.svg)
خانه‌ای برای زنان‌آسیب‌دیده
پارسینه: نسخه‌های مختلفی برای زنان خاص نوشته شده است؛ زنانی که دیگر وزارت بهداشت و مقامات دولتی برای پیشگیری از آسیب‌های بعدی و بیماری‌های مقاربتی هم که شده آنها را پذیرفته‌اند و از لفظ زنان خیابانی برای آنها استفاده می‌کنند.
مجید رضازاده، رئیس مرکز توسعه و پیشگیری سازمان بهزیستی کشور بر افزایش مراکز سیار بهزیستی برای ارائه خدمات به این زنان اشاره می‌کند و می‌گوید: «وزارت بهداشت در گذشته 20 مرکز داشت که به زنان آسیب‌دیده خدمات ارائه می‌دادند، اما به دلیل اینکه زنان احساس نمی‌کردند خدمات ویژه‌ای دریافت می‌کنند به این مراکز نمی‌رفتند .»
حبیب‌الله مسعودی‌فرید، معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور نیز به «فرهیختگان» می‌گوید: «زنان آسیب‌دیده به دلیل وحشتی که دارند، تمایلی به حضور در این مراکز را نخواهند داشت .»
او می‌افزاید: «بهزیستی هم‌اکنون در مراکز DIC یا «مراکز گذری کاهش آسیب» خدماتی مانند سرنگ و وسایل پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی را به زنان معتاد می‌دهد. این مراکز باید افزایش پیدا کند. البته بهزیستی مراکز بازپروری هم برای زنان آسیب‌دیده دارد که این مراکز به صورت 24 ساعته است و معمولا زنان یا به صورت خود‌معرف یا با حکم قاضی در آن حضور دارند .»
به گفته مسعودی‌فرید، در تمام 24 مرکز بازپروری‌ای که برای زنان در کشور وجود دارد، خدمات روان‌شناسی و مددکاری ارائه می‌شود و بیشتر زنانی که در این مراکز حضور دارند معمولا تمایلی به خروج از این مراکز ندارند، زیرا بیشترشان به دلیل فقر و نداشتن سرپناه تن‌فروشی می‌کنند و وقتی خدماتی را دریافت می‌کنند و سرپناهی دارند دیگر سمت چنین کاری نمی‌روند. اما مجید رضازاده، رئیس مرکز توسعه و پیشگیری سازمان بهزیستی معتقد است: «وزارت بهداشت در گذشته حدود 20 مرکز که به زنان آسیب‌دیده خدمات بهداشتی ارائه دهد، داشت و برنامه‌های وزارت بهداشت در این زمینه موضوع جدیدی نیست .»
زنان اعتماد نداشتند
او می‌افزاید: «زنان آسیب‌دیده به دلیل اینکه در این مراکز خدمات ویژه و خاصی را دریافت نمی‌کردند به آنجا مراجعه نمی‌کنند. بررسی‌های ما نشان داده است که تعداد معدودی از زنان از خدمات این مراکز استفاده می‌کنند.» رئیس مرکز توسعه و پیشگیری سازمان بهزیستی با بیان اینکه بیشتر زنان آسیب‌دیده از خدمات مراکز DIC ( مراکز گذری کاهش آسیب) استفاده می‌کنند، می‌گوید: «مراکز DIC به این صورت است که تیم سیارشان خدمات را در قسمت‌هایی که احساس می‌کنند زنان آسیب‌دیده در آنجا هستند، ارائه می‌دهند، نه اینکه مرکزی را برپا کنند و منتظر باشند زنان به آن مراجعه کنند .»
به گفته رضازاده، تیم‌های سیار مراکز DIC خودشان جزء زنان آسیب‌دیده یا معتادی بوده‌اند که حالا درمان شده‌اند و می‌خواهند به همدردهایشان کمک کنند. این تیم‌ها هم از قسمت‌های آسیب خبر دارند و هم می‌توانند راحت‌تر با افراد آسیب‌دیده ارتباط برقرار کنند .
او می‌افزاید: «در حال حاضر 140 DIC در کل کشور وجود دارد که خدمات، غذایی، بهداشتی و وسایل پیشگیری به افراد آسیب‌دیده می‌دهند. همچنین بیش از 10 مرکز مخصوص زنان وجود دارد و البته تهران تنها دو مرکز مخصوص زنان دارد، اما به دلیل اینکه تیم‌های سیار همین دو مرکز در قسمت‌هایی که زنان آسیب‌دیده هستند، حضور پیدا می‌کنند، روزانه به بیش از 100 زن آسیب‌دیده خدمات ارائه می‌دهد .»
حضور 10 زن در یک خانه
رضازاده در مورد اینکه آیا به زنان خیابانی‌ای که در مناطق بالای شهر یا مرکز شهر حضور دارند هم خدمات می‌دهید، می‌گوید: «زنان خیابانی یا همان آسیب‌دیده‌ها همیشه در کنار خیابان نیستند. برخی از آنها در خانه‌هایی که بیش از 10 نفر در آن مشغول به این کار هستند، زندگی می‌کنند. متاسفانه کسانی که در کنار خیابان هستند معمولا تمایلی به همکاری ندارند و پاسخی به تیم‌های سیار ما نمی‌دهند .»
او می‌افزاید: «تیم‌های سیار ما اما توانسته‌اند با جلب اعتماد این افراد به برخی از خانه‌هایی که زنان خیابانی در آن زندگی و کار می‌کنند ورود پیدا کنند و تمام آموزش‌ها و خدماتی را که نیاز دارند به آنها ارائه دهند. اما باید بگویم بهزیستی موفق شده به برخی از این خانه‌ها ورود پیدا کند و هنوز خیلی از این خانه‌ها وجود دارند که شناسایی نشده‌اند.» رئیس مرکز توسعه و پیشگیری سازمان بهزیستی معتقد است: «اگر به دنبال این هستیم که خدماتی را به زنان خیابانی بدهیم تا جلوی آسیب‌ها و انتقال بیماری‌های مقاربتی را بگیریم، باید تجربه DIC ها را پیاده کنیم و این مراکز را افزایش دهیم. وزارت بهداشت هم می‌تواند در این زمینه از تجربه بهزیستی استفاده کند .»
ارسال نظر