عضو تحریریه کیهان:به حسن روحانی رای نمی دهم تا کمکی برای ساخته شدن سقیفه‌های بعدی نکرده باشم

پارسینه: تقی دژاکام، عضو تحریریه روزنامه کیهان در یادداشتی در صفحه شخصی خود در فیس بوک به بیان دیدگاههای خود پیرامون انتخابات پرداخت.

متن این یادداشت بدین شرح است:

طی روزهای اخیر، هم در جمع دوستان و هم در جمع اقوام نظر مرا هم درباره انتخابات و کسانی که به آنها رأی می‌دهم می‌پرسند.

باید عرض کنم من در این انتخابات به حول و قوه الهی،

۱- برای مجلس شورا اسلامی دقیقاً به تمام ۳۰ نفر فهرست «ائتلاف بزرگ اصولگرایان» رأی می‌دهم. یعنی آقایان و خانمها:

دکترغلامعلی حداد عادل، دکتر احمد توکلی، دکتر پرویز داوودی، دکتر مرضیه وحید دستجردی،‌ دکتر محمد سلیمانی، دکتر سید مسعود میرکاظمی، دکتر الیاس نادران، دکتر علیرضا زاکانی، دکتر مرتضی آقاتهرانی، دکتر لطف‌الله فروزنده، دکتر یحیی آل‌اسحاق، فاطمه آلیا، سیدمحمدحسن ابوترابی‌فرد، لاله افتخاری، زهره الهیان،‌ مهرداد بذرپاش، محمدنبی حبیبی، مجتبی رحماندوست،‌ فاطمه رهبر، زهره طبیب‌زاده‌نوری، محمدجواد عامری‌شهرابی، حجت‌الله عبدالملکی، سیدعلی قریشی، اسماعیل کوثری، غلامرضا مصباحی‌مقدم،‌ حسین مظفر،‌ محمد ناظمی‌اردکانی، سیدمحمود نبویان، بیژن نوباوه‌ وطن، مهدی وکیل‌پور.

۲- برای مجلس خبرگان رهبری هم فهرست جامعه مدرسین (و نه جامعه روحانیت!) را انتخاب کرده‌ام و به جای «حسن روحانی» نام آقای «عباسعلی اختری» را اضافه کرده‌ام. یعنی به این فهرست رأی می‌دهم:

حضرات آیات: احمد جنتی، محمد یزدی، محمدتقی مصباح یزدی، علی مؤمن، ابراهیم امینی، محمد امامی کاشانی، محمدعلی موحدی کرمانی،‌ سیدمحمدرضا مدرسی،‌ سید ابوالفضل میرمحمدی،‌ علیرضا اعرافی، محمد محمدی ری‌شهری، قربانعلی دری نجف‌آبادی، محمدباقر باقری کنی،‌ غلامرضا مصباحی مقدم، محسن قمی و عباسعلی اختری.

۳- سؤال رایج: آیا همه کسانی که در این فهرست هستند را می‌شناسی و آیا بهتر از اینها در خارج از این فهرستها نیست؟

جواب: خیر! همه این افراد را نمی‌شناسم و اینکه حتماً کسان بهتری از اینها در خارج از فهرست هستند که خودم هم آنها را می‌شناسم. به بیان دیگر، آدمهای «اصلح» در خارج این فهرست وجود دارند. اما با یک محاسبه ساده ریاضی، متوجه می‌شویم که خالی شدن فهرست من و اضافه کردن آنها، فضا را برای عرض اندام کسانی که در فهرستهای دیگر هستند و یک مویمان راضی به حضور آنها در مجلس اسلامی نیست باز می‌شود. در حقیقت از اینجا مانده و از آنجا رانده.

خیلی دوست داشتم نام شخصیت ارزشمندی چون «دکتر حسن سبحانی»‌ را که الحق یکی از شایسته‌ترین‌ها برای نمایندگی مجلس است را در فهرست خودم می‌نوشتم، اما از آنجا که نام وی در فهرستهای اصلی نیست و مردم تهران - هر دو گروه طرفداران اصولگرایان و اصلاح طلبان - تأکید جدی بر لیستی رأی دادن دارند، احتمال رأی آوری کسانی خارج از این دو سه لیست اصلی، تقریباً محال است. بنابر این نه تنها شخصیتهای اصلحی چون دکتر سبحانی از نظر من امکان رأی آوری ندارند بلکه رأی ما را به نفع کسانی که آنها دشمن دیدگاههای اقتصادی و سیاسی وی هستند، مصادره خواهند کرد.

ممکن است سؤال کنید که پس چرا در فهرست جامعه مدرسین،‌ نام «حسن روحانی» را خط زده‌ای و به جایش نام «عباسعلی اختری» را نوشته‌ای؟ جواب واضح است. باید دید اگر یک رأی از فهرست کم شود، بدترین کسی که ممکن است جایگزینش شود کیست؟ من فکر می‌کنم ضرر کسانی چون «حسن روحانی» از آن بیشتر است. بنابر این با اطمینان، نام وی را حذف می‌کنم تا کمکی برای ساخته شدن سقیفه‌های بعدی با دست و قلم خودم نکرده باشم.

