یادداشت خواندنی روزنامه نگار ایرانی مقیم خارج درباره نگاه مردم آمریکا به توافق هسته ای

آنها که نظرشان منفی است که هیچ، معتقدند این توافق به «نفع» ایران بوده و آمریکا نباید آن را قبول کند. نفع را هم طوری می‌گویند انگار که ایران قرار است در پی این توافق کمک‌های میلیاردی بلاعوضی از کیسه مالیات‌دهندگان آمریکایی دریافت کند.

آنها که نظرشان مثبت است غالبا می‌گویند "باید به ایران این فرصت را داد...". همانی را می‌گویند که اوباما می‌گوید. اما لحن‌شان، لبخندشان و آن ساده‌دلی آمیخته با بلاهتشان نشان می‌دهد که واقعا باور دارند آمریکا دارد فرصتی را به صورت لطف به ایران می‌دهد. باور دارند همینکه به کشوری دیگر حمله نمی‌کنند از سر لطف است. از سر لطف فرصتی می دهند به ما که خوب باشیم و تاسیسات هسته‌ای را جمع کنیم تا آنها موافقت کنند که دیگران بخش بسیار اندکی از پول‌های خودمان را بطور قطره‌چکانی به خودمان بدهند. و آنقدر تکرار شده که اعتقاد پیدا کرده‌اند که آمریکا حتما باید به کشوری که می‌خواهد سلاح هسته‌ای بسازد حمله کند.

اگر هم می‌گوید نمی‌خواهد بسازد و هیچ نشانه‌ای در ده سال اخیر از اقدام برای آن حکایت نمی‌کند... اُکی، به شکستن کمرشان زیر بار اقتصاد رضایت بدهیم و "این فرصت" را به آنها بدهیم...

احساس می‌کنم هر چه خورده‌ام را دارم بالا می‌آورم و نفرتی عمیق، نفرتی که فقط تحقیرشدگان درکش می‌کنند، تمام رگهایم را به لرزشی خفیف انداخته.

سید محمود فرجامی/روزنامه نگار و طنزنویس مقیم مالزی