.svg)
روح تازه ایتالیا با هنرنمایی کونته
پارسینه: تیم ملی ایتالیا شب گذشته موفق شد از سد قهرمان دو دوره اخیر یورو عبور کند تا بار دیگر لاجوردی پوشان به فوتبال بازگردنند.
گزارش - تحریریه پارسینه | تیم ملی ایتالیا شب گذشته موفق شد از سد قهرمان دو دوره اخیر یورو عبور کند تا بار دیگر لاجوردی پوشان به فوتبال بازگردنند.
این یک پیروزی برای کارِ گروهی بود، برای سیستم، برای تمرین و تکراری که باعث می‌شود آدمهای عادی دست به کارهایی غیر عادی بزنند. کافیست از آنتونیو کونته بپرسید: «این بچه‌ها همش منو سورپریز میکنن و مدام از عادی تبدیل به غیر عادی میشن.» ستاره‌ی خط دفاع ایتالیا، لئوناردو بونوچی هم می‌گوید: «ما چاره‌ی دیگه‌ای نداشتیم. ما تیمی بودیم بدون نبوغ فردی، پس باید تیم میشدیم و بیشتر از همه به سیستم متوسل بشیم، سیستمی که نوع بازیمون را تعریف کرد.»
ایتالیا با همین سیستم تیمی موفق شده بود پیش از این مسابقه بلژیک را زمین‌گیر کند. آن‌ها می‌دانستند اسپانیا یکی از تیم های تکنیکی جام ملت‌ها است و در مصاف‌های تک به تک شانسی برای پیروز شدن ندارند پس بار دیگر کونته وحدت تیمی را بالا برد، آن‌ها با استفاده از team work مثال‌زدنی موفق شدند کاری را انجام دهند که در دو دوره اخیر جام ملت‌های اروپا نه تنها خودشان سنگین ترین شکست را مقابل ماتادورها متحمل شده بودند بلکه هیچ تیمی از این قاره نتوانسته بود شاگردان دل‌بوسکه را به زمین بکوبد.
ترکیب اولیه اسپانیا همانند سه مسابقه قبلی بود. این مساله نشان می‌داد که دل‌بوسکه اهل ریسک کردن نیست و می‌خواهد با بازیکنان باتجربه تیمش کار را یکسره کند. این احتمال نیز وجود داشت که همانند دیدار مقابل کرواسی غافلگیر شوند.
در همان 20 دقیقه‌ی ابتدایی ماتیا دشیلیو از سمت چپ دفاع اسپانیا را بارها به هم ریخت، دخئا یک سیو عالی روی ضربه‌ی سرِ قدرتمندِ پله داشت، و ضربه‌ی بایسیکل امانوئله جاکرینی با دخالت دخئا به تیر دروازه خورد. ایتالیا قدرت خودش را به رخ اسپانیا کشید.
طرح اصلی کونته پرسینگ بالای سرخیو بوسکتس و مدافعین مرکزی توسط پله و ادر و فلورنتزی و دشیلیو بود. به همین دلیل پل ارتباطی فابرگاس و اینیستا با بازیکنان پنالتی باکس محوطه جریمه ایتالیا قطع شد و بازیسازی ماتادورها به مشکل جدی برخورد کرد. با خنثی شدن خط حمله اسپانیا و سد محکمی چون بوفون، خیال هواداران آتزوری راحت شد که اگر به گل برسند کار حریف تمام شده است.
در اواخر نیمه اول ایتالیا صاحب یک ضربه ایستگاهی شد، همگان یاد ضربات مرگبار پیرلو افتادند اما او دیگر در زمین مسابقه حضور نداشت که با وجود دوندگی پایینش، حداقل روی ضربات ایستگاهی یک نعمت برای تیم ملی کشورش باشد. اما کونته نشان داد روی اینگونه ضربات نیز برنامه خاصی دارد. مدافعان ایتالیا به تجمع در خط دفاعی حریف، دید دروازه‌بان حریف را کور کردند تا کیه‌لینی با فرصت‌طلبی توپ برگشتی را وارد دروازه دخئا کند.
