"تصمیم گیری سیاسی" گروه ۱+۵ تنها راه برون رفت از وضعیت فعلی؛بازی ایران با "دبه" آمریکایی

حسن محمدی: "دبه کردن" یکی از مهمترین اصطلاحاتی است که این روزها در اتمسفر سیاسی مذاکرات هسته ای در اطراف هتل "کوبورگ" مطرح می شود. نیویورک تایمز روز گذشته در تحلیلی با اشاره به سخنان اخیر مقام معظم رهبری درخصوص خطوط قرمز و موضوع سال های پذیرفتن محدودیت توسط جمهوری اسلامی ایران ادعا کرده است که ایران در مذاکرات در پی "دبه کردن" است.

بهره گیری از واژه "دبه کردن" را ابتدا دکتر علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی مطرح کرد و برخی به وی انتقاد کردند اما گذشت زمان نشان داد که "دبه کردن" خیلی هم غیرواقعی نیست و سوالی که این روزها خبرنگاران و تحلیلگران در اطراف هتل کوبورگ با دیدن دیپلمات ها از آنان پرس و جو می کنند، این است که "دبه کردن" چقدر بر مذاکرات تاثیر منفی گذاشته است؟

درواقع آنچه در بیانیه لوزان مطرح شد اگرچه سقف خواسته های طرفین را پوشش نمی داد اما تنها راه دستیابی به توافق جامع و برنامه اقدام مشترک را در پایبندی به آن می دانستند، همانطور که پایبندی به آنچه در ژنو گذشت چراغ راه تا امروز شده است لذا تنها اثر"دبه کردن" بر سر آنچه در لوزان به دست آمده است، دور شدن از روند منطقی و جدی مذاکرات و طولانی شدن مذاکرات خواهد بود.

یک منبع مطلع به نگارنده گفت که ایران از "دبه کردن" آمریکایی ها استقبال می کند چرا که نکاتی در مذاکرات وجود دارد که ما صرفا برای کمک به روند مذاکرات انجام دادیم، به همین خاطراگر آمریکایی ها بخواهند بر سر آنچه در لوزان تفاهم شده است دبه کنند ما از دبه آنها استقبال می کنیم و دیدگاه های مورد نظرمان را پیگیری می کنیم.

برخلاف آنچه که هیات حاکمه آمریکا می خواهد القاء کند که ایران را تحت فشار گذاشته و امتیاز گرفته اند و برخی مخالفان مذاکرات در داخل ایران نیز به آن استناد می کنند، "دبه آمریکایی" نشان از آن دارد که آمریکایی ها نسبت به برخی امتیازاتی که تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران از آنها گرفته است، پشیمان هستند از این رو "دبه"می کنند.

باردیگر در این روزها پازل دیپلماتیک و رسانه ای امریکایی ها فعال شده است و دیپلمات های نامعلوم اخباری از روند مذاکرات مطرح می کنند که کاملا نادرست است و از سوی دیگر رسانه های غربی بر اساس همین اطلاعات غلط و با توان بازسازی تحلیلی خود سعی در تاثیرگذاری بر افکار عمومی دارند و القاء "َشکست" و "ترک مذاکرات" را در دستور کار خود نیز قرار داده اند، اما به نظر می رسد بازی با الفاظ و بازی های رسانه ای مبتنی بر جنگ روانی پایان یافته است و کارساز نیست چرا که تقریبا متن 80صفحه ای(با ضمائم) مذاکرات آماده شده است و طرفین بحث و جدل فنی خاصی ندارند و صرفا "تصمیم های سیاسی" است که این روزها گره گشا خواهد بود و شاید یک تصمیم گیری سیاسی به یکباره تکلیف مثلا سی صفحه از متن و تعداد زیادی از پرانتزها را روشن کند به همین خاطر وزرا پس از حضور در مذاکرات حتما یک روز یا دو روز برای مشورت به پایتخت های خود می روند یا از طُرق امنی با پایتخت ها مشورت خواهند کرد.

براساس اخبار و گزارش هایی که در اطراف هتل کوبورگ به گوش می رسد "تصمیم گیری سیاسی" گروه 1+5 تنها راه برون رفت از وضعیت فعلی است و صرفا با تصمیم گیری های سیاسی می توان گره کنونی را باز کرد و به نظر می رسد با توجه به سخنان اخیر رهبری و شنیده های امیدهسته ای، جمهوری اسلامی ایران دیگر تصمیم گیری سیاسی جدیدی نخواهد داشت و گروه 1+5 به ویژه آمریکا نیز به جای "دبه کردن"، برای تصمیمات سیاسی آماده شود تا مذاکرات به نتیجه برسد.

امید هسته ای