تحلیل «لانتوری» از نگاه روانشناسانه

در ابتدای نشست دکتر رضا شهلا گفت:‌ «وقتی یک اثر هنری ساخته می‌شود، سازنده حاضر است و بیننده غایب و زمانی‌که اثر ساخته می‌شود دیگر حضوری از سازنده در اثر نیست و ما با خود اثر مواجه هستیم، امروز نیز من قصد دارم اثر را تحلیل کنم و براساس پایه علمی و آسیب‌شناسی روانکاوانه به موضوع نگاه کنم. به تعداد افرادی که این فیلم را دیده‌اند تحلیل و نگاه وجود دارد و چیزهایی که من می‌گویم به این معنی نیست که حرف‌های من قطعیت دارد .»

او که از دید روانشناسی شخصیت‌های فیلم و کنش‌ها و واکنش‌های آنان را تحلیل می‌کرد، گفت: «اول از همه با پاشا شروع می‌کنیم، پاشا تلاش مي‌کند آرزوهای بچه‌ها را برآورده کند، یک درخت آرزو برای آنها درست کرده و هربار سعی می‌کند آرزوهایشان را برآورده کند. ما همین ارتباط با دوستان را هم می‌توانیم به نوع دیگری ببینیم، مثلا رابطه ای که پاشا با باران دارد شبیه رابطه مادر و کودک است .»

جلسه با سخنان دکتر وکیلی ادامه پیدا کرد، او با اشاره به اینکه مضمون اصلی فیلم اشاره به خشونت دارد، گفت:‌«فیلم به لحاظ ساختاری جالب بود، یک روایت پیوسته داشت و گفتمانی که این روایت را داوری می‌کردند، از نگاه جامعه شناختی، ما دو مثلث داریم، یک مثلث مخالف و ضد جامعه، قانون‌شکن و مجرم که پاشا و دو دوستش را شامل می‌شود و یک مثلث زنانه داریم که مریم و دو دوستش که مددکار و خبرنگار هستند. این‌ها نقش موافق و امدادگر جامعه را ایفا می‌کنند، هر کدام از این مثلث‌ها یک عنصر از جنس دیگر دارد که آن، باران در سیستم مردانه پاشا و سعید در سیستم زنانه مریم است. در مورد شخصیت‌های فیلم به صورت مشخص پاشا به مفهوم ستم و مریم به مفهوم بخشش اشاره دارد و محور اصلی فیلم نیز به مفهوم خشونت اشاره می‌کند .»

دکتر افشین یدالهی نیز در ادامه نشست گفت: «در این فیلم مریم خیلی اصرار دارد از کسانی که عزیزانشان به دست فرد دیگری به قتل رسیده است رضایت بگیرد، در فیلم نیز به این موضوع اشاره می‌شود که مادر مریم در یک تصادف کشته می‌شود و این تصادف به شکلی بوده که مادر جان خود را برای حفظ جان فرزندش فدا می‌کند، شاید این طور بشود به این فرآیند نگاه کرد که مریم خود را به نوعی در کشته شدن مادرش مقصر می‌داند و این احساس گناه را از آن زمان با خود حمل می‌کند و حالا خود را در جایگاهی می‌بیند که باید بخشیده شود و به این ترتیب برای گرفتن رضایت برای دیگر خانواده‌ها اقدام می‌کند. این تا حدی است که حتی زمانی که با خشونت آنها مواجه می‌شود باز هم از پیگیری دست بر نمی‌دارد .»

درمیشیان نیز در ادامه صحبت‌ها گفت: «خوشحال هستم که فیلم من فارغ از نگاه سیاسی مورد تحلیل قرار گرفته است .»

او همچنین در مورد اینکه چرا جایگاهی برای روانشناسی در فیلم خود در نظر نگرفته است، گفت: «اگر بخشی از برنامه به روانشناس اختصاص داده می‌شد، فیلم رمزگشایی می‌شد و قدرت تخیل را از بیننده می‌گرفت .»