فروش اسلحه به عربستان و قطر را قطع کنید تا داعش نابود شود!

در مراسم سوگواری هفته پیش که به یاد قربانیان حملات تروریستی در پاریش برپا شد، ترانه Quand on n'a que l'amour ساخته هنرمند و آهنگساز نامدار فرانسوی » ژاک برل» خوانده شد.

ترانه ای که کاملا در نقطه مقابل سخنان جنگ طلبانه پرزیدنت اولاند قرار داشت. سراسر این ترانه ستایشی است از عشق و دوستی ، پیامی روشن در طرد خشونت و جنگ. آرزو می کردم که ای کاش همه شما که امروز می خواهید رای موافق به اعزام نیروی نظامی آلمان به سوریه بدهید، این ترانه را شنیده و پیام آن را درک کرده بودید.

درست سه هفته پیش، 130 انسان قربانی یک عمل تروریستی وحشیانه شدند. تقریبا تمام عاملان ترور شهروندان فرانسه و بلژیک بودند. کسانی که در علفزارهای حومه شهرهای بروکسل و پاریس بزرگ شده بودند و حالا شما ادعا می کنید که ما هم با کشتن مردم بی گناه، با کشتن زنان و کودکان رقه با دولت اسلامی مبارزه می کنیم و آن را ناتوان می سازیم. مردم رقه و دیگر شهرهای سوریه را، زنان و کودکان را بمباران می کنیم و میکشیم . این چه جنونی است؟ سوال من از شما این است : ما در چه قرنی زندگی می کنیم؟

وقتی شما می گوئید سرسری تصمیم نگرفته اید و در باره تصمیم خود فکر کرده اید و ما، ما که مخالف هستیم و می گوئیم نه، ما نقشه ای نداریم که نشان دهیم چگونه می شود کار دیگری کرد، به شما می گویم که چرا نقشه دیگر هم هست. من بشما می گویم که فقط و فقط یک نقشه چیست. جنگ همه کارها را خراب تر می کند. شما با جنگ، دولت اسلامی را از بین نمی برید. شما با فرستادن نیرو به میدان، آن را تقویت می کنید.

رقه شهری است با 200 هزار جمعیت. آخرین بار که این شهر بمباران شد بیمارستانها و مدارس هدف قرار گرفتند. رسما اعلام نشده که قربانیان بمباران ها چند نفر بوده اند، اما می توان مطمئن بود که تعداد قربانیان غیر نظامی در سوریه، فقط در بمباران های همین سه هفته اخیر، بیش از قربانبان حمله وحشیانه در پاریس بوده است. مادران رقه نیز برای کودکان خود می گیرند، آری بمباران جنگی هم ترور است.

» ماکرون» وزیر اقتصاد فرانسه، پس از حملات تروریستی گفت «جامعه فرانسه مسئول است در پیدایش زمینه ای که ترور می تواند در آن شکوفا شود. ( تک مضراب » مارکوس هلد» نماینده فراکسیون سوسیال دموکرات : حالا شروع می شود!)

این ها که من می گویم همه نقل قول است از»ماکرون»: در جمهوری فرانسه هر روز»قولی که برای برابری داده شده» زیر پا گذاشته می شود. هم او می گوید : » ما به امکان ترقی اجتماعی برای همه خاتمه دادیم «. شما ادعا می کنید که می خواهید با فرانسه همبسته باشید. من از شما می پرسم: با کدام فرانسه؟ با فرانسه ای که به سیاست ورزان بالا نشین تعلق دارد؟ همان صاحبمنصبان سیاسی که مسئول بد ترین جنگ ها هستند - فقط جنگ الجزایر را بیادتان می آورم- یا با فرانسه مردم فرانسه، که فقط می خواهد در آرمش و امنیت زندگی کند؟

من بشما می گویم اگر شما خواستار دوستی و همبستگی صادقانه با فرانسه هستید، بعنوان مثال می گویم، آنوقت باید از تحمیل اقتصاد ریاضتی از طریق بروکسل به فرانسه چشم بپوشید، تحمیل سیاستی که سبب می شود روز به روز جوانان بیشتری آینده خود را از دست بدهند. به این می گویند همبستگی واقعی . این جا می توانید یک گام جلوتر بروید.

( تک مضراب از » ماکوس هلد» : باور کردنی نیست!)

