ای کاش تلویزیون کوتاه می آمد و اجازه پخش گفتگوی فردوسی پور و ظریف را صادر می کرد!

با همه اینکه هنوز درک نکرده ام رابطه یک برنامه تخصصی فوتبال با وزیر خارجه چیست، و با اینکه راه حلهایی هم برای ارضای غریزه سلبریتی دوستی عادل فردوسی پور هم هست( خب چرا عادل طرح یک برنامه شوی هفتگی با موضوع معضلات اجتماعی، هنری، ورزشی، محیط زیستی، در خواست برای عفو قاتلان، کمیپن کشتگان منا و ... برای تلویزیون نمی نویسد و یک برنامه فوتبالی را خرج چنین موضوعاتی می کند؟ )،

ای کاش تلویزیون این بار کوتاه می آمد و اجازه پخش گفتگوی فردوسی پور و ظریف را صادر می کرد.

فردوسی پور ثابت کرده این کاره نیست. شاهد مدعایش هم مصاحبه با چه می دانم اسماعیل شریفات تا علی پروین. مصاحبه های فردوسی پور هیچ وقت به قول معروف از کار در نمی آید.

اگر مصاحبه نود با علی پروین جذاب است، اگر دلچسب و راضی کننده است، ربطی به عادل ندارد. همه خوشمزگی ماجرا به خاطر پروین است.

کاریزمای پروین است که مخاطب را نگه می دارد. وگرنه عادل یک چیزهایی می داند و یک چیزهایی از خوشمزگی های پروین شنیده و فقط به ترتیب آن چیزهایی که روی کاغذش نوشته از او می پرسد. حضور ذهنی برای پرسشهای در جا ندارد، تا جایی حتی مرعوب طرف مقابلش می شود و ...

خلاصه عادل این کاره نیست. ای کاش تلویزیون هوشمندانه از کنار این گفتگو رد می شد و اجازه می داد بمب شب یلدای عادل منفجر شود.