.svg)
ده‌هزار توئیت ترامپ و سرگردانی حقوقی در محافل آمریکایی
پارسینه: استفاده ترامپ از شبکه مجازی توئیتر برای ابراز عقیده، طرح و تشریح برنامه های سیاسی و همچنین پاسخ به انتقادات و تحلیل ها، محافل آمریکایی را با این مشکل مواجه کرده است که آیا این پیام ها و بیانیه ها، موضع رسمی است یا صرفا یک نظر شخصی.
بنا بر روایت برخی از رسانه های آمریکایی، ترامپ که در روز ۱۶ ماه ژوئن سال ۲۰۱۵ رسما با یک پیام توئیتری نامزدی خود برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری این کشور را اعلام کرده بود از آن زمان تا کنون بیش از ۱۰ هزار پیام توئیتری منتشر کرده که بسیاری از آن ها به جنجال هایی در محافل سیاسی و رسانه ای کشورش منجر شده است.
استفاده رئیس جمهوری آمریکا از شبکه های مجازی برای اعلام اندیشه ها و مواضع خود بتدریج به موضوعی داغ و جنجال بر انگیز در رسانه های آمریکایی و حتی برخی از کشورهای جهان بدل شد و او که از اواسط کمپین های انتخاباتی خود اکثر رسانه های این کشور را از خود رانده بود و امیدی به تبلیغ و حمایت آن ها نداشت، استفاده از توئیتر را مستمر ترین و اصلی ترین کانال ارتباطی با هواداران خود قرار داد.
ترامپ که از ابتدا این شبکه مجازی را به عنوان کانال برتر و مورد ترجیح برای ارتباط با هواداران خود برگزیده بود، بتدریج از آن به عنوان رسانه ای برای صدور برخی فرامین رسمی، موضع گیری های سیاسی در مقابل کشورهای دیگر، تبلیغ سیاست ها و برنامه های آینده و فعلی خود و گاه برملا کردن برخی تصمیمات قبل از اعلان رسمی آن ها استفاده کرد و طبعا این سوال را در اذهان عمومی و محافل سیاسی و رسانه ای کشورش بر انگیخت که آیا باید به مضامین توئیت های او به عنوان بیانیه ها و موضع گیری های رسمی رئیس جمهوری آمریکا نگاه کرد یا نه.
مضمون جنجال بر انگیز توییت های ترامپ و انعکاس آن ها در رسانه های این کشور به واکنش ها و اظهار نظرهایی از سوی رایزنان و اطرافیان وی منجر شد و هر یک از این اطرافیان در دفاع از رئیس جمهوری مورد حمایت خود پاسخ هایی متفاوت و متناقض دادند که به نوبه خود نشان داد حتی نزدیک ترین یاران و مشاوران ترامپ از هدف و نیت اصلی او در انتشار این پیام های توئیتری اطلاع درستی ندارند.
برای مثال در اوائل ماه ژوئن امسال وقتی که جنجال ها و سوالات در مورد توئیت های ترامپ بالا گرفت، سباستین گورکا یار قدیمی و مشاور امنیت ملی وی در آن زمان، در پاسخ به این سوال به صراحت تاکید کرد آنچه ترامپ در این پیام ها به زبان می آورد اعلام 'سیاست ' های رسمی او نیست.
کلی ان کانووی یکی دیگر از مشاوران مورد اعتماد ترامپ نیز با انتقاد از گرفتاری ذهنی اصحاب رسانه های آمریکا در مورد این پیام ها از آن ها خواست تا از پوشش حرف هایی که رئیس جمهوریشان در این پیام ها می زند، خودداری کنند.
چند روز بعد در روز ششم ماه ژوئن خبرنگاران همین سوال را در کنفرانس خبری کاخ سفید و از سخنگوی او 'شان اسپایسر' پرسیدند و او در پاسخ گفت ترامپ رئیس جمهوری این کشور است و بنا براین پیام های او باید بیانیه های رسمی رئیس جمهوری آمریکا محسوب شوند.
به این ترتیب هنوز نه رسانه های آمریکایی و نه اطرافیان رئیس جمهوری آمریکا به درستی نمی دانند که آیا باید با پیام های رئیس جمهوری خود که همچنان بی پروا و بدون توجه به هشدار های اطرافیان به انتشار آن ها مشغول است، به عنوان بیانیه های رسمی و اعلام مواضع قابل استناد او برخورد کنند یا این پیام ها را پیام های یک شهروند عادی این کشور تلقی کنند که نظرات و عقایدی را در خصوص مسائل جاری مملکتی و مشی سیاسی رئیس جمهوری این کشور منتشر کرده است.
