یادداشت عزت الله انتظامی در روزنامه ایران

عزت‌الله انتظامی هستم. به لطف شما معروف به «آقای بازیگر.» همواره به صلح طلبی شهره بوده‌ام. کسی که هیچ گونه درگیری و کشمکشی را نمی‌پسندد. از منازعات سیاسی بیزار است و همیشه خواهان حل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها است و امروز که کشورمان ایران نیز یکی از دشوارترین چالش‌هایش را پس از سال‌ها فراز و نشیب با سربلندی پشت سر گذاشته و توانسته است پس از دو سال گفت‌وگوی نفسگیر با قدرت‌های بزرگ جهان به توافق برسد و اینچنین سایه شوم جنگ را از سر بردارد و به آرامش برسد، من نیز به سهم خود به عنوان یک ایرانی متعصب از این دستاورد بزرگ ملی حمایت می‌کنم و از همه اهل نظر هم می‌خواهم که از آن حمایت کنند.
لازم به یادآوری نیست که سال‌های پر اضطرابی را پشت سر گذاشته‌ایم. سال‌هایی کابوس‌وار که مدام تهدید می‌شده‌ایم و از هر نظر هم در محاصره تحریم‌ها بوده‌ایم. تحریم اقتصادی خطرناک‌ترین تحریم‌ها است. با این تحریم کشور ما دچار وضعیتی بسیار بحرانی شد. وضعیتی که در آن پول ملی به نازل‌ترین حد ممکن سقوط کرد. کشور تا آستانه ورشکستگی رفت و ملتی 80 میلیونی را در رنج و عذاب فرو برد.

اگر این توافق سر نمی‌گرفت، معلوم نبود سرنوشت این ملت به کجا می‌انجامید. ما ملت رنج کشیده ایران نباید این سال‌های دشوار را فراموش کنیم. سال‌هایی که مدام علیه ما در شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه صادر می‌شد و گروهی در داخل آن را به سخره می‌گرفتند و همان سخره گرفتن‌ها بود که کشور را تا آستانه جنگ پیش برد. آنچه کشور را از آن تنگنا نجات داد، آرای عمومی در انتخابات سال 92 بود که به رئیس جمهوری منتخب این مأموریت را می‌داد تا کشور را از آن بحران برهاند.
وزیر خارجه رئیس جمهوری متکی بر آن آرا بود که توانست با قدرت چانه‌زنی بالا به مذاکرات وارد شود و سربلند از آن بیرون آید. این مذاکرات به همه جهان ثابت کرد که ملت ایران خواهان صلح‌اند، نه جنگ.

ملتی که می‌خواهد از این پس در اتاق‌های مذاکره برای صلح حضور داشته باشد نه در میدان‌های جنگ. ملتی که می‌خواهد امنیت داشته باشد و از هرگونه تنش دوری کند و این چهره واقعی ایران است. چهره‌ای که در آن عقلانیت بیش از خشم به چشم می‌آید. مردم ایران خواهان آرامش‌اند. آرامشی که با آن بتوانند به فردای بهتر کشورشان بیندیشند.

فردایی آباد برای همه نسل‌ها. من نیز همچون هر ایرانی به ایران فردا می‌اندیشم. ایرانی برای همه ایرانیان چه آنان که هستند و چه آنان که در آینده خواهند آمد. ایرانی که در آن بتوانیم بر همه مشکلات فایق آییم و بی هیچ دغدغه‌ای به استقرار کامل مردمسالاری بیندیشیم. با تعظیم به مردم ایران.