.svg)
مقصر باخت شمایی آقای برانکو
پارسینه: پرسپولیس با شکست سنگینی که مقابل الهلال خورد کار سختی برای صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا دارد.
شکست سنگین پرسپولیس مقابل الهلال را قبل از هر چیز باید به پای اشتباهات دفاعی نوشت. این بدترین نمایش دفاعی تیم برانکو در دو سال گذشته بود و اگر الهلال ده نفره نمی‌شد، این شکست می‌توانست سنگین‌تر شود.
پرسپولیس بازی را با ماهینی که مدافع راست است در دفاع میانی و دو مدافع کم‌تجربه، یعنی مصلح و محرمی در کناره‌ها شروع کرد. این ترکیب برای سخت‌ترین بازی فصل شکننده به نظر می‌رسید و با اوج گرفتن حملات الهلال نقاط ضعف آشکار شد. برانکو در لیگ برتر بارها از مدافعانش در پست‌های غیرتخصصی استفاده کرده بود، ولی آنها هرگز با چنین فشاری روبه‌رو نشده بودند. پرس سنگین پرسپولیس به ندرت اجازه می‌دهد که مدافعانش به طور جدی محک بخورند و در طول بازی‌های لیگ توپ‌های خطرناک زیادی به دروازه این تیم نمی‌رسد.
الهلال اما با گذشت دقایقی بازی را در اختیار گرفت و با فوتبال تکضرب و پاس‌های عرضی پرس پرسپولیس را بی‌اثر کرد. مدافعان پرسپولیس که به عقب نشستن و دفاع در محوطه جریمه عادت ندارند، مجبور بودند مقابل موج حملات الهلال بایستند. دفاع در چنین شرایطی نیاز به تمرکز بالا و حداقل اشتباه دارد، ولی هر چهار مدافع پرسپولیس پراشتباه بودند و روز خیلی بدی داشتند. آنها در جایگیری، پوشش، آفسایدگیری و دفاع نفر به نفر ناشیانه عمل کردند تا فضای زیادی در اختیار مهاجمان خطرناک حریف قرار بگیرد. ربیع‌خواه هم به‌عنوان هافبک دفاعی مطابق انتظار نتوانست به تقویت بلوک دفاعی تیم کمکی کند و برانکو مجبور شد برای تقویت این منطقه نوراللهی را به زمین بفرستد.
غیبت مدافعانی مثل حسینی و انصاری در تضعیف ساختار دفاعی این تیم قطعا موثر بود، ولی این ایراد بیش از همه به کادر فنی برمی‌گردد که تیمش را بدون پشتوانه مطمئن در خط دفاعی بسته است. در تیم پرسپولیس تنها سه مدافع میانی (حسینی، خلیل‌زاده و انصاری) حضور دارند و برای تیمی که می‌خواهد در سه جام مبارزه کند، اصلا کافی نیست.
در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بهترین‌ها حضور دارند و در چنین رقابت سطح بالایی است که کوچکترین ضعفی به بدترین شکل آشکار می‌شود. پرسپولیس برای موفقیت در لیگ تیم خیلی خوبی ساخته، ولی با این ساختار دفاعی نمی‌توان به قهرمانی در آسیا فکر کرد.
پرسپولیس بازی را با ماهینی که مدافع راست است در دفاع میانی و دو مدافع کم‌تجربه، یعنی مصلح و محرمی در کناره‌ها شروع کرد. این ترکیب برای سخت‌ترین بازی فصل شکننده به نظر می‌رسید و با اوج گرفتن حملات الهلال نقاط ضعف آشکار شد. برانکو در لیگ برتر بارها از مدافعانش در پست‌های غیرتخصصی استفاده کرده بود، ولی آنها هرگز با چنین فشاری روبه‌رو نشده بودند. پرس سنگین پرسپولیس به ندرت اجازه می‌دهد که مدافعانش به طور جدی محک بخورند و در طول بازی‌های لیگ توپ‌های خطرناک زیادی به دروازه این تیم نمی‌رسد.
الهلال اما با گذشت دقایقی بازی را در اختیار گرفت و با فوتبال تکضرب و پاس‌های عرضی پرس پرسپولیس را بی‌اثر کرد. مدافعان پرسپولیس که به عقب نشستن و دفاع در محوطه جریمه عادت ندارند، مجبور بودند مقابل موج حملات الهلال بایستند. دفاع در چنین شرایطی نیاز به تمرکز بالا و حداقل اشتباه دارد، ولی هر چهار مدافع پرسپولیس پراشتباه بودند و روز خیلی بدی داشتند. آنها در جایگیری، پوشش، آفسایدگیری و دفاع نفر به نفر ناشیانه عمل کردند تا فضای زیادی در اختیار مهاجمان خطرناک حریف قرار بگیرد. ربیع‌خواه هم به‌عنوان هافبک دفاعی مطابق انتظار نتوانست به تقویت بلوک دفاعی تیم کمکی کند و برانکو مجبور شد برای تقویت این منطقه نوراللهی را به زمین بفرستد.
غیبت مدافعانی مثل حسینی و انصاری در تضعیف ساختار دفاعی این تیم قطعا موثر بود، ولی این ایراد بیش از همه به کادر فنی برمی‌گردد که تیمش را بدون پشتوانه مطمئن در خط دفاعی بسته است. در تیم پرسپولیس تنها سه مدافع میانی (حسینی، خلیل‌زاده و انصاری) حضور دارند و برای تیمی که می‌خواهد در سه جام مبارزه کند، اصلا کافی نیست.
در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بهترین‌ها حضور دارند و در چنین رقابت سطح بالایی است که کوچکترین ضعفی به بدترین شکل آشکار می‌شود. پرسپولیس برای موفقیت در لیگ تیم خیلی خوبی ساخته، ولی با این ساختار دفاعی نمی‌توان به قهرمانی در آسیا فکر کرد.
منبع:
خبرآنلاین
ارسال نظر