حالا ایتالیا به خواسته‌اش رسیده بود. زدن یک گل و دفاع همه‌جانبه به همراه بستن خط میانی اسپانیا.
در نیمه‌ی دوم و در یک ربع پایانی که اسپانیایی‌ها از حملاتشان نتیجه نمی‌گرفتند و خسته شده بودند، کونته لورنزو اینسینیه را به بازی فرستاد، تکنیکی‌ترین و خلاقترین بازیکن ایتالیا در بعد هجومی. اینسینیه از همان ابتدای ورودش در ضدحمله‌ها دروازه‌ی دخئا را به خطر انداخت تا نهایتا پاس بلندش به متئو دارمیان منجر به ارسال مدافع منچستر یونایتد و تیر خلاص پله شد.
حریف بعدی ایتالیا آلمان است، تیمی که هرگز آن‌ها را در یک بازیِ رسمی شکست نداده است. اما کونته از آلمان به عنوان بهترین تیم تورنمنت، با فاصله‌ای زیاد با بقیه یاد کرد: «لازمه یادتون بندازم توی بازیِ دوستانه چی شد؟ آلمان 4-1 ما را نابود کرد. پس تنها راه بیشتر کار کردن و باهوشتر بازی کردن است. حتی فرای عادی بودن در این بازی هم کافی نیست. ما باید فرای فرای عادی باشیم.» و بعد کونته به ورد همیشگی‌اش بازگشت: «تنها راه رسیدن به موفقیت اینه که مثل یک تیم باشگاهی باشیم نه یک تیم ملی. بر کسی پنهان نیست که ایتالیا در حال حاضر در تولید نیروهای هجومی مشکل داره. پس ما باید این کارو بکنیم. باید سخت تلاش کنیم، باهوش باشیم و متحد. مثل یک تیم باشگاهی. برای همینه که من اینجام. برای همینه که ما اینجاییم.»
بونوچی نکته‌ی دیگری هم اضافه می‌کند: «کونته از ما خواست 23 مرد و 23 رویابافت باشیم. ما رویایش را دیدم و به حقیقت تبدلیش کردیم.»
این یک پیروزی برای کارِ گروهی بود، برای سیستم، برای تمرین و تکراری که باعث می‌شود آدمهای عادی دست به کارهایی غیر عادی بزنند. کافیست از آنتونیو کونته بپرسید: «این بچه‌ها همش منو سورپریز میکنن و مدام از عادی تبدیل به غیر عادی میشن.» ستاره‌ی خط دفاع ایتالیا، لئوناردو بونوچی هم می‌گوید: «ما چاره‌ی دیگه‌ای نداشتیم. ما تیمی بودیم بدون نبوغ فردی، پس باید تیم میشدیم و بیشتر از همه به سیستم متوسل بشیم، سیستمی که نوع بازیمون را تعریف کرد.»
ایتالیا با همین سیستم تیمی موفق شده بود پیش از این مسابقه بلژیک را زمین‌گیر کند. آن‌ها می‌دانستند اسپانیا یکی از تیم های تکنیکی جام ملت‌ها است و در مصاف‌های تک به تک شانسی برای پیروز شدن ندارند پس بار دیگر کونته وحدت تیمی را بالا برد، آن‌ها با استفاده از team work مثال‌زدنی موفق شدند کاری را انجام دهند که در دو دوره اخیر جام ملت‌های اروپا نه تنها خودشان سنگین ترین شکست را مقابل ماتادورها متحمل شده بودند بلکه هیچ تیمی از این قاره نتوانسته بود شاگردان دل‌بوسکه را به زمین بکوبد.
ترکیب اولیه اسپانیا همانند سه مسابقه قبلی بود. این مساله نشان می‌داد که دل‌بوسکه اهل ریسک کردن نیست و می‌خواهد با بازیکنان باتجربه تیمش کار را یکسره کند. این احتمال نیز وجود داشت که همانند دیدار مقابل کرواسی غافلگیر شوند.
