خبرنگاری عمومی یا تخصصی؟ /بخش دوم

مدرس خبرنگاری افزود؛ نیل به این توانایی ها موجب مهارتهایی میشود که ما آن را اصطلاحا تخصص مینامیم. با این اوصاف به نظرم باید بپذیریم که خبرنگار تخصصی میتواند وجود خارجی داشته باشد و همه اینها بستگی به برداشت ما از این پدیده در دنیای ارتباطات دارد. به نظرم خبرنگار متخصص مرحله پیشرفت ای از خبرنگاری معمولی و عادی است که شاید بتوانم از ان با عنوان "خبرنگار کامل" یاد کنم.

من فکر می کنم، در چنین بحثی باید به نوع رسانه توجه کنیم تا ببینیم، آیا می توان از چنین ساختار معیوبی، انتظار کار درست و حرفه ای را داشت یا نه؟


اگر گزاره فوق را قبول کنیم، به نظر میرسه تمام چالش بر سر لزوم یا عدم لزوم تخصص گرایی در خبرنگاری، معطوف به محتوای خبر یا گزارش خبری خواهد شد. چه اینکه، طراحی و خلق یک قالب خوب برای عرضه محتوای خبری( از قبیل زیبایی شناختی، سهل و ممتنع بودن زبان گزارش، رعایت اسلوب و قواعد تکنیکی و ...)، مهارتی است که همه خبرنگاران باید مجهز به آن باشند و بحث در مورد عمومی و تخصصی در این زمینه شاید بی معنا به نظر برسد. اما محتوا به علت تعدد و تنوع حوزه پوشش رویدادهای خبری، قاعدتا میبایست تقسیم بندی شود تا تداخل و تزاحم در کار رخ ندهد.

این کارشناس رسانه در پایان ضمن اشاره به مزیت های خبرنگاری تخصصی می گوید؛ از جمله مزیتهای خبرنگار تخصصی میتوان به «اشراف به سوژه ها ی مرتبط»، «شناخت افراد مرتبط با موضوع و سهل الوصول بودن آنها» و «جا افتادن، شناس بودن و مورد اعتماد بودن برای مسئولین و نخبگان آن موضوع مرتبط» اشاره کرد.

معاون اسبق سازمان صدا و سیما ضمن بیان تحلیلی درمورد دلیل نفوذ اندک خبرنگار افزود؛ توليد خبر در چارچوب معلومات عمومي، خبر عادي با كاربري محدود است، درصورتي كه خبر اگر از لإيه عادي نگذرد، نفوذش اندك و ماندگاري يا تأثير آن محدود خواهد بود. به همين دليل بطور مثال وقتي سخنگوي دولت يا قوه قضائيه يا وزارت خارجه صحبت مي كند، به ندرت پرسش مؤثري مطرح مي شود، زيرا باید معرفتي عميق تَر و چندلايه از آن حوزه و روابط بيروني خبرنگار داشته باشد، تا به پرسشي عميق تربرسد.