همسرم قصد خودکشی داشت

پارسینه ؛ قاضی پس از بررسی پرونده، از آنها علت درخواست طلاق را می پرسد. مرد پیش دستی می کند و پاسخ می دهد: دو سال است که ازدواج کرده ایم. در این مدت روزهای سختی را گذراندیم و همیشه با مشکل مواجه بودیم. من و همسرم با هم تفاهم نداریم و سر موضوعات کوچک با هم درگیر می شویم. اوایل تصور می کردم به مرور زمان مشکلاتمان هم حل می شود. ولی هرچه زمان گذشت همه چیز بدتر شد. اما آقای قاضی چیزی که در این میان مرا آزار می دهد این است که فهیمه نمی تواند خودش را کنترل کند و در همه شرایط عکس العمل های عجیبی از خودش نشان می دهد.

او با کوچک ترین موضوع و مشکل، یا قهر می کند یا گریه می کند و خودش را به در و دیوار می کوبد و کارهایی می کند که مرا متعجب می کند. همیشه وقتی او این رفتارها را از خودش نشان می دهد، من مجبور به سکوت می شوم و گوشه ای می نشینم و او را تماشا می کنم. اما باز هم ماجرا به اینجا ختم نمی شود. چند وقت پیش وقتی سر یک موضوع با هم دعوایمان شد، فهیمه باز هم شروع به دادوبیداد کرد و من هم در حالی که به شدت از کارهایش خسته شده بودم، از خانه بیرون رفتم. وقتی برگشتم متوجه شدم که حال فهیمه بد است و در کمال ناباوری فهمیدم که چند قرص اعصاب را یکجا با هم خورده و قصد خودکشی داشته است. او را به بیمارستان رساندم و وقتی حالش بهتر شد، تصمیم گرفتم از این زن جدا شوم. او روز به روز رفتارهایش بدتر می شود و مرا بیشتر آزار می دهد.

زن جوان نیز به قاضی می گوید: شوهرم خسته ام کرده و فقط رفتارهای مرا می بیند. او متوجه نیست که خودش تا چه اندازه مرا آزار می دهد و با لجبازی هایش مرا دیوانه کرده است. اگر آن شب قرص خوردم به این دلیل بود که در رنج و عذاب بودم. راستش من هم دیگر نمی خواهم در کنار این مرد بی عاطفه زندگی کنم. اگر من به این وضعیت رسیدم به خاطر رفتار او است. همسرم هیچ توجهی به من نمی کند و با خلا عاطفی روبه رو هستم. او مرد سرد و بی عاطفه ای است و هیچ وقت به نیازهای عاطفی من توجه نکرد.

بعد از صحبت های این زوج، قاضی به آنها پیشنهاد می دهد تا نزد یک مشاور خانواده بروند و اگر مشکلشان حل نشد، آن وقت به فکر طلاق بیفتند. این زوج نیز موافقت کردند و نزد مشاور خانواده رفتند.