در همان 20 دقیقه‌ی ابتدایی ماتیا دشیلیو از سمت چپ دفاع اسپانیا را بارها به هم ریخت، دخئا یک سیو عالی روی ضربه‌ی سرِ قدرتمندِ پله داشت، و ضربه‌ی بایسیکل امانوئله جاکرینی با دخالت دخئا به تیر دروازه خورد. ایتالیا قدرت خودش را به رخ اسپانیا کشید.
طرح اصلی کونته پرسینگ بالای سرخیو بوسکتس و مدافعین مرکزی توسط پله و ادر و فلورنتزی و دشیلیو بود. به همین دلیل پل ارتباطی فابرگاس و اینیستا با بازیکنان پنالتی باکس محوطه جریمه ایتالیا قطع شد و بازیسازی ماتادورها به مشکل جدی برخورد کرد. با خنثی شدن خط حمله اسپانیا و سد محکمی چون بوفون، خیال هواداران آتزوری راحت شد که اگر به گل برسند کار حریف تمام شده است.
در اواخر نیمه اول ایتالیا صاحب یک ضربه ایستگاهی شد، همگان یاد ضربات مرگبار پیرلو افتادند اما او دیگر در زمین مسابقه حضور نداشت که با وجود دوندگی پایینش، حداقل روی ضربات ایستگاهی یک نعمت برای تیم ملی کشورش باشد. اما کونته نشان داد روی اینگونه ضربات نیز برنامه خاصی دارد. مدافعان ایتالیا به تجمع در خط دفاعی حریف، دید دروازه‌بان حریف را کور کردند تا کیه‌لینی با فرصت‌طلبی توپ برگشتی را وارد دروازه دخئا کند.
حالا ایتالیا به خواسته‌اش رسیده بود. زدن یک گل و دفاع همه‌جانبه به همراه بستن خط میانی اسپانیا.
در نیمه‌ی دوم و در یک ربع پایانی که اسپانیایی‌ها از حملاتشان نتیجه نمی‌گرفتند و خسته شده بودند، کونته لورنزو اینسینیه را به بازی فرستاد، تکنیکی‌ترین و خلاقترین بازیکن ایتالیا در بعد هجومی. اینسینیه از همان ابتدای ورودش در ضدحمله‌ها دروازه‌ی دخئا را به خطر انداخت تا نهایتا پاس بلندش به متئو دارمیان منجر به ارسال مدافع منچستر یونایتد و تیر خلاص پله شد.
حریف بعدی ایتالیا آلمان است، تیمی که هرگز آن‌ها را در یک بازیِ رسمی شکست نداده است. اما کونته از آلمان به عنوان بهترین تیم تورنمنت، با فاصله‌ای زیاد با بقیه یاد کرد: «لازمه یادتون بندازم توی بازیِ دوستانه چی شد؟ آلمان 4-1 ما را نابود کرد. پس تنها راه بیشتر کار کردن و باهوشتر بازی کردن است. حتی فرای عادی بودن در این بازی هم کافی نیست. ما باید فرای فرای عادی باشیم.» و بعد کونته به ورد همیشگی‌اش بازگشت: «تنها راه رسیدن به موفقیت اینه که مثل یک تیم باشگاهی باشیم نه یک تیم ملی. بر کسی پنهان نیست که ایتالیا در حال حاضر در تولید نیروهای هجومی مشکل داره. پس ما باید این کارو بکنیم. باید سخت تلاش کنیم، باهوش باشیم و متحد. مثل یک تیم باشگاهی. برای همینه که من اینجام. برای همینه که ما اینجاییم.»
بونوچی نکته‌ی دیگری هم اضافه می‌کند: «کونته از ما خواست 23 مرد و 23 رویابافت باشیم. ما رویایش را دیدم و به حقیقت تبدلیش کردیم.»
ارسال نظر