۲ دقیقه «ورجه وورجه» روزانه معجزه می‌کند!

شاید دور از متانت و رفتار موقرانه آدم بزرگ‌ها به نظر آید اما پژوهشگران به شواهدی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد «ورجه وورجه» و «لی لی» کردن روزانه پا به سن گذاشته‌ها می‌تواند آنان را در برابر شکستگی‌های لگنی - که در این سن بسیار شایع است - بی هیچ هزینه‌ای بیمه کند.

کافی است تنها دو دقیقه در روز یادی از کودکی کنید و با لی لی کردن و بالا و پایین پریدن به ظاهر خود را سرگرم کنید تا به استحکام بیشتر استخوان‌ها در ناحیه لگن کمک کنید و خطر گرفتار آمدن در دام شکستگی‌های دردناک را هنگام نقش زمین شدن‌های ناگهانی به میزان چشمگیری کاهش دهید.

یافته‌های پژوهشی تأیید کرده است در پی «ورجه وورجه» منظم، تراکم استخوانی پس از یک سال به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.

کاهش تراکم استخوانی که با بالا رفتن سن و نیز بیماری‌هایی که پوکی استخوان را تحریک می‌کنند، رخ می‌نماید به حوادثی منجر می‌شود که شکستگی‌های دردناک استخوانی پای ثابت همه آنها به شمار می‌رود و از این رهگذر هر سال هزینه‌های سنگینی به نظام سلامت کشورهای مخنلف دنیا تحمیل می‌شود.

با این وصف دستاوردهای تازه پزشکی می‌تواند به مدیریت قابل توجه این آسیب‌ها و پیشگیری از آنها کمک کند.

پژوهشگران دانشگاه لافبورو در بریتانیا برای گروهی 34 نفره از مردانی که بین 65 تا 80 سال سن داشتند حرکات بدنی شامل بالا و پایین پریدن روی یک پا به مدت یک سال در نظر گرفتند و از آنها خواستند هیچ تغییر دیگری در روند عادی زندگی روزانه خود ایجاد نکنند.

پایش این گروه از پیرسالان نشان داد که این حرکات بدنی با پیشرفت‌های چشمگیر در وضعیت استخوانی آنان همراه است.

نمونه‌گیری‌های بالینی از توده‌های استخوانی بعضی از قسمت‌های خارجی ناحیه لگن و نیز تراکم لایه اسفنجی - استخوانی زیر آن از افزایش‌های 7 درصدی تراکم حکایت داشت.

به گفته پژوهشگران دانشگاه لافبورو، مهمترین تغییرات در نازک‌ترین بخش‌های استخوان که بیشترین شکستگی‌ها در این نقاط اتفاق می‌افتد، مشاهد شد.

گزارش قدس‌آنلاین حاکی است، دانشمندان با سی‌تی‌اسکن پای درگیر در «ورجه وورجه» روزانه و پای مقابل آن که از حرکات مشابه معاف بود و مقایسه نتایج دریافتند در تراکم استخوانی پایی که درگیر جهش‌های روزانه بوده نسبت به پای در حال استراحت تفاوت‌های آشکاری رخ داده است.

به گفته دکتر سارا آلیسون که پژوهش‌ها در مرکزی ملی پزشکی ورزشی در دانشگاه لافبورو را راهبری کرده است، یکی از مهمترین نگرانی‌های نظام سلامت عمومی درباره کهن‌سالان به مسأله شکستگی‌های لگنی مربوط می‌شود که هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی گزافی را در پی دارد. افراد درگیر این آسیب‌ها افزون بر تحمل دردهای طاقت‌فرسا از یک سو توان حرکتی و استقلال زندگی را از دست می‌دهند و از دیگر سو خطر مرگ ناگهانی آنان را تهدید می‌کند.

او ادامه می‌دهد: سال‌هاست که می‌دانیم تمرین‌های بدنی به افزایش استحکام استخوان کمک می‌کند. در این میان من و همکارانم می‌خواستیم حرکات مشخصی را که انجام آنها برای مردم در خانه به آسانی و به سرعت میسر است، بیازماییم.

دکتر وینستون رنیه، رادیولوژیستی است که وظیفه نظارت بر مراحل سی‌تی‌اسکن اعضای گروه شرکت‌کننده در این آزمون‌های پزشکی را عهده‌دار بوده است. او با تأیید مشاهده تغییرات آشکار الگوی تراکم استخوانی در آزمایش‌های سی‌تی‌اسکن تأکید می‌کند بهبود شرایط استخوانی بویژه در نقاطی که در شکستگی‌های لگن بیشتر درگیر هستند، چشمگیر است.

پژوهشگران توصیه می‌کنند طراحی حرکات «ورجه وورجه» نباید تهاجمی باشد بلکه باید به آرامی آغاز و پیگیری شود زیرا جهیدن با خطر سقوط و بروز شکستگی لگن در کسانی همراه است که دچار پوکی استخوان هستند.