به همین دلیل یک بار دیگر می گویم: این دروغ محض است که شرکت در این جنگ دولت اسلامی را تضعیف می کند. تفاوتش هم با نبرد نیروهای کُرد در منطقه در همین است.

شاید 14 سال پیش هنوز این حرف باور کردنی بود که مسئله تروریسم را می توان با بمباران حل کرد، اما امروز دیگر بعد از این همه تجربه ای که بدست آمده دیگر باور کردنی نیست. شما در سال 2001 تصمیم گرقتید ارتش آلمان را به افغانستان بفرستید. از 14 سال پیش در آنجا جنگ است، جنگی که هزارن نفر غیر نظامی و 50 سرباز آلمانی قربانی آن شده اند. خب! حاصل آن چه بوده است؟ امروز حمایت مردم از طالبان بیش از گذشته است. این جنگ از همان آغاز یک کاری بود عبث. با خیال راحت می تواند به نادرستی آن اذعان کنیدو

( تک مضراب از » فولکر کاودر» از حزب دموکات مسیحی : چه حرف چرندی! )

2003بوش ( رئیس جمهور آمریکا) با » ائتلاف داوطلبان» عراق را اشغال کرد. صدام حسین ساقط شد. شش ماه بعد «دولت اسلامی» تاسیس شد که امروز بر نیمی از عراق مسلط است. 2011 لیبی بمباران شد. قذافی ساقط شد. از آن زمان در لیبی هرج و مرج بر قرار است و » دولت آسلامی» آنجا جای پای خود را محکم کرده است. در سوریه هم همینطور است. چندی پیش خود پنتاگون اذعان کرد که در آغاز برای تضعیف اسد به گروههای تروریستی اسلامی گوناگون کمک کرده است. اما واقعیت غم انگیز این است که این غرب بود و در درجه اول ایالات متحده آمریکا بود که این هیولا را آفرید،

اعتراض نمایندگان احزاب سوسیال مسیحی، دموکرات مسیحی، سوسیال دموکرات : » اوه»!

که امروز همه ما را دچار ترس و وحشت کرده است. این آن حقیقتی است که شما نمی خواهید بشنوید. اما این هیولا حاصل جنگ های ماست، حاصل جنگ های غرب است در این جهان.

پرسش از سخنران- پرسنده » دیتر یانه سِک» از حزب سبزها/ اتحاد 90:

من هم مثل شما به این لشکر کشی رای نخواهم داد. اما من از خود، جدا، می پرسم که آیا شما در استدلال های خود قدری یک جانبه نیستید؟ شما به درستی از این که افراد غیر نظامی در حملات به رقه قربانی شده اند شاکی هستید. ولی در مورد کسانی که قربانی حملات هوائی روس ها شده اند، مثلا در منطقه حمص، چه می گوئید؟ من از میان پناهجویان کسی را می شناسم که اهل حمص است ، خانواده او درست ساکن این منطقه هستند و شاکی است که از اواسط ماه سپتامبر بمب افکن های روسی با حملات شدید خود به این منطقه قربانیان زیادی برجای نهاده اند. در این مورد شما سخنی نمی گوئید. از آقای » بارچ» (رهبر حزب چپ) هم من در آخرین مباحثات روز چهارشنبه سخنی نشنیدم. فقط یک چشم شما بیناست که همه تقصیرها را به گردن غرب می گذارید ولی حملات شدید روسیه را در زمینه مطرح نمی کنید؟

سارا واگنکنشت: البته این قربانی ها هم به اندازه قربانیان حملات فرانسوی ها، مانند قربانیان بمبهای آمریکائی، قربانیان همه بمب های دیگر غم اگیز هستند. این جنگ بمب افکن ها ابزاری است نادرست. بمب ها ایجاد صلح نمی کنند، چه بمب روسی باشد، چه بمب آمریکائی و چه بمب فرانسوی. این را ما همه جا به همین صورت گفته ایم. من دیروز در تظاهرات در برابر «رایشستاگ» که ما به آن دعوت شده بودیم، دقیقا همین را گفتم. این صادقانه نیست که شما دست می زنید و می گوئید که این قربانیان عوضی هستند - در روزنامه ها هم آمده است، ولی شما امروز به اعزام نیروی نظامی به سوریه رای موافق می دهید. صاف و ساده بگویم این یعنی دغل کاری . اگر شما مخالف بمب هستید و بمب روسی را محکوم می کنید. پس لطفا دست خود را برای دست دادن و اعلام موافقت بالا نبرید که هواپیماهای «تورنادو»ی خود را برای بمباران مردم غیر نظامی به آنجا بفرستید. به این می گویند ثبات در رفتار، سازش ناپذیری. آنوقت است که من هم به شما احترام خواهم گذاشت.