این بلاتکلیفی که البته پدیده نوظهوری در نزدیک به ۸ ماه ریاست جمهوری ترامپ به نظر نمی رسد، از سویی حکایت از شکل گرفتن کاخ سفیدی نوظهور با شگرد و شیوه ای نا متعارف نسبت به روال سنتی اداره این کشور دارد که هنوز معلوم نیست ایالات متحده آمریکا را به سمت چه سرنوشتی پیش خواهد برد و از سوی دیگر این بهانه و فرصت را به یک اندازه در اختیار حامیان و مخالفان رئیس جمهوری آمریکا می گذارد تا به فراخور مصلحت های سیاسی و منافع شخصی آن ها را بعنوان اظهارات رسمی رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا مورد انتقاد و یا تمجید و تحسین قرار دهند.
استفاده رئیس جمهوری آمریکا از شبکه های مجازی برای اعلام اندیشه ها و مواضع خود بتدریج به موضوعی داغ و جنجال بر انگیز در رسانه های آمریکایی و حتی برخی از کشورهای جهان بدل شد و او که از اواسط کمپین های انتخاباتی خود اکثر رسانه های این کشور را از خود رانده بود و امیدی به تبلیغ و حمایت آن ها نداشت، استفاده از توئیتر را مستمر ترین و اصلی ترین کانال ارتباطی با هواداران خود قرار داد.
ترامپ که از ابتدا این شبکه مجازی را به عنوان کانال برتر و مورد ترجیح برای ارتباط با هواداران خود برگزیده بود، بتدریج از آن به عنوان رسانه ای برای صدور برخی فرامین رسمی، موضع گیری های سیاسی در مقابل کشورهای دیگر، تبلیغ سیاست ها و برنامه های آینده و فعلی خود و گاه برملا کردن برخی تصمیمات قبل از اعلان رسمی آن ها استفاده کرد و طبعا این سوال را در اذهان عمومی و محافل سیاسی و رسانه ای کشورش بر انگیخت که آیا باید به مضامین توئیت های او به عنوان بیانیه ها و موضع گیری های رسمی رئیس جمهوری آمریکا نگاه کرد یا نه.
مضمون جنجال بر انگیز توییت های ترامپ و انعکاس آن ها در رسانه های این کشور به واکنش ها و اظهار نظرهایی از سوی رایزنان و اطرافیان وی منجر شد و هر یک از این اطرافیان در دفاع از رئیس جمهوری مورد حمایت خود پاسخ هایی متفاوت و متناقض دادند که به نوبه خود نشان داد حتی نزدیک ترین یاران و مشاوران ترامپ از هدف و نیت اصلی او در انتشار این پیام های توئیتری اطلاع درستی ندارند.
برای مثال در اوائل ماه ژوئن امسال وقتی که جنجال ها و سوالات در مورد توئیت های ترامپ بالا گرفت، سباستین گورکا یار قدیمی و مشاور امنیت ملی وی در آن زمان، در پاسخ به این سوال به صراحت تاکید کرد آنچه ترامپ در این پیام ها به زبان می آورد اعلام 'سیاست ' های رسمی او نیست.
کلی ان کانووی یکی دیگر از مشاوران مورد اعتماد ترامپ نیز با انتقاد از گرفتاری ذهنی اصحاب رسانه های آمریکا در مورد این پیام ها از آن ها خواست تا از پوشش حرف هایی که رئیس جمهوریشان در این پیام ها می زند، خودداری کنند.
چند روز بعد در روز ششم ماه ژوئن خبرنگاران همین سوال را در کنفرانس خبری کاخ سفید و از سخنگوی او 'شان اسپایسر' پرسیدند و او در پاسخ گفت ترامپ رئیس جمهوری این کشور است و بنا براین پیام های او باید بیانیه های رسمی رئیس جمهوری آمریکا محسوب شوند.
به این ترتیب هنوز نه رسانه های آمریکایی و نه اطرافیان رئیس جمهوری آمریکا به درستی نمی دانند که آیا باید با پیام های رئیس جمهوری خود که همچنان بی پروا و بدون توجه به هشدار های اطرافیان به انتشار آن ها مشغول است، به عنوان بیانیه های رسمی و اعلام مواضع قابل استناد او برخورد کنند یا این پیام ها را پیام های یک شهروند عادی این کشور تلقی کنند که نظرات و عقایدی را در خصوص مسائل جاری مملکتی و مشی سیاسی رئیس جمهوری این کشور منتشر کرده است.
این بلاتکلیفی که البته پدیده نوظهوری در نزدیک به ۸ ماه ریاست جمهوری ترامپ به نظر نمی رسد، از سویی حکایت از شکل گرفتن کاخ سفیدی نوظهور با شگرد و شیوه ای نا متعارف نسبت به روال سنتی اداره این کشور دارد که هنوز معلوم نیست ایالات متحده آمریکا را به سمت چه سرنوشتی پیش خواهد برد و از سوی دیگر این بهانه و فرصت را به یک اندازه در اختیار حامیان و مخالفان رئیس جمهوری آمریکا می گذارد تا به فراخور مصلحت های سیاسی و منافع شخصی آن ها را بعنوان اظهارات رسمی رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا مورد انتقاد و یا تمجید و تحسین قرار دهند.
منبع:
خبرگزاری ایرنا
ارسال نظر