جنایتکار بودن ژنتیکی است!

اختلال شخصیت ضداجتماعی ( ASPD ) در زندان‌ها به وفور دیده می‌شود، به طوری که از هر 100 نفر، 40 تا 70 نفر از آنها دارای این اختلال هستند.

در حالیکه از هر 100 نفر فردی که در خیابان هستند تنها 3 نفر آنها ممکن است که به این اختلال دچار باشند.

این آمار قابل توجه و نگران کننده است زیرا اختلال شخصیت ضداجتماعی با تجاوز، تحریک پذیری، بی‌توجهی به قوانین، بی‌توجهی به افراد دیگر و عدم صداقت در ارتباط است .

البته تعریف این اختلال کمی بحث برانگیز است زیرا بسیار گسترده بوده و با دیگر اختلالات مانند اختلالات فکری و روانی تداخل دارد.

پژوهش‌های انجام شده بر روی دوقلوها نشان می‌دهد که در حدود نیمی از اختلال شخصیت ضداجتماعی را ژنتیک و نیمی دیگر را عوامل محیطی تشکیل می‌دهند.

این پژوهش جدید به بررسی این موضوع می‌پردازد که کدام ژن‌ها در ابتلا به این اختلال نقش دارند.

یک تیم بین المللی از محققان فنلاندی، آمریکایی، بریتانیایی و محققان سوئدی یک پایگاه داده از مجرمان فنلاندی را مورد بررسی قرار دادند. این پایگاه داده از آزمون‌های روانی و ژنتیکی 794 زندانی فنلاندی است که در بین تاریخ‌های 2010 تا 2011 گردآوری شده است.

این پژوهش نشان می‌دهد که از هر 794 زندانی، 568 نفر به اختلال شخصیت ضداجتماعی مثبت دچار هستند. با مقایسه این افراد با گروه کنترل شده‌ای از جمعیت موفق به شناسایی تعدادی از ژن‌هایی شدند که در این اختلال نقش دارند.

البته نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ژنتیک و محیط هیچ کدام به تنهایی نمی‌توانند عامل ایجاد جرم باشند بلکه زمینه ارثی فرد ، همراه با خصوصیات خلقی و محیطی و تأثیری که افراد دیگر در زندگی انسان دارند، می‌تواند سبب بروز جرم باشد.