نکته‌ای که در این انتخابات باید به آن توجه کرد، علاوه بر تلاش برای شناختن فهرست اصلح،‌ تلاش برای شناختن کسانی است که نباید به آنها رأی داد.

۴- سؤال دیگری که مطرح می‌شود این است که آیا مطمئنی که این فهرست و این اسامی رأی می‌آورند؟ جواب من این است که اولاً من بر اساس شناخت اکثر کسانی که با دلسوزی به این فهرستها رسیده‌اند، به آن اعتماد می‌کنم و به فرموده رهبر معظم انقلاب در اکثر انتخاباتهای گذشته، برای رأیی که می‌دهم «حجت» ی پیدا کرده‌ام.

در ثانی تمام تلاش خودم را کرده‌ام که در این انتخاب، بر اساس حب و بغض «شخصی» تصمیم نگیرم و رضای خداوند و امام زمان «علیه السلام» را در نظر بگیرم. برای همین حسابی دو دو تا چهارتای ریاضی و عملکردی و .. کرده‌ام تا کمترین اشتباه را در محاسبه داشته باشم. ضمن اینکه من مطمئنم که این انتخابات، مانند یک «میدان جنگ» است و خدا در آیه ۶۵ سوره انفال وعده داده است که اگر شما جزو «مؤمنان صابر» باشید، بر ده برابر آنها پیروز خواهید شد. تنها باید تلاش کنیم که رأی دادنهایمان بر اساس دو عنصر «ایمان» و «صبر» باشد.

بله این را می‌دانم که بر اساس برخی از انتخاباتهای اخیر،‌ تعداد کسانی که در چند شهر بزرگ مثل تهران، رأی داده‌اند، خیلی موافق اصولگرایان نبوده است اما دو نکته در اینجا مطرح است: هم اینکه آن گروهی هم که به آنها رأی دادند بسیاریشان از این رأی خود پشیمان شدند و پس از شادیهای مختصرشان در شمال شهر تهران،‌ فهمیدند که آن شادیها چقدر بی‌مورد و بی‌ربط بوده است.

یا مثلاً در رفراندوم یارانه و علی رغم اصرارهای فراوان همان کسی که چند ماه قبلش به او رأی داده بودند،‌ با رأی ۷۳ میلیونی خود بر بطلان و مخالفت جدی با آن نظر دادند. نکته دیگر اینکه،‌ ایران بزرگ فقط تهران و دو سه تا شهر اصلی نیست؛ ایران متشکل از شهرهای فراوان و روستاییان مؤمنی است که دل در عشق نظام و انقلاب و رهبری دارند و آن را با هیچ چیز دیگر عوض نمی‌کنند.
۵- یک نکته مهم دیگر هم این است که کسانی و دستهایی تلاش فوق العاده و بیش از حدی دارند می‌کنند تا با ارائه فهرستهای بدلی و جعلی و جدید و مخلوط به اسم اصولگرایان، یکدستی و بالتبع تأثیرگذاری فهرست واحدی که پس از سالها با نظر موافق همه گروههای اصولگرا تدوین شده و همه به آن پایبندی نشان می‌دهند، را مخدوش کنند. فهرستهایی جعلی چون «تریبون مستضعفین»‌ و ... که معلوم هم هست که دست چه کسانی پشت آن است، از این دست نفاق افکنی‌هاست. همچنین کسانی که با زیرکی دارند تبلیغ فقط سه یا هفت نفر از نامزدها را می‌کنند که اینها بهترین هستند و به اینها رأی دهید. معنی دیگر این کار این است که ۲۳ رأی را برای طرفی که نمی‌پسندیم و با سیاستهای اشتباهشان موافق نیستیم باز کرده‌ایم.

یادمان هم باشد که همه اصلاح طلبان با همه اختلافات عمده‌ای هم که دارند، تأکید شدیدی دارند که حتماً حتماً لیستی رأی بدهید. چطور این کار برای اصلاح طلبان یک کنش مطلوب و روشنفکرانه است و برای اصولگرایان،‌ رفتاری غلط و غیر منطقی و ...؟!

۶- در آخر به همه دوستان و مخاطبان عزیزم همان توصیه همیشگی رهبر فرزانه انقلاب را تکرار می‌کنم که برای رأی دادن اولاً دنبال حجت باشید، ثانیاً به فهرستهای افراد معتمد، اعتماد کنید، ثالثاً درست در اولین ساعات رأی گیری پای صندوقها بروید و در کار خیر تعجیل کنید،‌ و اینکه به تعبیر بزرگان برای هر کار خوبی چون انتخابات،‌ با وضو و با نشاط و با اخلاص کامل و فقط برای رضای خداوند قادر متعال در این راه گام بزنیم تا لبخندی بر لبان مولا و صاحبمان امام زمان «علیه السلام»‌و نایب عزیزش رهبر معظم انقلاب بنشانیم.