مجلس اول چه مجلسي بود كه خاطره اش اين چنين خاطر اصولگرايان را مي آزارد؟/محمد قوچانی

و اين سخن حتي بيش از روياهاي اصلاح طلبان، خواب اصولگرايان را آشفته مي سازد. به دو علت؛
اول آنكه آن را نه يك اصلاح طلب محال انديش كه يك رييس جمهور عملگرا گفته كه در مذاكرات هسته اي پيگيري خود را ثابت كرده و اكنون پس از فراغت از سياست خارجي به ساحت سياست داخلي آمده و كليدش را در اين قفل كهنه كرده است و سخت بتوان رييس جمهور را فتنه گر و مفتون فتنه خواند كه او عين حكومت و نفر دوم حاكميت است

دوم آنكه اصولگرايان سالهاست به اكثريت داشتن در پارلمان خو كرده اند و حتي به همين سبب در فكر يكسره كردن پارلماني كردن نظام جمهوري بودند و رياست جمهوري را هم مي خواستند بركشيده از اكثريت پارلمان كنند و از دست و انتخاب عامه بيرون بكشند، از يادآوري مجلس اول در نگراني مي افتند

اما مجلس اول چه مجلسي بود كه خاطره اش اين چنين خاطر اصولگرايان را مي آزارد؟

١. مجلس اول جمهوري اسلامي مانند مجلس اول مشروطه خواهي مجلسي كيفي بود...

٢. مجلس اول در واقع مجلس بزرگان بود. رجال برجسته اي كه حضور آنان در پارلمان مانع از بهانه جويي هوادارانشان براي عدم حضور در حاكميت مي شد...

٣. ميزان راي مردم در انتخابات به نامزدهاي مستقل از حزب جمهوري اسلامي نشانه سلامت انتخابات بود(راي بالاي بازرگان و حبيبي و حجازي)

٤. نامزدهاي نمايندگي مجلس اول هيچ يك تنزه طلبي نمي كردند و به علت سوابقي مانند نخست وزيري، وزارت، عضويت در شوراي انقلاب و... شان خود را اجل از نمايندگي مجلس نمي دانستند و نامزد وكالت ملت شدند...

٥. لوازم رقابت مهيا بود. همه افكار، حزب و رسانه داشتند و در عرصه عمومي حضور داشتند...

٦. انتخابات مجلس اول خالي از دخالت قواي دولتي و نظامي بود...

٧. اين انتخابات در
شرايطي برگزار شد كه با وجود حكم آيت الله خميني براي انتصاب فقهاي شوراي نگهبان در اول اسفند ٥٨ به علت عدم تكميل مجلس، امكان تكميل اين شورا با انتخاب اعضاي حقوقدان آن وجود نداشت. امام هم در انتخاب خود يك جناح از فقها را برنگزيده بود...

سخنان رييس جمهور روحاني خاطره مجلس اول را زنده كرده است. نه فقط از آن جهت كه آن مجلس، شوراي نگهبان نداشت كه قطعا رييس جمهور در پي نفي نهاد شوراي نگهبان حداقل بر مبناي قانون اساسي نيست

مجلس اول براي همه ما يك مجلس ايده آل است؛ مجلسي كه اولا با تمام توان و فهرستي از بزرگان بدون تنزه طلبي وارد رقابت در آن شويم، ثانيا همه عناصر رقابت در آن از احزاب و مطبوعات را فراهم كنيم. ثالثا به جاي يك مجلس چپ(سوم يا ششم) يا راست(چهارم و هفتم و هشتم و نهم) يك مجلس معتدل، متكثر و معقول تشكيل دهيم كه همه جناح ها در آن نماينده داشته باشند. رابعا بجاي پراكندگي قوا به ائتلاف هاي واقعي و واقع بينانه فكر كنيم. خامسا از تاييد صلاحيت حتي مخالفان خود نترسيم...