( «فولکر کاودر» - از حزب دموکرات مسیحی سوسیال مسیحی - ما احترام شما را نمی خواهیم! )

واگنکنشت: البته من خیلی خوب می دانم که اسد دیکتاتور است و در کشورش شدت عمل به خرج می دهد. ولی این را هم خیلی خوب می دانم که وقتی در واشنگتن با خود پسندی مستبدانه تصمیم گرفته می شود از کدام دیکتاتور جهان حمایت شود و تا دندان مسلح گردد و زیر پای کدام دیکتاتور خالی و ساقط شود هیچگاه دمکراسی و حقوق بشر مِلاک تصمیم گیری نبوده است. در تمام این جنگ هائی که شده فقط و فقط به چنگ آوردن نفت، گاز و حوزه نفوذ بوده است. تا کنون یک میلیون و سیصد هزار نفر برای دست یافتن به این هدف ها جان خود را از دست داده اند.

هنینگ اوته ، از حزب محافظه کار دموکرات مسیحی- سوسیال مسیحی : فقط کلیشه است)

واگنکنشت: کلیشه؟ یک میلیون و سیصد هزار نفر قربانی شده اند و شما سخن از کلیشه می گوئید؟ این تک مضراب شما را جدی نمی گیرم. شرم آور است.

(» ماتیاس ایلگن » از حزب سوسیال دموکرات : شما شرم آور هستید)

این جنگ ها بودند که خاورنزدیک و میانه را به آتش کشیده اند، منطقه ای که امروز یک میلیون نفر فقط برای نجان جان خود می خواهند از آن فرار کنند. این شکست بزرگی برای سیاست اروپاست که مدت زمان زیادی با دست گذاشتن در دست آمریکا از جنگ هایش حمایت کرد و خطر را از آن دور نگه داشت .

در سال 2001 که جنگ علیه باصطلاح ترور آغاز شد در سراسر جهان چند صد تروریست خطرناک وجود داشتند؟ امروز پس از 14 سال باصطلاح جنگ با تروریسم تعداد آنها به صدها هزار نفر رسیده است. می خواهید تعداد آنها به میلیونها برسد؟ اگر هدف اینست باید به همین روش ادامه دهید و مارپیچ بالارونده جنگ و خشونت را به اوج برانید.

در سال 200 در سراسر جهان 3 هزار نفر در پی حملات تروریستی کشته شدند. در سال گذشته 30 هزار نفر. البته شما دقیقا می دانید با تصمیمی که امروز می گیرید خطر حملات تروریستی در آلمان را بالا می برید. اما من به شما می گویم اگر می خواهید «دولت اسلامی» را واقعا تضعیف کنید باید نگذاریذ اسلحه بدستش برسد، پول بدستش برسد، تجهزات بدستش برسد و نفرات بیشتر به آن بپیوندند.

به عبارت دیگر باید جرئت داشت باشید و بالاخره دست پدر خوانده های ترور در میان همپیمان های خودتان، یعنی ترکیه و عربستان را کوتاه کنید.

واقعا شرم آور است که تا امروز جلوی قاچاق نفت از مرز ترکیه گرفته نشده است و هر شب صد جهادگرای تازه - در حال حاضر تعدادشان بیشتر است - از مرز می گذرند و به دولت اسلامی می پیوندند. بنظر من بجای آن که سوریه را بمباران کنید بهتر آنست که اردوغان را بر آن دارید تا دست از این بازی زیر میزی بکشد. این را هم باید گفت که همین اردغان است که کردهای شجاع را که آنجا شجاعانه و واقعا می جنگند بمباران می کند، از جمله با سلاح های المانی. این واقعا ابروریزی است. این سیاست از سر تا پا بر دروغ استوار است .

فروش اسلحه به عربستان و قطر را قطع کنید! ما امروز طرحی برای قطع فوری صدور اسلحه به عربستان سعودی، قطر و ترکیه و منطقه جنگی به مجلس ارائه خواهیم کرد. کسی که به این طرح رای ندهد، او دیگر نباید ادعا کند که می خواهد دولت اسلامی را تضعیف کند.

ترجمه:رضا نافعی