رابطه ایران و روسیه، رابطه عشق و نفرت

پارسینه: «تعجب نمی‌کنم اگر ٢٠ سال بعد، به جای وزارت نفت، وزارت گاز داشته باشیم». این جمله را در اهمیت گاز برای ایران می‌گوید و معتقد است ١١٠ سال است که از چاه‌های نفت برداشت می‌کنیم و میدان‏های بزرگ هم عموما به بهره‏برداری رسیده‌اند و میدان‏های نفتی فرسوده شده‏اند. فریدون برکشلی، رئیس گروه مطالعات انرژی وین و رئیس اسبق امور اوپک ایران، یکی از برجسته‌ترین متخصصان حوزه انرژی، در گفت‌وگوی خود با «شرق» به اهمیت اجلاس مجمع جهانی کشورهای صادرکننده گاز که قرار است آذرماه در تهران برگزار شود اشاره می‌کند. به گفته او، دعوت حسن روحانی، رئیس‌جمهور، از ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، نشان از رابطه عشق و نفرت این دو کشور دارد. ایران و روسیه، دو قطب ارزشمند در داشتن ذخایر گاز جهان، برای اینکه بتوانند بازار جهان را به دست گیرند سعی می‌کنند رقابت خود را در هاله‌ای از دوستی قرار دهند. او با نگاهی به گذشته ایران یادآوری می‌کند که پیش از پیروزی انقلاب حتی صادرکننده گاز به روسیه هم بود و منابع مالی ذوب‌آهن اصفهان، از صادرات گاز به روسیه تأمین می‌شد، اما پس از انقلاب این تعامل قطع شد. وی می‌گوید: «در سال ١٣٥٨ شورای‌عالی انقلاب، به‌دلیل نارضایتی از پایین‌بودن قیمت گاز صادراتی به روسیه، این صادرات را متوقف کرد، زیرا روس‏ها با افزایش قیمت گاز موافقت نکردند و شرایط ایران هم در اوایل انقلاب چندان مناسب صادرات نبود و البته تصمیم‏ها در آن زمان بسیار مقطعی گرفته می‌شد... روسیه اجازه نمی‏داد که خط لوله گاز ایران به سمت اروپا به صورت مستقیم کشیده شود». برکشلی همچنین معتقد است اگر تحریم‌ها علیه ایران شکل نمی‌گرفت شاید اکنون ما صادرکننده گاز به اروپا بودیم و البته این را اضافه می‌کند که یکی از اهداف آمریکا برای تحریم ایران، تقویت هژمونی خود در اروپا بود. به گفته او، تحریمی‏ که آمریکا برای ایران وضع کرد، بخشی با هدف محروم‌کردن اروپا از گاز طبیعی ایران بود که به نحوی هژمونی آمریکا را در اروپا تقویت می‌کند.