کشف اجرام تازه در دوردست‌های منظومه شمسی

این اجرام در جریان تلاش برای شناسایی موقعیت سیاره احتمالا نهم منظومه شمسی که وجود آن به طور غیرمستقیم استنباط شده است کشف شد.قرار است نتایج این مطالعه در نشریه استرونومیکال جورنال چاپ شود.

اسکات شپارد و چاد تروهیلو جزییات یافته های خود را به "مرکز سیارات فرعی" که اینگونه اجرام را لیست می کند ارسال کرده اند.این جست‌وجو با کمک چند رصدخانه در اطراف جهان از جمله تلسکوپ چهار متری بلانکو در شیلی و تلسکوپ هشت متری سوبارو در هاوایی انجام شد.

یکی از این اجرام تازه به نام ۲۰۱۴ FE۷۲ اولین جرم "سحاب اورت" است که در مداری کاملا ورای نپتون پیدا می شود.این جرم در مدار خود گاه به فاصله سه هزار برابری زمین - نسبت به خورشید - می رسد.سحاب اورت یک پوسته بزرگ از اجرام است که کرانه های بیرونی منظومه شمسی را اشغال می کنند.

سیاره نهم

دکتر شپارد از موسسه کارنگی برای علوم در واشنگتن و دکتر تروهیلو از دانشگاه شمال آریزونا مشغول تجزیه و تحلیل این موضوع بوده اند که این اجرام جدید شبه‌سیاره چگونه در تئوری های موجود وسیع تر در مورد سیاره نهمی که در کرانه های دوردست منظومه می گردد جا می گیریند.

شواهد وجود سیاره نهم عمدتا از رفتارهای اجرام دوردست منظومه ما استنباط می شود.یکی از این اجرام آسمانی، ۲۰۱۳ FT۲۸ حاوی بعضی مشخصه های مداری اجرامی است که موقعیت و حرکات آنها نشانه وجود سیاره نهم است اما همچنین تفاوت هایی را با آنها نشان می دهد.

منجمان براساس تحلیل سایر اجرام کوچک در کرانه های منظومه شمسی پیشنهاد کرده اند که اگر سیاره نهم وجود داشته باشد جرم آن چندین برابر زمین خواهد بود و حداقل ۲۰۰ بار از خورشید دورتر است.

مطالعه تازه احتمالا به محدودتر کردن موقعیتی که سیاره نهم باید در آن جست‌وجو شود کمک خواهد کرد.دکتر شپارد گفت:‌ "اجرام کوچک تر می توانند ما را به سوی سیاره خیلی بزرگتری که فکر می کنیم آن بیرون باشد هدایت کنند."

او افزود:‌ "هرچه بیشتر کشف می کنیم، بهتر قادر به درکت وقایع بیرونی منظومه شمسی خواهیم بود."پلوتو که در سال ۱۹۳۰ کشف شد قبلا به عنوان سیاره نهم شناخته می شد. اما موقعیت آن در سال ۲۰۰۶ پس از کشف جرم تازه ای در ابعاد مشابه پلوتو در کمربند کویپر تنزل یافت.کمربند کویپر حلقه ای از اجرام یخی ورای نپتون است.