار گرفت و خانه خراب شد .

سقف بر سرم ریخته بود و کمرم بشدت درد می کرد ولی چاره ای نداشتم که خود را به هر بدبختی از زیر آوار بیرون بکشم. نیم ساعتی طول کشید تا از زیر آوار بیرون آمدم ؛نگاهی به حیاط انداختم هیچکس در حیاط نبود فقط آتش بود که به جان گلوله ها افتاده بود. خودم را روی گل ها می کشیدم تا به خانه های کناری (قبضه های همسایه) برسم ،

در خانه کناری قبضه بود ولی نفرات نبودند . خودم را به خیابان رساندم آمبولانسی مجروح جمع می کرد مرا هم از کف خیابان جمع کرد .اول به یک درمانگاه نزدیک خط و بعد به بیمارستان صحرایی امام علی منتقل شدم .صحنه های دلخراشی که در این بیمارستان دیدم تا آخر عمر همراهم خواهد بود فقط می توانم بگویم که مجروحان قبل از ما می گفتند وقتی به بیمارستان رسیده اند کادر درمانی به آنها گفته بودند که آمادگی عملیاتی نداشته اند چرا که به دلیل حفاظت بالای عملیات آنها را خبر نکرده اند. نمی دانستم بخندم یا گریه کنم . عراق و منافقین از عملیات خبر داشتند ولی کادر درمانی بی خبر بود.